Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια εδώ…

Η ευκαιρία για την κατάκτηση της πρώτης θέσης για το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη χαθεί. Οποιαδήποτε αναφορά σε ένα τέτοιο στόχο μοιάζει περισσότερο με ανέκδοτο. Λόγω του ελλείματος ηγεσίας, ούτε η αυτόνομη πορεία είναι πλέον εφικτή. Όμως, κανείς δεν τολμάει να πει ακόμα την αλήθεια. Ενώ όλοι γνωρίζουν την πραγματικότητα. Τα στελέχη του πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα για να διασφαλίσουν την επανεκλογή τους. Το ζήτημα δεν είναι ότι τα κανάλια δεν παίζουν τον αρχηγό του. Αντιθέτως. Το πρόβλημα ξεκινάει από τη στιγμή που αρχίζει να μιλάει.

Ακόμα και η πλασματική θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην οποία βρέθηκε λόγω καραμπόλας από την αυτοδιάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, κινδυνεύει να χαθεί. Όπως έχασε από τον Κασσελάκη στις τελευταίες ευρωεκλογές, η Ζωή και ο Βελόπουλος βρίσκονται ήδη ένα βήμα πίσω του. Ούτε η δεύτερη θέση είναι πια δεδομένη. Σε όλες τις έρευνες, η καταλληλόλητά του αρχηγού του για τη θέση του πρωθυπουργού είναι μονοψήφια. Αλλά και στο χώρο της κεντροαριστεράς, ο πρόεδρός του βρίσκεται στην τρίτη θέση.

Η ψευδαίσθηση της ΔΕΘ διαψεύσθηκε τόσο γρήγορα. Πως αλλιώς; Αφού δεν πατούσε, πουθενά. Στη συνείδηση του κόσμου, το ΠΑΣΟΚ δεν έγινε ποτέ αξιωματική αντιπολίτευση. Αφού ποτέ δεν το εξέλεξε για να επιτελέσει αυτό το ρόλο.

Η βελόνα του ΠΑΣΟΚ δεν θα ανέβει, θα πέσει

Η βελόνα δεν πρόκειται να ξεκολλήσει τον επόμενο μήνα. Το θέμα δεν είναι ότι έχει χαλάσει το κοντέρ. Ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα από ποτέ. Το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι όσο περνάει ο καιρός, εάν η βελόνα κουνηθεί, το ΠΑΣΟΚ αντί να ανέβει θα κατέβει.

Από τη στιγμή που δημιουργήσει ένα νέο κόμμα ο Αλέξης Τσίπρας και προχωρήσει σε μια ανάλογη πρωτοβουλία η Μαρία Καρυστιανού, το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να μείνει πίσω σε μια εποχή που δεν υπάρχει πια. Τα κινήματα που θα στοχεύουν στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού για μια Νέα Μεταπολίτευση θα το περνάνε σαν σταματημένο.

Λίγους μήνες πριν, το Συνέδριο θα μπορούσε να ήταν μια κάποια λύση. Εάν οι σύνεδροι είχαν το θάρρος να βάλουν επί τον τύπον των ήλων. Τότε θα μπορούσαν ακόμα να διαχωρίσουν τη θέση του προέδρου από αυτή του υποψήφιου πρωθυπουργού. Όπως στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες.

Εδώ και τώρα, εκλογή αρχηγού από τη βάση

Τώρα πια ούτε αυτό είναι εφικτό. Η σημερινή ηγεσία έχει καεί. Η αστοχία στην επιλογή διευθυντή για το γραφείο του προέδρου είναι παροιμιώδης. Το ποτήρι ξεχείλισε. Το φιάσκο αυτό δεν διορθώνεται. Δεν χρειάζονται ούτε άλλες αναλύσεις, ούτε άλλες έρευνες, δημοσκοπήσεις και μετρήσεις. Το κενό ηγεσίας είναι πασίδηλο και εκκωφαντικό.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να φτάσει έτσι μέχρι τις εκλογές. Δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Πρέπει να τελειώσει άμεσα η κωμική παρένθεση που άνοιξε μετά τον άδικο χαμό της αείμνηστης Φώφης. Εάν δεν αλλάξουν όλα τώρα, κινδυνεύει να εξαϋλωθεί. Το ΠΑΣΟΚ μετά τις επόμενες εκλογές δεν θα είναι εδώ.

Άλλος χρόνος δεν υπάρχει. Η μόνη λύση πια είναι να πάει άμεσα στη βάση για την εκλογή αρχηγού. Αυτή τη φορά, να αποφασίσουν ελεύθερα τα μέλη του, αποφεύγοντας με κάθε τρόπο την πλαστογράφηση του αποτελέσματος από τους κομματικούς μηχανισμούς. Για την επιλογή ενός ανθρώπου ικανού να είναι υποψήφιος πρωθυπουργός. Ο μόνος που μπορεί να επιτελέσει σήμερα αυτό το ρόλο είναι ο Παύλος Γερουλάνος.