Το πάρτι των αρπαχτικών στην Κύπρο και ο ωχαδελφισμός της κοινωνίας

Το πώς λειτουργεί ένα κράτος έχει σχέση με τις δυνατότητες, την οργάνωσή του αλλά και την αδυναμία του. Έχει σχέση και με σκοπιμότητες που επικρατούν, της αποστολής του στην κοινωνία. Και τα παραδείγματα πολλά, από τα μεγάλα και σημαντικά, μείζονος σημασίας μέχρι τα μικρά. Στην έκθεση του Γενικού Ελεγκτή για τα ανεκτέλεστα εντάλματα σημειώνεται ότι η κατάσταση βαθμηδόν χειροτερεύει. Και δεν αφορά αυτό, την έλλειψη μηχανισμού, αλλά πολιτικής και υπηρεσιακής βούλησης.

Σύμφωνα με την έκθεση, τουλάχιστον 131 εντάλματα (249.207 ευρώ το σύνολο) σχετίζονται με πολιτικά εκτεθειμένα πρόσωπα, στενά συγγενικά τους πρόσωπα, εταιρείες που συνδέονται μαζί τους. Όπως σημειώνεται, για τέσσερα μέλη της Βουλής εκκρεμούν 23 εντάλματα, που εκδόθηκαν το 2015-2020 για το ποσό των 5.374 ευρώ. Γιατί είναι ανεκτέλεστα; Δεν τους βρίσκουν; Δεν τους παρακολουθούν στα τηλεοπτικά πάνελ, στα οποία πηγαίνουν για να μιλήσουν για το… νοικοκύρεμα του κράτους;

Θα μπορούσαν να έστελναν κάποιον να τους περιμένει έξω και να τους ζητήσουν να πληρώσουν. Δεν το κάνουν, γιατί δεν θέλουν. Γι’ αυτό και όσο υπό κατηγορία (;) είναι αυτοί που είναι “υπεράνω” και δεν πληρώνουν επειδή μονίμως θεωρούν πως η χώρα αυτή τους χρωστά (!) τόσο είναι και όσοι δηλώνουν ότι “δεν τους βρίσκουν”. Και όσοι δεν τους εντοπίζουν επί της ουσίας δεν κάνουν τη δουλειά τους, κι αυτό δεν έχει κανένα κόστος.

Και ενώ, δήθεν, δεν τους βρίσκουν για να τους επιδώσουν το ένταλμα, το κουτόχορτο μοιράζεται άφθονο. Για μεταρρυθμίσεις, μεγάλες αλλαγές, καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη. Σχέδια που προβάλλονται σε διαφάνειες από χαμογελαστά πρόσωπα στα πάνελ των εξαγγελιών. Πριν να γίνουν, ωστόσο, τα μεγάλα και βαρύγδουπα, οφείλουν να ξεκινήσουν από τα απλά. Να εκτελέσουν τα εντάλματα από τα πολιτικά εκτεθειμένα πρόσωπα κι εάν δεν πληρώνουν να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη. Και δεν είναι μόνο τα εντάλματα.

Θα πρέπει να λυθεί το θέμα, για παράδειγμα, του… σπασμένου τηλεφώνου στη Δημόσια Υπηρεσία. Να απαντούν τα τηλέφωνα οι υπηρετούντες στη Δημόσια Υπηρεσία και να διευκολύνουν τους πολίτες. Γιατί φθάσαμε στο σημείο να συγχαίρουμε τον υπάλληλο, που απαντά στο τηλέφωνο, γιατί είναι η εξαίρεση. Να προχωρούν οι διαδικασίες στο Κτηματολόγιο και στις άλλες υπηρεσίες, που χρονίζουν στους υπηρεσιακούς φακέλους.

Παθήματα που δεν έγιναν μαθήματα

Είναι το ίδιο κράτος, το οποίο σπεύδει με συνοπτικές διαδικασίες να διευκολύνει τα μεγάλα συμφέροντα γιατί έτσι είναι προφανώς οι άνωθεν εντολές. Το κράτος αυτό έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα και η κακή του φήμη ταξιδεύει ανά το παγκόσμιο. Σπεύδουν να κάνουν διορθωτικές κινήσεις επειδή -όπως ανακαλύπτεται εκ των υστέρων- κάποιος “δικός μας” επηρεαζόταν.

Δεν είναι η “ιδιομορφία” της χώρας, που φταίει. Είναι ο εγκλωβισμός της κοινωνίας στα γρανάζια της διαπλοκής. Γιατί και το ανεκτέλεστο ένταλμα τι είναι στο τέλος; Γιατί οι διαδικασίες δύο ή περισσότερων ταχυτήτων; Πώς μπορεί να ερμηνευθεί κάτι τέτοιο; Η μεγάλη εικόνα είναι πως το κράτος -κατά καιρούς- έβαλε πλάτη στη διαφθορά και τη διαπλοκή. Κάποιοι έκαναν περιουσίες, πλούτισαν από τις επιδόσεις τους σε αυτό το πεδίο. Οι λίγοι, που έκαναν αρπαχτές, οδήγησαν την οικονομία στο πάτωμα, στην κατάρρευση. Αλλά επιμένουν, συνεχίζουν! Και έφθασε η χώρα στον πάτο…

Και από αυτά τα παθήματα, τα μαθήματα δεν τα έλαβαν οι πρωταγωνιστές. Γιατί προφανώς δεν ήθελαν. Από τα χρυσά διαβατήρια και ρεζιλέματα διεθνώς, που χαλούν τη φήμη της χώρας, μέχρι και τα πιο μικρά, που δεν θα έπρεπε να είναι καν στην ατζέντα. Και τα μικρά επιβεβαιώνουν και συμπεριφορές και νοοτροπίες. Εάν το αυτονόητο -την εκπλήρωση υποχρεώσεων- το αγνοούν, τι θα συζητούμε;

Τι τους ζητάνε; Να πληρώσουν ένα πρόστιμο! Δεν πληρώνουν γιατί θεωρούν ότι τους… χρωστάμε για την προσφορά τους. Γιατί θεωρούν πως είναι το κράτος φέουδο τους. Δεν το σέβονται, του γυρίζουν την πλάτη, αλλά από την άλλη έχουν απαιτήσεις. Κάποιοι ενδεχομένως να θέλουν να το κυβερνήσουν. Το πάρτι συνεχίζεται, οι υπόλοιποι παρακολουθούν.