Τι σκέπτεται ένας πολίτης ακούγοντας τους λόγους των πολιτικών…

Ο Μέγας Ναπολέων ξεκίνησε το λόγο του με την κλασσική πλέον προσφώνηση «Στρατιώτες από τη κορυφή εκείνων των πυραμίδων σαράντα αιώνες σας ατενίζουν». Με τον εμπνευσμένο λόγο του ο Ναπολέων προέτρεπε τους στρατιώτες του να πολεμήσουν ηρωικά για το μεγαλείο και τη δόξα της Γαλλίας, αλλά ο γέρος γρεναδιέρος το μόνο, που σκέπτονταν ήταν ότι τον πλήγωναν τα παπούτσια του (ce soulier qui blesse).

Το ζητούμενο είναι αν ο μέσος πολίτης ενδιαφέρεται να ακούσει ή και να διαβάσει στην εφημερίδα ολόκληρο ή αποσπασματικά τους λόγους, τα προγράμματα και τις υποσχέσεις των πολιτικών όλων των τάσεων είτε εκφωνούνται στη Βουλή είτε σε επίσημες εκδηλώσεις, όπως στη ΔΕΘ, είτε μεταδίδονται από τα ΜΜΕ είτε ζωντανά σε πολιτικές συγκεντρώσεις. Διερωτάται κανένας κατά πόσο τα λεγόμενα των πολιτικών ακόμα και αν προβάλλονται πίνακες γίνονται κατανοητά και τυγχάνουν λογικής επεξεργασίας, πόσο μάλλον αν γίνονται πιστευτά από τους απλούς πολίτες, που παλαιότερα τους ονόμαζαν τους πολιτικούς ψευτοθόδωρους ή Μαυρογιαλούρους.

Τώρα απλά κυρίως οι νέοι τους αγνοούν. Και αν ακόμα τύχει κάποιος σε πολιτική συγκέντρωση σκέπτεται τα δικά του προβλήματα σαν το Γάλλο Γρεναδιέρο. Οι αρχαίοι Αθηναίοι ονόμαζαν αυτούς που δεν ενδιαφέρονται για τη πολιτική ιδιώτες. Νομίζω, ότι αυτό ισχύει και σήμερα, αφού πάνω από τους μισούς πολίτες δεν ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα με αποτέλεσμα να κυριαρχούν εκλογικά οι οργανωμένες μειοψηφίες, που είναι τα πολιτικά κόμματα.

Άλλωστε, έχει περάσει η εποχή των καφενείων ακόμα και των φοιτητικών, όπου κυρίως στην περιφέρεια η μόνη πηγή πληροφόρησής ήταν οι εφημερίδες, που έρχονταν με καθυστέρηση, και ο κομματάρχης, που προπαγάνδιζε για το κόμμα του, όπου γίνονταν σφοδρές και με φανατισμό πολιτικές συζητήσεις και αναλύσεις με μόνο ενδιαφέρον τη πολιτική και όχι την οικονομική κατάσταση και οι ατάκες των ρητόρων πολιτικών στη Βουλή που γίνονταν για πολλά χρόνια viral.

Η αξία που δίνουν οι πολίτες

H μέτρηση των αποδοχής των ομιλιών από το κοινό και οι πολιτικές επιπτώσεις, που είναι πρόσκαιρες , ανάγονται στην αρμοδιότητα των δημοσιολόγων και εξευρίσκονται με διαφόρους τρόπους με κυριότερο τις δημοσκοπήσεις τις φανερές ,που δημοσιοποιούνται και τις κρυφές για τη χρήση των πολιτικών κομμάτων. Η μέτρηση με την ένταση των χειροκροτημάτων είναι επισφαλής γιατί είναι στημένη με κλακαδόρους. Όμως τη μεγαλύτερη πολιτική επίπτωση εγγυάται η υλοποίηση των εξαγγελιών από τους πολιτικούς, που είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων και καταστάσεων και αποτυπώνεται στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Ο μέσος λοιπόν πολίτης ας πούμε μεσοαστός, οικογενειάρχης, εργαζόμενος ή συνταξιούχος με παιδιά, που πρέπει να υποστηρίξει, που για να επιβιώσει η οικογένεια εργάζεται και η σύζυγος ή παίρνουν δύο συντάξεις , δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική, απλά παρακολουθεί στην τηλεόραση μόνο τις εξαγγελλίες για οικονομικά μέτρα και το μόνο, που τον ενδιαφέρει κατά πόσο τα μέτρα αυτά επηρεάζουν το επίπεδο της ζωής του.

Ο πρωθυπουργός αντιλήφθηκε το πολιτικό πρόβλημα από τη παραμέληση της μεσαίας τάξης και για αυτό στη ΔΕΘ εξάγγειλε κάποια ανεπαρκή μέτρα ενίσχυσης της. Επίσης οι συνταξιούχοι του δημοσίου τομέα περίμεναν εις μάτην μέτρα για τον εξ ορθολογισμό της ΕΑΣ( Ρακιντζής 29-10-2024 Τείνει προς κατάργηση η ΕΑΣ), γιατί είναι απαράδεκτο το συνταξιοδοτικό σύστημα του ΕΦΚΑ να στηρίζεται και για τη χορήγηση των συντάξεων του ιδιωτικού τομέα στις παρακρατήσεις επί των συντάξεων του δημοσίου τομέα.

Τα μηνύματα των δημοσκοπήσεων 

Αυτή τη στιγμή ο πληθωρισμός, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τρέχει με 2,71ο/ο, ποσοστό που στη πραγματικότητα της αγοράς είναι πολύ μεγαλύτερο, ενώ σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία από το 2010 μέχρι τέλους του 2024 έχει ανέλθει κατά 43%, ενώ οι μισθοί και συντάξεις δεν έχουν αναπροσαρμοστεί ανάλογα και σε πολλές περιπτώσεις βρίσκονται κάτω του επιπέδου προ του 2010!

Γενικά στα οικονομικά των νοικοκυριών ισχύει η μέθοδος των τριών δηλαδή το 1/3 ζει πλουσιοπάροχα κυρίως με μαύρο χρήμα –αεριτζίδικα, που η κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν μπορεί να ελέγξει, το 1/3 απλά επιβιώνει αξιοπρεπώς με την εργασία του ζεύγους και το 1/3 κυρίως αυτοί που δεν μπορούν να αναπροσαρμόσουν τις αποδοχές τους ζορίζεται να τα βγάλει πέρα. Στις δημοσκοπήσεις για ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, το 68% των ερωτηθέντων απάντησε η ακρίβεια του κόστους ζωής, το οποίο όπως φαίνεται η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.

Ακούγοντας λοιπόν στα ΜΜΕ τις διάφορες πολιτικές ομιλίες και εξαγγελλίες ο μέσος Έλληνας δεν τους δίνει πολύ σημασία, αλλά σκέπτεται σαν το Γάλλο γρεναδιέρο πως θα τα βγάλει πέρα.