Το μετέωρο βήμα του Δένδια…

Το επεισόδιο Δένδια-Τσαβούσογλου θα καταχωνιαστεί, όπως η αντίσταση στον Έβρο που ξάφνιασε, ενθουσίασε αλλά δεν άλλαξε τη μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης. Το επεισόδιο θα απενεργοποιηθεί όχι επειδή έκανε λάθος ο Δένδιας και εξετράπη από τους κανόνες της διπλωματικής ευπρέπειας, όπως είπε εκνευρισμένος ο Τσαβούσογλου και συνηγόρησαν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι στην Αθήνα. Άλλωστε τον Δένδια κάλυψε ο πρωθυπουργός, λέγοντας ότι ο υπουργός Εξωτερικών ακολούθησε πιστά τις εντολές του. Έτσι δεν είναι;

Το επεισόδιο θα απενεργοποιηθεί επειδή, κατά σειρά προτεραιότητας, οι ΗΠΑ, η Γερμανία, οι ποικίλες ελίτ που κατοικοεδρεύουν στην πνιγηρή ατμόσφαιρα του “Κολωνακίου”, οι υποτιθέμενοι διανοούμενοι και τα ΜΜΕ, όλοι μαζί, συνιστούν, όπως οι κατασκευαστές πλυντηρίων, ένα και μόνο: να τα βρούμε με την Τουρκία. Να τα βρούμε όπως-όπως, δεν τους νοιάζει ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο, έτσι κι αλλιώς δεν είναι δικό τους.

Να τα βρούμε επειδή έχουν οικονομικά συμφέροντα, επειδή η Τουρκία, αν επιστρέψει στο μαντρί, είναι χρήσιμη  κατά της Ρωσίας, επειδή έτσι τους αρέσει ρε αδερφέ και δεν μας πέφτει λόγος να ζητάμε εξηγήσεις, τα δουλάκια δεν ρωτάνε. Αλλά έχουν μάτια και βλέπουν ότι ο Μπαϊντεν δίνει γροθιές στον Ερντογάν για να τον συνετίσει, χωρίς να καταστραφεί η Τουρκία. Χαίρονται οι εθνομηδενιστές και χρήσιμοι ηλίθιοι δήθεν, ξεχνώντας ότι προ Ερντογάν έγινε η εισβολή-κατοχή της Κύπρου και άρχισαν οι διεκδικήσεις στο Αιγαίο, με κορύφωση τον Οζάλ.

Τί είπε ο Ερντογάν στο Δένδια;

Ο Δένδιας προκάλεσε εντύπωση επειδή για πρώτη φορά αντέδρασε ένας κυβερνητικός αξιωματούχος και μάλιστα ο καθ’ ύλην αρμόδιος, ο υπουργός Εξωτερικών, ένας πατρίκιος. Το αν είναι ή όχι πειθήνιος εντολέας του προϊσταμένου του είναι ενδοκυβερνητικό πρόβλημα, ας το λύσουν. Τώρα, όμως, ο Δένδιας είναι αιχμάλωτος των λόγων του. Πρέπει να  υπερασπιστεί όσα είπε, αν θέλει να έχει πολιτικό μέλλον.

Του αποδίδονται από καιρό ηγετικές φιλοδοξίες και άνοιξε τώρα ο ίδιος το δρόμο. Ιδού η Ρόδος. Αν οι αλτικές του ικανότητες είναι μικρές, αν η Ρόδος πέφτει μακριά, αν δεν αισθάνεται ότι τον δεσμεύουν τα λόγια του, ο Δένδιας θα αποδειχθεί εποχικός διάττων αστέρας. Πάντως αυτά που είπε ότι η Ελλάδα δεν σκοπεύει να κάνει έρευνες για πετρέλαια είναι ίσα-ίσα για να περνάει η ώρα, όπως έλεγε ο λαγός πριν να έρθει η τίγρης.

Τα ΜΜΕ απέφυγαν  να ρωτήσουν τι είπε ο Ερντογάν στον Δένδια, ενώ αυτό ήταν το ζουμί, και έτσι δεν μας ενημέρωσαν. Επειδή –υποθέτουμε– αν μας το έλεγαν θα καταλαβαίναμε τί ακριβώς απαιτεί ο Ερντογάν και θα ήταν αδιανόητο να συνεχιστούν οι διερευνητικές επαφές. Θα καταλαβαίναμε τί σημαίνει η εντολή “να τα βρείτε” και πως φτάσαμε στο εν ψυχρώ  ξέσπασμα του Δένδια στον Τσαβούσογλου, που ακόμα το φυσάει και δεν κρυώνει. Θυμίζω ότι ο πατήρ Μητσοτάκης είχε συναντηθεί στο Παρίσι με τον Γιλμάζ και όταν  του έδειξε στον χάρτη τις τουρκικές απαιτήσεις στο Αιγαίο ο  Έλληνας πρωθυπουργός του δήλωσε ξερά «εγώ αυτά δεν μπορώ να τα κάνω». Τη σκυτάλη έχει ο Μητσοτάκης ο νεότερος.

Τα ελεγχόμενα ΜΜΕ υποβίβασαν σε επίπεδο μικροπολιτικής  το κορυφαίο ζήτημα εθνικής σημασίας, δηλαδή ποια στάση οφείλει να έχει η Ελλάδα απέναντι στην εκφοβιστική πολιτική της Τουρκίας. Αλήθεια είναι ότι την πρώτη ευθύνη για την υποβάθμιση την έχει το Μαξίμου που αντέδρασε με το σύνδρομο “όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται”. Παντελής έλλειψη ψυχραιμίας.

Η “παγίδα Τσοχατζόπουλου”

Η ανακοίνωση του Μαξίμου και ο χειρισμός των ΜΜΕ, έβαλαν τον Δένδια στην “παγίδα Τσοχατζόπουλου”, όταν έμαθε ότι ο Σημίτης αποφάσισε να τον βγάλει από το υπουργείο Άμυνας. Έτσι του αφαιρούσε την πολιτική ιδιότητα του εκπροσώπου του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ. Ο Τσοχατζόπουλος, είχε ως μόνη εναλλακτική να αναλάβει και “τυπικά” την ηγεσία αντιπολιτευόμενης εσωκομματικά πατριωτικής ομάδας.

Προτίμησε να πειθαρχήσει, να πάει στο υπουργείο Ανάπτυξης, οπότε έπαψε να συμβολίζει οτιδήποτε και, ως πολιτικά αδύναμος και οικονομικά ευάλωτος, είχε τη γνωστή τύχη. Το τι θα κάνει ο Δένδιας είναι πρόβλημα του Δένδια και δεν θα αναβαθμιστεί σε πρόβλημα της χώρας, εκτός αν αποφασίσει να διαβεί τον Ρουβίκωνα. Ως τώρα ο Δένδιας δεν θυμίζει σε τίποτα τον Ιούλιο Καίσαρα ούτε πριν ούτε αφού διάβηκε το ποτάμι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, θα μου πείτε.

Η Τουρκία παριστάνει την εν δυνάμει αυτοκρατορία αλλά παραμένει εξαρτημένη, ο Πούτιν τον δαγκώνει και ο Μπάϊντεν τον δέρνει. Στην Τουρκία έγιναν πυρ και μανία με τον Δένδια, εξεπλάγησαν σαν να έπεσαν θύματα προδοσίας, άλλα περίμεναν και άλλα βρήκαν. Έχει ενδιαφέρον ότι το Σουλτανάτο μπορεί να παραπατήσει στην πρώτη λακκούβα και ζαλίζεται στα απρόοπτα. Ούτε ο  “Σουλτάνος” ούτε οι αυλικοί του στάθηκαν στο ύψος των φιλοδοξιών τους.

Αποκαλύφθηκε ότι οι Τούρκοι γίνονται αναιδείς και κομπορρημονούν επειδή οι Ευρωπαίοι τους ανέχονται για να εξισορροπήσουν τη ρωσική επιρροή, υπό την πίεση ΗΠΑ-Βερολίνου. Η Τουρκία συμπεριφέρεται σαν αφέντης απέναντί μας αλλά μια απλή υπόμνηση, με διπλωματικό στυλ, στοιχειωδών πραγμάτων, από τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών ήταν αρκετή για να βγάλει τους Τούρκους από τα ρούχα τους.

Προκαλεί έκπληξη η έλλειψη ψυχραιμίας και ικανότητας της τουρκικής διπλωματίας που αίφνης θέλει, λέει, να διεκδικήσει… την Αλεξανδρούπολη ενώ η πόλη τελεί, μετά την επίσκεψη Πομπέο, υπό αμερικανική επίβλεψη, βάσεις, λιμάνι κλπ. Ωστόσο, για να αλλάξουμε εμείς τη ροή των πραγμάτων μας λείπει η ηγεσία, σήμερα, όπως χθες. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει, πέρασαν 200 χρόνια…