Τι πήγε λάθος με το Σύνταγμα του 1975;

Το ισχύον Σύνταγμα χρειάζεται να τροποποιηθεί το… 2028, έπειτα από τέσσερις “μεταρρυθμίσεις του”, λόγω εν τω μεταξύ αναγκών, όπως λχ. του άρθρου 16, που θεωρεί τα πανεπιστήμια κρατικό μονοπώλιο, την απόφαση του εκλογοδικείου υπό τον κ. Μιχ. Πικραμένο, που περιόρισε τον αριθμό των βουλευτών σε 297 από 300, το διαβόητο άρθρο 68, που μετέβαλε την βουλή σε δικαστήριο “πλημμελημάτων” 11 υπουργών, μετά τον θάνατο 57 πολιτών στα Τέμπη και τον εποικισμό με 100 μουσουλμάνους κάθε χωριού με λιγότερους των 2000 Ελλήνων κατοίκων, όπως λχ. η Ύδρα ή Ερμιόνη (ΦΕΚ 194 /11.4.25).

Δεν γνωρίζουμε, εντούτοις, εάν το άρθρο 44 παρ.2, περί δημοψηφισμάτων είναι αναθεωρητέο, αλλά οσάκις χρειάσθηκε τούτο (πχ. το 2016), η ετυμηγορία του ελληνικού λαού ανατράπηκε. Επίσης, εάν θα παραμείνει νόμιμη η χρήση προϊόντος εγκλήματος (πχ. η “Λίστα Λαγκάρντ”) για την απαγγελία κατηγορίας και δήμευσης της περιουσίας παντός αναφερομένου.

Όπως είπε ο σοφός της… Αριστεράς, Ηλίας Ηλιού, το σύνταγμα του 1975 καταλύει το μοναδικό χαρακτηριστικό γνώρισμα αστικών συνταγμάτων, από τότε που ο Μοντεσκιέ και το βρετανικό Parliament όρισε ότι μία πολιτεία δεν μπορεί να κυβερνάται δημοκρατικά (ΣΣ δηλ. υπέρ του λαού), εάν «μία εξουσία δεν αναχαιτίζει και δεν περιορίζει την άλλη» .

Η εκτελεστική εξουσία περιορίζεται από την δικαστική, αλλά με τρόπο που να μην υπονομεύεται από τη κυβέρνηση, με την εκλογή των ανωτάτων δικαστών και της καταργήσεως του φυσικού δικαστού (Τροποποίηση Βενιζέλου 2001).