Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας ρήξης

Για πρώτη φορά στα χρονικά της θητείας της, η σχετικά προβλέψιμη Φώφη Γεννηματά αιφνιδιάζει την παράταξη της. Τη στιγμή που παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, το κόμμα κατάφερε στις ευρωεκλογές να κρατήσει το κεφάλι του πάνω από το νερό και να αναδειχθεί τρίτη πολιτική δύναμη, το διαζύγιο Γεννηματά-Βενιζέλου προκαλεί ντόμινο εξελίξεων. Η επίπλαστη ενότητα που κυριαρχούσε στην Χαριλάου Τρικούπη διασαλεύτηκε εν μία νυκτί, με την παγωμάρα, την αμηχανία και την έντονη δυσφορία να κυριαρχούν!

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Αρχικά φίλοι και παρατηρητές του ΚΙΝΑΛ νιώθουν μία δικαιολογημένη έκπληξη. Απ’ ότι φαίνεται, ακόμα και στελέχη του κόμματος δεν γνώριζαν τίποτα, θεωρώντας ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει κλειδώσει για την πρώτη θέση του Επικρατείας. Εξάλλου, είχε συμμετάσχει ενεργά στην προεκλογική εκστρατεία και κατά γενική ομολογία όλων «η Φώφη τον έχει ανάγκη, πόσο μάλλον τώρα που η αντίστροφη μέτρηση για τις εθνικές κάλπες έχει ήδη αρχίσει».

Και μεταξύ μας, δεν έχουν και άδικο. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει ένα ιδιαίτερο εκτόπισμα εντός και εκτός του κόμματος. Ένα ειδικό βάρος που έχει επισκιάσει πολλάκις την επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ. Ελκύει, μάλιστα, και ψηφοφόρους, οι οποίοι δεν θα επέλεγαν το συγκεκριμένο κόμμα αν δεν ήταν αυτός εκεί. Τί έπαθε λοιπόν η Φώφη, οφείλει να αναρωτηθεί κανείς; Μήπως εκδηλώνει τάσεις πολιτικής αυτοκτονίας; Ή βάζει μπουρλότο στο μαγαζί που συνάμα παλεύει για να κρατήσει όρθιο;

Κάπου εδώ βρίσκεται και η απάντηση. Η Φώφη αγωνίζεται να κρατήσει όχι μόνο όρθιο το ΚΙΝΑΛ, αλλά και κάτω από τη δική της επιρροή και ηγεσία. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα γυρίσει το κόμμα στα «πέτρινα χρόνια» του 4 και κάτι% την ώρα που τα στελέχη της- μέχρι χθες- στοιχημάτιζαν για διψήφιο ποσοστό στις εκλογές. Με λίγα λόγια, η Φώφη υλοποίησε τον πρώτο τακτικισμό της πολιτικής της καριέρας. Σίγουρα θα έχουν υπάρξει και άλλοι …αλλά έχουν πέσει στο κενό.

Καθεστώς απόλυτης μυστικότητας

Σε καθεστώς απόλυτης μυστικότητας, έδωσε τα χέρια με τον Γιώργο Καμίνη για το επικρατείας και κάλεσε τον Βενιζέλο στο γήπεδό της. Πολλοί σχολίασαν την κίνηση αυτή ως πυροβολισμό στον κρόταφό της. Θα το περιέγραφα ολίγον τί διαφορετικά: πυροβόλησε τα πόδια της για να μην επιφέρει το θανατηφόρο χτύπημα στο κεφάλι. Να μην χάσει την ηγεσία του κόμματος στην περίπτωση εκείνη που ο Βενιζέλος και πολλοί ακόμα βουλευτές έθεταν ζήτημα ηγεσίας όταν εκείνη δεν συμφωνούσε με την απόφασή τους να στηρίξουν τη ΝΔ.

Τώρα καλείται να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις και τους μετασεισμούς. Παραιτήσεις, υποψήφιοι που εγκαταλείπουν το κόμμα καταγγέλοντας και πάνω από όλα το μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι της ότι θα αποτελέσει την ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. Τί να κάνουμε… Όταν παίρνεις φόρα και πέφτεις με το κεφάλι στον τοίχο θα υπάρξουν και αίματα… Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ διέπονται από έναν έντονο αντιΣΥΡΙΖΑΙΣΜΟ. Αυτό συνεπάγεται ότι η Φώφη ενδέχεται να πληρώσει ακριβά τη διάθεσή της για αυτονομία, αυθυπαρξία και τα λοιπά.

Κοινώς κούνα το μαντήλι Φώφη σε όσους δεν θα ρίσκαραν να ρίξουν την ψήφο σε ένα κόμμα που δεν έχει ρητά και κατηγορηματικά αποκλείσει οποιαδήποτε πιθανότητα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και που δεν δεσμεύεται για συνεργασία με τη ΝΔ σε περίπτωση που αυτή δεν πετύχει την αυτοδυναμία. Δεν είναι λίγοι, μάλιστα, εκείνοι που θα ψηφιζαν ΚΙΝΑΛ, ακριβώς επειδή ήλπιζαν να παίξει τον ρόλο του ρυθμιστή αμέσως μετά την 7η Ιουλιου.

Αυτοί είναι τώρα που απωθούνται στην ιδέα μιας ακυβερνησίας που θα οφείλεται στην απροθυμία της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ να συνεργαστεί με το κόμμα που συνεργάστηκε και λίγα χρόνια πριν. Όπως και να έχει, η Φώφη έπνιξε τις φιλοδοξίες των οπαδών της για υπέρβαση του ΚΙΝΑΛ από τον ρόλο ενός μικρού κόμματος που κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Τις έπνιξε, έτσι ώστε να παραμείνει στο τιμόνι. Τώρα, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς πόσο μακριά μπορεί να πάει ο καπετάνιος έχοντας ως οδηγό τον πρώην δήμαρχο Γιώργο Καμμίνη, ο οποίος βγήκε τρίτος με 13% στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ και στις πρόσφατες ευρωεκλογές βρέθηκε στην τέταρτη θέση.