Τι θέλει από την κάλπη το ΠΑΣΟΚ

Βρισκόμαστε δύο εβδομάδες πριν των εκλογών της 21ης Μαΐου και οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων προσπαθούν ο κάθε ένας σύμφωνα με την δική του λογική να κεντρίσει το ενδιαφέρον των πολιτών, ώστε να πετύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις σε συνάρτηση με την δική μου εκτίμηση και με ένα σφάλμα της τάξης συν-πλην 3% κατ’ εμέ, η ΝΔ συγκεντρώνει το 31%, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ 26%, το ΠΑΣΟΚ στο 11%, το ΚΚΕ στο 5,5%, το ΜέΡΑ 25 και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ στο 4%. Με μία αποχή που θα φτάνει κοντά στο 45% στην καλύτερη περίπτωση, αν αναλογιστούμε ό,τι στις εκλογές του 2019 αυτή ήταν στο 42,42%. Με αυτά τα ποσοστά η ΝΔ θα συγκεντρώσει 120 έδρες, ο ΣΥΡΙΖΑ 100 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 34 έδρες, το ΚΚΕ 22 έδρες, και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ και το ΜέΡΑ 25 κοντά στις 12 έδρες.

Όπως αντιλαμβάνεστε και αν δεν υπάρχουν εκπλήξεις στις εκλογές της 21ης Μαΐου, που εκτιμώ με προσέγγιση 90% ότι σε αυτή την κατάσταση θα οδηγηθούμε και η αυτοδυναμία που επικαλείται τόσο πολύ ο κ. Μητσοτάκης θα μείνει στα χαρτιά. Αυτό το γνωρίζει από τώρα, ωστόσο αγωνίζεται για προφανείς λόγους συσπείρωσης του κεντρώου ακροατηρίου και των ακραίων δεξιών στοιχείων, προκειμένου να επέλθει η σαλαμοποίηση.

Το ΠΑΣΟΚ από ό,τι φαίνεται θα είναι ο κύριος ρυθμιστής της κατάστασης για την πιθανή δημιουργία κυβέρνησης μετά το πέρας των εκλογών και αυτό θα είναι θετικό για τον τόπο. Ωστόσο, το ερώτημα που προκύπτει είναι αν πρέπει η χώρα να κυβερνηθεί από μία αυτοδύναμη κυβέρνηση ή από κυβερνήσεις συνεργασίας στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων και συνθέσεων, χωρίς όμως τρικλοποδιές στο κυβερνητικό έργο που θα αποφασιστεί από κοινού, με αμοιβαίες εφικτές υποχωρήσεις για ελάσσονος σπουδαιότητας θέματα.

Ας μην ξεχνάμε ό,τι η αυτοδύναμη κυβέρνηση του κ. Καραμανλή ήταν αυτή που έριξε την χώρα στα βράχια και στη συνέχεια η μη επαρκής συνεννόηση του πολιτικού συστήματος δημιούργησε ένα τεράστιο χάσμα που μας οδήγησε στα μνημόνια και στη φτώχεια. Το πολιτικό σύστημα θα δοκιμαστεί μετά τα αποτελέσματα των εκλογών. Θα δούμε αν τα κόμματα έχουν ωριμάσει βάζοντας πάνω από όλα το συμφέρον της χώρας, από το κομματικό συμφέρον που πηγάζει από την λογική της εξουσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς την ορθολογική διαχείριση του κρατικού προϋπολογισμού για την ύπαρξη οικονομικής αναπτυξιακής σταθερότητας, που έχει μεγάλη ανάγκη η χώρα μας.

Η κόντρα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ 

Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κονταροχτυπιούνται καθημερινά προσπαθώντας με “κραυγές” και με προγράμματα του “θα” να ψαρέψουν “ψηφαλάκια” χωρίς να γνωρίζουν τι μας περιμένει αύριο, δεδομένου ό,τι η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε περιδίνηση, ενώ ο γείτονας δεν έχει εγκαταλείψει, ούτε πρόκειται να εγκαταλείψει, με οποιοδήποτε ηγέτη που θα προκύψει από τις εκλογές, τα επεκτατικά του σχέδια.

Επομένως όλα αυτά τα προγράμματα που ακούω είναι επιθυμίες των δύο κομμάτων που απέχουν από την πραγματικότητα αφού μιλάμε για μία οικονομία με τεράστιο χρέος και με λογικές του “κουμπαρά” χωρίς να υφίστανται παραγωγικές δραστηριότητες στη βιομηχανία, στη μεταποίηση, στη γεωργία και στην κτηνοτροφία. Μία οικονομία που στηρίζεται ουσιαστικά μόνο στον τουρισμό.

Ως παράδειγμα αναφέρω τις απαραίτητες προμήθειες των φρεγατών Belharra και των αεροσκαφών Rafale, χωρίς όμως να δούμε ουσιαστικές βιομηχανικές επιστροφές που θα έδιναν μία σημαντική ώθηση στην ελληνική ιδιωτική και κρατική αμυντική βιομηχανία. Τα δύο ναυπηγεία της χώρας βρίσκονται ακόμη σε κατάσταση πολιορκίας, αναμένοντας κυβερνητικό έργο.

Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ δίνει έμφαση στους τομείς της υγείας, της παιδείας, στο κράτος δικαίου, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην ενεργειακή ανεξαρτησία με νέες καινοτόμες πράσινες λογικές, λύσεις στο τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας και με νέες λογικές στο στεγαστικό πρόβλημα των νέων. Επίσης είναι προσηλωμένο στις ευρωπαϊκές ηθικές και πολιτισμικές αξίες, και το σημαντικότερο δεν πρόκειται να κάνει πίσω, με οποιεσδήποτε συνθήκες σε θέματα που αφορούν την εθνική μας κυριαρχία καθώς και σε βιώσιμη λύση του Kυπριακού, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Αποτελείται δε από ικανά νέα υγιή και έμπειρα μυαλά προσηλωμένα στα ανθρώπινα δικαιώματα και στους δημοκρατικούς θεσμούς που χάραξε ο ιδρυτής του κινήματος Ανδρέας Παπανδρέου.

Τα ατού του ΠΑΣΟΚ

Συνεπώς, το ΠΑΣΟΚ οφείλει να πρωταγωνιστήσει με μία ισχυρή λαϊκή εντολή στις πολιτικές εξελίξεις μετά το πέρας των εκλογών της 21ης Μαΐου. Δεν πρέπει να αφήσει την ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ να κυβερνήσουν μόνοι τους για τους παρακάτω λόγους:

• Η πολυετής παραμονή στην εξουσία δημιουργεί “καθεστώς”, που έχει ως συνέπεια (είναι ανθρώπινη αδυναμία) το ρουσφέτι, την αναξιοκρατία, δρομολογώντας επιπλέον πολιτικές λογικές που είναι αντίθετες στις περισσότερες περιπτώσεις με την θέληση της κοινωνίας.
• Εφόσον προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας, θα έχουν θεσπιστεί βάση συμφωνίας κανόνες προγραμματικών συγκλίσεων με στοχευμένες προτεραιότητες σε όλους τους τομείς πολιτικής που θα επηρεάσουν θετικά την κοινωνία. Και θα οριοθετηθεί μια προγραμματισμένη σταθερή πολιτική που θα εξασφαλίζει τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, με ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική που θα είναι εναρμονισμένη σύμφωνα με τις οικονομικές δυνατότητες της πατρίδας μας.
• Επιτέλους! Θα υπάρξει έλεγχος της εξουσίας για αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, στις προμήθειες, στην διαχείριση των προγραμμάτων και των κονδυλίων του ταμείου ανάπτυξης της ΕΕ, αλλαγή νοοτροπίας στη συμπεριφορά και την συνεννόηση των πολιτικών κομμάτων που θα βλέπει το δάσος και όχι το δέντρο, που έχει άμεση ανάγκη η πατρίδα μας.

Ωστόσο, τα διλήμματα του ΠΑΣΟΚ με τις σοσιαλιστικές προοδευτικές δημοκρατικές αξίες και πατριωτικές λογικές του, που αποτελείται από άτομα που βλέπουν το συμφέρον της χώρας είναι πολλά. Όπως: Θα είναι αυτό που θα βγάλει για ακόμη μία φορά τα κάστανα από την φωτιά;

Ας σταθμίσει την κατάσταση που θα διαμορφωθεί μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου ανάλογα με τα αποτελέσματα και ας αποφασίσει λαμβάνοντας υπόψη του την θέληση της κοινωνίας, το συμφέρον της χώρας και της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης. Ωστόσο, είναι θετικό η χώρα να αποφύγει διαδοχικές επαναλαμβανόμενες εκλογές που θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδα, σε αυτοδύναμες κυβερνήσεις και ενδεχομένως σε απρόβλεπτες οικονομικές συνέπειες.