Το καινούργιο γεννήθηκε στις Πρέσπες

Το μεγάλο τραύμα στο σώμα του ελληνικού λαού που προκάλεσε η δεξιά παράταξη και οι ακόλουθοί της με αφορμή το Μακεδονικό δεν είναι μόνο ότι το δίχασε, αλλά και ότι μόλυνε ένα μεγάλο τμήμα του με το μεταλλαγμένο ιό του φόβου και της ακινησίας που οδηγεί σε ψυχώσεις και διαταραχές της αντίληψης και της συνειδητότητας.

Πρόκειται για την αποπροσωποποίηση (depersonalization) που συνίσταται στην στρεβλή αίσθηση πραγματικότητας, στη μεταβολή στις λειτουργίες της ταυτότητας, των μηχανισμών συνείδησης και της μνήμης. Έτσι, η παράλυση, η ακινησία που προκαλεί ο τρόμος γίνεται θανατηφόρα. Αντίθετα, η ζωή ταυτίζεται με την κίνηση και η προσαρμογή στην πραγματικότητα με την εξέλιξη.

Η αποκάλυψη της πραγματικότητας κατά τη συζήτηση της πρότασης μομφής Μητσοτάκη-Σαμαρά δεν αφήνει περιθώρια ερμηνειών. Όλη η παραμυθία Σαμαρά με την οποία ταυτίστηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέρρευσε. Ο Κώστας Καραμανλής σύρθηκε σε μια δήλωση για να αποφύγει την διάσπαση της ΝΔ, η οποία μοιάζει πλέον αναπόφευκτη. Η Γεννηματά είχε μια ευκαιρία να διασωθεί, αλλά προτίμησε να ακολουθήσει τον δρόμο των παραισθήσεων και της υστερίας. Ο Σταύρος Θεοδωράκης κρατήθηκε θαρραλέα στο χώρο του πραγματικού, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ που ανήκε μέχρι χθες στο παλιό σύστημα, με την υπογραφή της συμφωνία στις Πρέσπες διεκδικεί θέση στο καινούργιο που έρχεται.

Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Νίκος Αλιβιζάτος που πήρε ξεκάθαρα θέση υπέρ της συμφωνίας, είπε ότι ικανοποιεί το 80% των ελληνικών θέσεων και ότι είναι αδιανόητα όσα λέγονται για ταπεινωτικό συμβιβασμό. Έτσι, γίνεται στις διαπραγματεύσεις. Κάτι παίρνεις (80%) κάτι δίνεις (20%). Από εκεί και πέρα, φροντίζεις να μην ενεργοποιηθούν, να μην εκφραστούν τα ακραία σενάρια των φοβικών. Αυτή η φροντίδα σε κάνει ζωντανό, δημιουργικό, δυνατό.

Ο κόσμος αλλάζει με αυξανόμενη ταχύτητα. Τα Βαλκάνια, η Ευρώπη, η Μεσόγειος επίσης. Η ενδοσκοπική ενασχόλησή μας επί 9 χρόνια με την χρεοκοπία που προκάλεσαν τα κόμματα του παλιού καθεστώτος και της διαπλοκής και η άσκηση αντοχής του ελληνικού λαού στη λιτότητα, μας είχε παραλύσει. Οι Πρέσπες καταγράφουν εθνική αυτοπεποίθηση, επιθετική προσαρμογή στην πραγματικότητα, υγεία και ζωντάνια. Το «έθνος» των ζόμπι της δεξιάς που έχει ταυτιστεί στην ιστορία με τις εθνικές ήττες, είναι καταδικασμένο από την πραγματική ζωή. Το καινούργιο γεννήθηκε στις Πρέσπες.