Το αδιέξοδο του Κυριάκου και η διέξοδος(;) “Βελόπουλος”

Έντονους κραδασμούς στο κυβερνητικό στρατόπεδο και γενικότερα στο πολιτικό σύστημα συνεχίζει να προκαλεί η υπόθεση των υποκλοπών που φέρνει σε σύγκρουση τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη με το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, με αποτέλεσμα να ακυρώνεται το βασικό σενάριο της κυβερνητικής συνεργασίας τους μετά τις επόμενες εκλογές. Η ακύρωση αυτή έχει φέρει σε αμηχανία την ηγεσία της ΝΔ, η οποία αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο εταίρος να είναι ο Βελόπουλος, δεδομένου ότι η αυτοδυναμία είναι όνειρο θερινής νυκτός.

Ενδεικτικό του κλίματος στο εσωτερικό της ΝΔ είναι ότι κύκλοι της αφήνουν πλέον ανοικτό το ενδεχόμενο να επιδιώξουν κυβερνητική συνεργασία με την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου. Τη σχετική συζήτηση άνοιξε με τις δηλώσεις του ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης, ο οποίος, αφού απέκλεισε την αλλαγή του εκλογικού νόμου, σε ερώτηση για το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με την Ελληνική Λύση ανέφερε: «Εγώ δεν αποκλείω κανέναν. Αν εξαιρέσετε τα κόμματα, με τα οποία μας χωρίζει ένα προγραμματικό χάος, μπορεί να συνεργαστούμε με όλα τα κόμματα».

Το δίλημμα των επόμενων εκλογών –κατ’ αυτόν– θα είναι «Μητσοτάκης ή επιστροφή στο 2015 υπό χειρότερες συνθήκες, εάν υπάρξει ένα σχήμα συνασπισμού, όπως το περιγράφει ο κ. Τσίπρας, των κομμάτων της σημερινής αντιπολίτευσης για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ με Βαρουφάκη, ίσως και με Ανδρουλάκη, αν και το ΚΚΕ έχει αποκλείσει να συμμετέχει σε κάτι τέτοιο».

Το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με την Ελληνική Λύση δεν απέκλεισε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Σε σχετική ερώτηση απάντησε: «Η ΝΔ θα απευθυνθεί στην ελληνική κοινωνία, αναζητώντας ανανέωση ισχυρής εντολής για κυβέρνηση με πλειοψηφία ισχυρή. Όλα τα υπόλοιπα, με την ψήφο του θα τα διαμορφώσει ο ελληνικός λαός και θα τα δούμε στην ώρα τους. Δικός μας στόχος είναι η αυτοδύναμη Ελλάδα με ισχυρή εντολή στη ΝΔ στην πρώτη κάλπη, η οποία θα εδραιωθεί στη δεύτερη κάλπη. Η ΝΔ δε θα επιτρέψει η χώρα να μείνει ακυβέρνητη».

Οι εναλλακτικές του Μητσοτάκη

Είναι προφανές ότι η ΝΔ τελεί σε αμηχανία. Ο μεν Αλέξης Τσίπρας από την ΔΕΘ ζήτησε την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και κατέθεσε ένα πρόγραμμα που μπορεί να αποτελέσει βάση σύγκλισης με το ΠΑΣΟΚ, ώστε να προκύψει κυβέρνηση από τις πρώτες εκλογές, που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική. Είναι μία προοπτική που δεν είναι σίγουρο πως θα υλοποιηθεί, αλλά που έχει τη λογική της.

Αντίθετα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται στο κενό. Από τη στιγμή που κάηκε το σενάριο συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, η μόνη πολιτική διέξοδός του είναι η αυτοδυναμία. Μόνο που η προοπτική αυτή δεν είναι ρεαλιστική ούτε και στις δεύτερες εκλογές με ενισχυμένη αναλογική. Οι δύο εναπομείνασες επιλογές είναι η κυβερνητική συνεργασία με την Ελληνική Λύση, η οποία δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι θα συμφωνήσει, και η προσφυγή στις κάλπες για τρίτη φορά.

Ακόμα και το άνοιγμα προς την Ελληνική Λύση αφ’ ενός θα εμφανίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως καιροσκόπο, αφ’ ετέρου θα αποξενώνει από τη ΝΔ όποιες δυνάμεις του λεγόμενου “Ακραίου Κέντρου” συμπορεύονται σήμερα μαζί της. Αυτό αφορά και την σημαντική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, που εξακολουθεί να βλέπει θετικά την προσέγγιση και συγκυβέρνηση με τη ΝΔ.

Βελόπουλος και “δεξιά πολυκατοικία”

Από την άλλη η συζήτηση για το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας της ΝΔ με την Ελληνική Λύση ευνοεί τη δεύτερη, γι’ αυτό και ο Κυριάκος Βελόπουλος την αφήνει να εξελίσσεται. Από το σχετικό περιθώριο το κόμμα του θα βρεθεί στο κέντρο των πολιτικών διεργασιών. Και μόνο η σχετική συζήτηση, πάντως, ενδέχεται να διευκολύνει διαρροές από τη δυσαρεστημένη “Λαϊκή Δεξιά” προς την Ελληνική Λύση.

Ο Κυριάκος Βελόπουλος αποφεύγει να ανεβάσει τους τόνους. Για τους δυσαρεστημένους δεξιούς ψηφοφόρους που αποχωρούν από τη ΝΔ είναι πιο εύκολο να πάνε σε διπλανό κόμμα, που είναι κι αυτό στη “δεξιά πολυκατοικία”. Υπάρχει επιπλέον η προσδοκία ότι θα συμμετέχουν ξανά στην κυβέρνηση, αλλά μέσα από ένα κόμμα πιο κοντά στις δικές τους αρχές που θα πιέζει προς την “σωστή κατεύθυνση” τη ΝΔ, η οποία κατά την άποψη πολλών παραδοσιακών ψηφοφόρων της έχει λοξοδρομήσει, λόγω της προσέγγισης με τους εκσυγχρονιστές και τους προερχόμενους από το Ποτάμι.

Το ερώτημα είναι εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι προερχόμενοι από το εκσυγχρονιστικό στρατόπεδο μπορούν να υπηρετήσουν το σενάριο της κυβερνητικής συνεργασίας με αυτό που εκπροσωπεί ο Κυριάκος Βελόπουλος. Υπενθυμίζουμε ότι είναι η ίδιοι που εφτά χρόνια πριν κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ για την δική του συνεργασία με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου. Επιπλέον ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται και από μία άλλη πλευρά αντιφατικός. Χαρακτήρισε “τερατογέννεση” το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, ενώ ο ίδιος θεωρεί φυσιολογική τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Τερατογέννεση και τερατογέννεση

Προφανώς θεωρεί το ΠΑΣΟΚ δεξιάς απόκλισης κεντρώα δύναμη. Και καλά αυτό, αλλά πώς άραγε θα χαρακτήριζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης το ενδεχόμενο η υπό την ηγεσία του ΝΔ να συνεργαστεί στην κυβέρνηση με την Ελληνική Λύση; Προφανώς δεν το θεωρεί τερατόγεννεση, επειδή εάν το θεωρούσε τερατογέννεση θα είχε δημοσίως αποκλείσει κατηγορηματικά μία τέτοια προοπτική.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει οδηγηθεί στο σημερινό αδιέξοδο από κατάχρηση εξουσίας με την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη και ακόμα πιο πολύ από τον αλαζονικό χειρισμό του όταν ανακαλύφθηκε το σκάνδαλο. Η κατάσταση μοιάζει με κινούμενη άμμο που κάθε κίνησή του τον παρασύρει βαθύτερα. Αρχικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλησε να ξεπεράσει τον κίνδυνο της ακυβερνησίας που ο ίδιος επέσειε, ανοίγοντας θέμα αλλαγής του εκλογικού νόμου (δηλώσεις Οικονόμου, Γεραπετρίτη), για να το κλείσει λίγο αργότερα ο ίδιος, λέγοντας υπερηφάνως ότι «εγώ δεν είμαι κωλοτούμπας».

Τώρα, για να βρει διέξοδο βάζει εμμέσως πλην σαφώς στο τραπέζι το σενάριο “Βελόπουλος”, τη συγκυβέρνηση με την Ελληνική Λύση, με την οποία υποτίθεται ότι τον χωρίζει ιδεολογικό-πολιτικό χάος. Από τις συνεχείς στροφές έχουν ζαλιστεί ακόμη και οι πιστοί του βουλευτές. Αυτός είναι ο λόγος που στη “γαλάζια” Κοινοβουλευτική Ομάδα κερδίζει έδαφος η διαπίστωση ότι το αδιέξοδο προκαλείται από την παραμονή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία. Διαπίστωση που ενδεχομένως το επόμενο διάστημα να μεταλλαχθεί και σε κάποιου είδους πολιτική πίεση.