Το επεισόδιο στο Άργος και τα εκατομμύρια της Μενδώνη

Την εκστόμισε βεβαίως βεβαίως η κ. Λίνα, η εξωκοινοβουλευτική υπουργός Πολιτισμού του κ. Μητσοτάκη επί έξι χρόνια – και πολλά περισσότερα διετέλεσε Γενική Γραμματέας του ίδιου υπουργείου – προερχόμενη από το βαθύ ΠΑΣΟΚ και τον ακόλουθο σημιτισμό. Πρόκειται για τον έμπιστο άνθρωπο του Βαγγέλη Βενιζέλου που εμφυτεύθηκε στο παρόν κυβερνητικό σχήμα. ώστε να συνεχίζει επάξια την από το 2012 συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ (με ολίγη από Ποτάμι).

Περιττό να πω ότι επίσης συγκυβερνά, έστω και από τα παρασκήνια, ο τότε πρωθυπουργός κ. Σαμαράς καθώς η θέση του τύποις πλέον ΠΘ γίνεται όλο και πιο δυσχερής ενώ η ισχύς του καθημερινά απομειώνεται. Ιδιαίτερα με την ορκωμοσίας Τραμπ στις ΗΠΑ και τις απίστευτες κωλοτούμπες των Βρυξελλών. Τούτων δοθέντων ήταν ένα – ακόμη – λάθος του κ. Μητσοτάκη που δεν απηλλάγη κατά τον πρόσφατο ανασχηματισμό από τα βαρίδια του ΠΑΣΟΚ και του Λάος από την κυβέρνηση του, δηλαδή την Μενδώνη, τον Φλωρίδη, τον Άδωνι και τον Μάκη.

Πράγμα που ήδη πληρώνει πανάκριβα. Η γυναίκα που είπε ότι τα παιδιά που εξαερώθηκαν στα Τέμπη είναι οι σύγχρονες Ιφιγένειες που θα μας προσφέρουν καλύτερους σιδηροδρόμους, θα επέτρεπε να έχει πάει σπίτι της άμεσα, ομού μετά της φίλης της κ. Παναγιωταρέα. Όμως ο ΠΘ μοιάζει ακόμη μαγεμένος από την ληθαργική γοητεία της Λίνας όπως και από τα σκέρτσα του κ. Σκέρτσου. Άφεριμ. Μωραίνει Κύριος κ.λπ.

Γιατί όμως η αναφορά στα εκατομμύρια είναι τόση επιβαρυντική για την αγέλαστη και άκαμπτη υπουργό μιας κατά τα άλλα φιλομειδούς και παρδαλής κυβέρνησης; Μα επειδή αποκαλύπτει κυνικά μιαν ολόκληρη, πολιτική φιλοσοφία, δηλαδή ότι αποσπούμε μεγάλα κονδύλια από τα προγράμματα ΕΣΠΑ και τα διοχετεύουμε ανάλογα των κομματικών ή προσωπικών μας επιλογών και… πέραν ου! Χωρίς πρόγραμμα, επιτήρηση και όραμα. Βλέποντας τον πολιτισμό ποσοτικά, ως ένα ακόμη οικονομικό μέγεθος αλλά όχι ποιοτικό.

Γι’ αυτό και τα μουσεία βρίσκονται σε αύξουσα κρίση, οι επικεφαλής τους παραιτούνται, η αρχαιολογική υπηρεσία συρρικνώνεται δραματικά, όπως και οι οριζοντιοποιημένες εφορίες της – ενώ παρά τα “εκατομμύρια” που έχουν πάρει οι κόλακες και η αυλή της κ. Μενδώνη, οι τουρίστες δεν βρίσκουν ένα πλαστικό μπουκάλι νερό ή μια βρύση ακόμη και στους πιο δημοφιλείς αρχαιολογικούς τόπους, οι μισές αίθουσες των μουσείων-ναυαρχίδων είναι κλειστές ελλείψει προσωπικού ενώ μικρά ή μεγάλα σκάνδαλα – όπως το πρόσφατο της Εθνικής Πινακοθήκης – αποδεικνύουν ότι η κ. Μενδώνη προωθεί συστηματικά ασήμαντους ανθρώπους σε σημαντικές θέσεις, αρκεί να της είναι αρεστοί. Δηλαδή υποταγμένοι.

Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε. Επίσης η κ. Μενδώνη υπηρετεί μονόπλευρα την ψυχωσική εμμονή της κυβέρνησης με την ιδιωτική πρωτοβουλία που δήθεν θα υπερβεί την δυσκίνητη γραφειοκρατία του δημοσίου. Αμ δε μικροαστοί Φιλισταίοι! Με τους επιλεκτικούς αρχοντοχωριατισμούς και τις κοσμικότητες των νεόπλουτων δεν βάφονται τα αυγά του πολιτισμού. Απλώς φαίνονται ακόμη πιο καθαρά – αποκρουστικά θα έλεγα – τα αόρατα ρούχα του βασιλιά. Επειδή πολιτισμός σημαίνει έμπνευση, γνώση και άποψη πράγματα που δεν διαθέτουν ούτε ο πρωθυπουργός ούτε και η υπουργός του. Στα μάτια μου η κ. Μενδώνη και το χαρέμι της εκπροσωπούν όλα όσα η δική μου αριστερά προσπάθησε, τουλάχιστον, να εξορκίσει. Δηλαδή τον αφόρητο μικροαστισμό της καθημερινότητας.

Το κερασάκι στην τούρτα

Η σύγχρονη τέχνη είναι παντελώς ξεχασμένη και υποβαθμισμένη καθώς έχουν τεθεί επικεφαλής της κάποιες αστείες, κομματικές επιλογές – όπως ο υφυπουργός Φωτήλας ή η ευειδής Γ. Γραμματέας σύγχρονου πολιτισμού! – ενώ η υπεύθυνη υπουργός εμφανώς αποστρέφεται το μοντέρνο. Όλοι αυτοί είναι πλήρως αποξενωμένοι από την σύγχρονη δημιουργία και τους σκαπανείς της, δεν συζητούν με τις προσωπικότητες του χώρου, φοβούμενοι την αρνητική κριτική ή απλώς επειδή…σνομπάρουν. Από δίπλα και ο εξηλιθιωμένος τύπος που είτε δεν βλέπει γιατί δεν ξέρει, είτε βλέπει αλλά σιωπά από σκοπιμότητα. Δεν ξέρω ποιο απ’ τα δύο είναι χειρότερο.

Θα κάνω μία και μόνη εξαίρεση για τον τ. υφυπουργό πολιτισμού και νυν υπουργό μεταφορών κ. Χρήστο Δήμα ο οποίος στο μικρό διάστημα της θητείας του – παρ’ ότι εμφανώς ασφυκτιούσε – επέδειξε και ευαισθησία και αποτελεσματικότητα. Πράγμα που θα πει ότι ο πρωθυπουργός διαθέτει επιλογές, κρίση δεν διαθέτει έτσι εγκλωβισμένος σ’ ένα κλειστό σύστημα που πλέον δεν έχει διαφυγή…

ΥΓ. Από το φιλόξενο αυτό ηλεκτρονικό μέσο πριν από ένα μήνα περίπου δημοσιεύσαμε ανοιχτή επιστολή προς την κ. Μενδώνη διαμαρτυρόμενοι γιατί η Εθνική Πινακοθήκη χωρίς λόγο – ή μάλλον για λόγους προσωπικούς – δεν δάνεισε στην Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Κατσίγρα δύο πίνακες του Διαμαντή Διαμαντόπουλου από τις αποθήκες της ώστε να έχουμε πληρέστερη την αναδρομική του κορυφαίου αυτού ζωγράφου αλλά και αρτιότερη την αναπαράσταση της εποχής του.

Η έκθεση εγκαινιάστηκε ήδη με πολύ μεγάλη επιτυχία ενώ την συνέδραμαν κορυφαίοι θεσμοί όπως το μουσείο Μπενάκη και το μουσείο Βορρέ. Ακόμη όμως περιμένω την απάντηση της υπουργού για την ακατανόητη άρνηση της ευνοουμένης της.

 

Τέλος, την προσεχή Πέμπτη, στη Βίλα Μπιάνκα (τη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης) θα μεταφέρουμε από τη Λάρισα την πολύ επιτυχημένη έκθεση του μεγάλου γλύπτη της ελληνικής διασποράς Φιλόλαου σε επιμέλεια του Ανδρέα Γιαννούτσου. Η έκθεση αυτή είχε προταθεί στην Εθνική Πινακοθήκη αλλά και πάλι “φάγαμε πόρτα” για ανάλογους, προσωπικούς λόγους.

Δεν θα ήταν καλύτερα, διερωτώμαι, αν αντί για τα διάφορα αλλόκοτα, παρουσιαζόταν ένας κορυφαίος δημιουργός που τίμησε και τη Λάρισα και ολόκληρη την Ελλάδα; (Ας σημειωθεί εδώ ότι και η διορισμένη διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης όπως και η διορισμένη πρόεδρος του Δ.Σ είναι Λαρισαίες)! Δεν θα ήταν πιο επωφελές, αν η Εθνική Πινακοθήκη συνεργαζόταν άμεσα με τις περιφερειακές, τις δημοτικές πινακοθήκες της χώρας; Πρόκειται για ένα πρόγραμμα στο οποίο επιμένω από την δεκαετία του ’90. Γιατί τόση μισαλλοδοξία και άρνηση κυρία υπουργέ;

ΥΓ 2. Όπως ο κ. Άδωνις άνοιξε μόνος του και μ’ έναν κλειδαρά (!) το κλειστό φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ – ακυρώνοντας θεσμούς, διοικήσεις κ.λπ – έτσι και η υπουργός Πολιτισμού on camera εξευτέλισε την υφισταμένη της παρακάμπτοντας όλη την ενδιάμεση ιεραρχία. Παλιά, μικροπολιτικά παιχνίδια επικοινωνίας. Επειδή το πρωθυπουργοκεντρικό μας σύστημα επιβάλλει όλα τα ζητήματα, μικρά ή μεγάλα, να τα επιλύουν αποκλειστικά οι υπουργοί, μιμούμενοι έτσι τον πρωθυπουργό τους. Η δημόσια διοίκηση είναι απλά ένα άλλοθι στην σταθερή, κυβερνητική αυθαιρεσία (λέγε με Τριαντόπουλο).