Το αποτέλεσμα κρίνεται πάντα στο γήπεδο

Πολύ κουβέντα για τον ανασχηματισμό. Προκάλεσε εντυπώσεις για τα συμβολικά ανοίγματα στο χώρο του κέντρου, για την συμμετοχή πολλών νέων στην ηλικία πολιτικών και φυσικά για την μεγάλη, πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα, συμμετοχή γυναικών. Και όπως κάθε ανασχηματισμός, είχε και τους σχετικούς συμβιβασμούς του. Όλα έχουν τη σημασία τους. Όμως το αποτέλεσμα ενός αγώνα μιας ομάδας, ποτέ δεν κρίθηκε από τα αποδυτήρια, μόνο με την ανακοίνωση της σύνθεσης που θα παραταχθεί στον αγώνα. Διότι όλα έχουν να κάνουν και με το ποιος είναι ο αντίπαλος.

Ο αντίπαλος σε αυτήν την αναμέτρηση είναι παντού. Η συγκλονιστική καθυστέρηση στον εκσυγχρονισμό του διεφθαρμένου ελληνικού κράτους, για να αντιμετωπιστεί, απαιτεί ομοθυμία, ενότητα και την ικανότητα να βλέπεις πάντα την μεγάλη εικόνα, αν θες να πας μπροστά και δεν θες να κρύβεσαι διαρκώς πίσω από δέντρα. Με λίγα λόγια, μπορούμε να πούμε ότι ο αγώνας τώρα αρχίζει και όλοι θα κριθούν στο πολιτικό γήπεδο. Στο πεδίο της οικονομίας για παράδειγμα υπάρχουν πολλά εμπόδια.

Η ανάπτυξη είναι ζωτικής σημασίας ζήτημα όταν η ανεργία παραμένει κοντά στο 20%. Και δυστυχώς, ο εγχώριος χρηματοπιστωτικός τομέας δεν είναι ακόμα έτοιμος και ικανός να δώσει καύσιμα για νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες και να ρυθμίσει δανειακά βάρη που καθηλώνουν τους πληγέντες από την ύφεση. Από την άλλη, είναι θετικός και πολύτιμος στη σημερινή συγκυρία, ο καθαρός από δανεικές υποχρεώσεις διάδρομος 15 ετών, που συμφωνήθηκε με τους θεσμούς για τα δανειακά βάρη της χώρας.

Τα καύσιμα της ανάπτυξης

Που θα βρεθούν όμως τα ζητούμενα κεφάλαια σήμερα; Υπάρχουν σοβαρά ευρωπαϊκά προγράμματα. Για το 2018 προβλέπεται η υλοποίηση έργων συνολικού ύψους 6,75 δισ. ευρώ ενώ για το διάστημα 2019 – 2022 τα διαθέσιμα αναπτυξιακά κεφάλαια αγγίζουν τα 30 δισ. ευρώ, κατανεμημένα εξ ίσου ανά έτος. Υπάρχει αισιοδοξία διότι –τουλάχιστον- στον τομέα αυτό, η χώρα κατέκτησε την πρώτη θέση στην ΕΕ για την απορρόφησή τους.

Παρόλα αυτά, κρίσιμο ζητούμενο παραμένει η προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων ιδιαίτερα στους τομείς της νέας οικονομίας παράλληλα με την αύξηση της αγοραστικής δύναμης των ελλήνων. Κρίσιμη παράμετρος η αποφυγή μείωσης των συντάξεων που θα λειτουργούσε ως υφεσιακό μέτρο, καθώς και η σταδιακή αύξηση τους κόστους εργασίας. Μέτρα που δεν θα γίνονται αναπτυξιακά βάρη, όσο υπάρχουν μεγάλα επενδυτικά προγράμματα, τόσο από τον δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα. Στα θετικά των οικονομικών εξελίξεων η θεαματική βελτίωση των ελληνικών εξαγωγών και το διαρκώς ογκούμενο τουριστικό ρεύμα προς την Ελλάδα.

Τα φρένα…

Όμως οι ισορροπίες είναι λεπτές και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μπορεί όμως μια χώρα να τρέξει έχοντας τόσα φρένα σε κρίσιμους ρυθμιστικούς μηχανισμούς του κράτους; Τι αποκάλυψαν δηλαδή οι τραγωδίες στο Μάτι και την Μάνδρα;

Τη φαυλότητα των δημοσίων υπηρεσιών και ως αποτέλεσμα του πελατειακού συστήματος και της αδιαφορίας της πολιτική εξουσίας να σπάσει αυγά. Τι αποκάλυψε η αποφυλάκιση ενός νεαρού επιχειρηματία που έριξε κανόνι 250 εκατομμυρίων ευρώ και πήρε αποφυλακιστήριο για ψυχολογικούς λόγους; Για τους μοναδικούς λόγους που στην ιατρική έχουν υποκειμενικό χαρακτήρα και που οι συνέπειές τους στη σημερινή εποχή αντιμετωπίζονται σχεδόν απόλυτα, με φαρμακευτική αγωγή!

Ποια αρχή παρακολούθησε τις δραστηριότητες του; Ποιο καμπανάκι χτύπησε, όταν τα φέσια πολλαπλασιάζονταν; Όταν όμως η επιχειρηματική δραστηριότητα ασκείται χωρίς κανόνες και διαιτητή, όπως συνέβαινε, το γρήγορο και μεγάλο κέρδος προερχόταν –κυρίως- από κομπίνες. Γεμάτο είναι το ημερολόγιο της επιχειρηματικότητας από τέτοιου είδους συμβάντα και κανιβαλισμούς επιχειρήσεων. Αν συνεχίσουμε θα φτάσουμε στους λόγους που η χώρα τερμάτισε την κρίση της με χρεοκοπία.

Το καλό και το κακό!

Το καλό στην σημερινή εποχή είναι ότι η Ελλάδα αξιολογείται οικονομικά και κυρίως πολιτικά, ως μια σταθερή χώρα του ευρωπαϊκού πυρήνα και οι αξιολογήσεις των μεγάλων διεθνών οίκων, είναι διαρκώς θετικές και βελτιούμενες. Οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει και η κυβέρνηση διαθέτει ισχυρή υποστήριξη στα ευρωπαϊκά όργανα. Το κακό είναι ότι ο παλαιός πολιτικός κόσμος και ιδιαίτερα εκείνες οι δυνάμεις που εναλλάσσονταν στην εξουσία, δεν μετέχουν των εθνικού χαρακτήρα προσπαθειών, μηδενίζοντας ακόμα και το γεγονός ότι έκλεισε, έστω και συμβολικά, ο κύκλος των μνημονίων.

Και αυτό το κάνουν, διότι δεν έχουν όραμα και σοβαρά σχέδια για την ανάπτυξη της χώρας στη νέα εποχή. Χρόνια πορεύονταν με στόχο να απολαύσουν την εξουσία, χρεώνοντας στον αντίπαλο ανικανότητα, μέχρι να τον αντικαταστήσουν στην εξουσία και μετά, ο αντίπαλος έκανε το ίδιο για να ξαναγίνει κυβέρνηση. Αυτό όμως τέλειωσε. Γιατί αν δεν τέλειωσε, η μάχη της επανίδρυσης του ελληνικού κράτους θα πάει χαμένη.