Τί πραγματικά συνέβη με την πυρκαγιά στην Αγχίαλο

Δυστυχώς, γι’ άλλη μια φορά, οι πυρκαγιές της Μαγνησίας, με τις αμέτρητες καταστροφές σε εργοστάσια, βιοτεχνίες, ποιμνιοστάσια, περιουσίες συνανθρώπων μας –σε πολλές περιπτώσεις κόπους μιας ολάκερης ζωής– ήρθαν να βγάλουν στην επιφάνεια το γνωστό σύνδρομο της αναζήτησης των ευθυνών. Αν τώρα σε όλο αυτά προσθέσουμε και την τεράστια πληγή στο γόητρο της ένδοξης ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας με τις εκρήξεις στην αποθήκη πυρομαχικών στην Αγχίαλο αλλά και στην αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου έθνους, τότε θα πρέπει να σκεφτούμε –τουλάχιστον οι πιο νηφάλιοι και ουσιαστικά σκεπτόμενοι– διπλά και τρίδιπλα για το ποιος πραγματικά ευθύνεται.

Ευθύνεται ο έχων το γενικό πρόσταγμα στα συγκεκριμένα συμβάντα αξιωματικός της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας για μια φωτιά που ξεκίνησε από περιοχές χαμηλής βλάστησης, χωρίς δύσβατα σημεία, για να καταλήξει μέσα σε λίγες ώρες να απειλεί ολόκληρη τη βιομηχανική περιοχή και εν συνεχεία να κινδυνεύει να περάσει από το κομβικό σημείο των Μελισσατίκων προς Φυτόκο και από εκεί ποιος ήξερε πού θα κατέληγε;

Ευθύνεται ο Διοικητής της 111 Πτέρυγας Μάχης, που αυτή η φωτιά, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε, κατέληξε λίγες ώρες μετά να πλήττει την αποθήκη πυρομαχικών της 111 Πτέρυγας Μάχης, προκαλώντας ζημιές σε υλικό και εκρήξεις που δημιούργησαν σκηνικό πολέμου και ευτυχώς όχι κάτι περισσότερο; Κι αν ευθύνονται, ποια είναι η ευθύνη που αναλογεί άραγε στην κεντρική εξουσία, τόσο σε επίπεδο αρχικά παροχής πόρων και στην συνέχεια ελέγχου, όσο και σε επίπεδο γενικού συντονισμού όλων των παραπάνω;

Συμπερασματικά, οι συνεχείς προληπτικές εκκενώσεις αλλά και η διπλή εκκένωση της Νέας Αγχιάλου –οδικώς και δια θαλάσσης– απέδειξαν ότι υπάρχει και φιλότιμο και καλές προθέσεις, κυρίως όμως ότι η εμπειρία από την τραγωδία στο Μάτι της Αττικής ανέβασε έστω και βίαια το επίπεδο αντιμετώπισης αυτών των καταστάσεων. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι και το ανυπολόγιστων συνεπειών –ακόμα και σε επίπεδο εθνικής ασφάλειας– πάθημα του Ελληνικού Στρατού με τα όσα συνέβησαν στην αποθήκη πυρομαχικών, θα διαμορφώσει μία διαφορετική κουλτούρα αντιμετώπισης των καταστάσεων στις τάξεις της φυσικής κυρίως ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ανευθυνοϋπεύθυνοι

Επομένως είναι κάτι περισσότερο από αστείο στα μάτια των πολιτών το απαράδεκτο παιχνίδι των όποιων ανευθυνοϋπεύθυνων με το μπαλάκι της απόδοσης των ευθυνών. Εξαιρετικά χρήσιμα βεβαίως θα είναι τα αποτελέσματα της εισαγγελικής έρευνας που διατάχθηκε και η οποία θα έχει ως κύριο στόχο να εξετάσει όλα τα δεδομένα και να καλέσει σε κατάθεση όλους όσοι έκαναν αναφορά και καταγγελίες για εμπρησμό!

Συνεπώς, μήπως τελικά θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμες και δύο ακόμα έρευνες, πέραν της ΕΔΕ η οποία ανακοινώθηκε από την Πολεμική Αεροπορία, οι οποίες θα εξέταζαν σε βάθος αφενός τις όποιες ευθύνες για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και αφετέρου τις όποιες ευθύνες για τα όσα συνέβησαν στην 111 Πτέρυγα Μάχης της Ν. Αγχιάλου; Βλέπετε, εύλογο είναι να διερωτόμαστε το κατά πόσο εν τέλει και η ίδια η Δικαιοσύνη θα βρεθεί αντιμέτωπη με το τεράστιο συστημικό κενό(;) που υπάρχει στον γενικό συντονισμό ανάλογων περιπτώσεων.

Τέλος, μήπως κάποια στιγμή να ανοίξει κι ένας σοβαρός διάλογος στους κύκλους της εγχώριας δημοσιογραφίας, σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των Μέσων Ενημέρωσης ανάλογων περιστατικών; Γιατί –κι αυτό είναι κάτι το οποίο παραλάβαμε ως παρακαταθήκη από την προηγούμενη γενιά δημοσιογράφων– είναι μεγαλύτερη η σημασία διαχείρισης μιας πληροφορίας πολλές φορές ακόμα περισσότερο και από την ίδια την πληροφορία, πόσω μάλλον όταν αυτές οι πληροφορίες σχετίζονται με την εθνική μας ασφάλεια!

Υ.Γ.: Υπηρετώντας για πάρα πολλά χρόνια το τοπικό ρεπορτάζ, δεν θα θέλαμε καν να φανταστούμε ποια θα ήταν η σημερινή εικόνα των περιοχών που επλήγησαν, χωρίς την αξιέπαινη συνδρομή των εμπλεκόμενων Δήμων Βόλου, Ρήγα Φεραίου και Αλμυρού αλλά και της Περιφέρειας Θεσσαλίας, οι οποίες συνεχίζουν να φυλάνε Θερμοπύλες, χωρίς πόρους και χωρίς το απαιτούμενο για την λειτουργία τους προσωπικό!