Τι θα έκανε το ντιμπέιτ πολιτικά σέξι

Το ντιμπέιτ των αρχηγών επιβεβαίωσε αυτό που εκ των προτέρων είχαν υποθέσει οι δημοσιογράφοι και οι ενημερωμένοι πολίτες: ότι θα είναι μία άνευρη και δίχως ιδιαίτερο ενδιαφέρον διαδικασία παράλληλων μονολόγων, όπου ο κάθε αρχηγός θα επιχειρεί να διασώσει την εικόνα του και ίσως να κερδίσει κάποιο σημείο σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Το στήσιμο με τις θεματικές άλλωστε ήταν τέτοιο που να μην αφήνει περιθώρια να τεθούν σημαντικά ζητήματα. Για παράδειγμα οι θεματικές δεν επέτρεπαν στους δημοσιογράφους να ρωτήσουν για την στάση του Δημήτρη Κουτσούμπα και του Γιάνη Βαρουφάκη, δύο αρχηγούς αριστερών κομμάτων, έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ και γιατί ενώ απαιτούν απλή αναλογική την ακυρώνουν με την από θέση άρνησή τους για συνεργασίες. Ή τον Κυριάκο Μητσοτάκη -που διεκδικεί την αυτοδυναμία- εάν θα πάει την χώρα σε τρίτες εκλογές μέσα στο καλοκαίρι.

Το να επαναλαμβάνουν οι αρχηγοί τμήματα από τα προγράμματά τους που έχουν πει πολλές φορές στις ομιλίες και στις συνεντεύξεις τους, δεν κάνει τους πολίτες σοφότερους και μάλλον προκαλεί χασμουρητά. Κάπως έτσι ξεχώρισε η Ράνια Τζίμα με την ερώτησή της γιατί δεν παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός λόγω των υποκλοπών -προφανώς λόγω αλαζονείας δεν είχε προετοιμάσει την ανάλογη απάντηση ενώ περίμενε το θέμα. Ίσως η μόνη χρησιμότητα τελικά του ντιμπέιτ ήταν ότι τόνωσε κάπως το ενδιαφέρον των πολιτών για τις εκλογές.

Ως προς την σημειολογία ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν σφιγμένος στην προσπάθειά του να ενισχύσει την πρωθυπουργική του εικόνα, ο Αλέξης Τσίπρας λιγότερο άνετος από ότι έχει συνηθίσει το κοινό του -μάλλον βρέθηκε σε κακή μέρα. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας επιβεβαίωσε με την στάση του το στερεότυπο της εικόνας του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ -που το είχε υπερβεί με την αμεσότητά της η προκάτοχός του-, ο Γιάνης Βαρουφάκης έχασε πόντους λόγω αμηχανίας και ο Κυριάκος Βελόπουλος έδειξε ότι ήταν στο φυσικό του περιβάλλον απέναντι στην κάμερα -όπως έχει βρεθεί ατέλειωτες ώρες.

Άλλες μορφές ντιμπέιτ

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι είτε καταργηθεί είτε όχι το ντιμπέιτ όλων των αρχηγών μαζί, μικρή σημασία έχει. Μία τέτοια διαδικασία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναιρέσει την εμπειρία δεκαετίων. Ότι για να έχει νόημα μία συνέντευξη θα πρέπει ένας ή και περισσότεροι αμερόληπτοι δημοσιογράφοι να είναι απέναντι σε έναν πολιτικό αρχηγό για να του κάνουν τις δύσκολες ερωτήσεις έτσι ώστε είτε να τον υποχρεώσουν να τοποθετηθεί για δυσάρεστα θέματα που αποφεύγει, είτε να αναδείξουν την απροθυμία και την αποφυγή των απαντήσεων.

Η δεύτερη περίπτωση είναι να οργανωθεί απευθείας αντιπαράθεση δύο αρχηγών, κατά κανόνα των διεκδικητών της εξουσίας, με τον ή τους δημοσιογράφους σε ρόλο συντονιστών να θέτουν τα πιο ενδιαφέροντα θέματα και να υποδαυλίζουν τον μεταξύ τους διάλογο. Σε κάθε περίπτωση το ένας εναντίον ενός θα επιτρέψει να βγουν ή να αποκρυσταλλωθούν συμπεράσματα για τις προσωπικότητές τους.

Και τα δύο προϋποθέτουν ένα επίπεδο πολιτικού και μιντιακού πολιτισμού που η χώρα δεν έχει κατακτήσει με ευθύνη δυστυχώς όχι μόνο των πολιτικών αλλά και των Μέσων Ενημέρωσης. Ας ελπίσουμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα τηρήσει την υπόσχεσή του και θα έχουμε μία τέτοια αντιπαράθεση με τον Αλέξη Τσίπρα πριν τις δεύτερες εκλογές.