Το πολιτικό χθες και το πολιτικό αύριο

Περίσσεψαν οι αναλύσεις, για τα μηνύματα της πρόσφατης λαϊκής ψήφου. Αναλύσεις άλλες σοβαρές και άλλες επιπόλαιες. Στο τέλος, όλες κουράζουν. Έχει νόημα να προσθέσουμε άλλη μία, για ένα τόσο καθαρό αποτέλεσμα; Προτιμώ την εικοτολογία ή την πρόβλεψη, όπως προτιμάτε, για τις πολιτικές προοπτικές. Εδώ θα είμαστε, να κρίνουμε και να κριθούμε.

Η Κυβέρνηση της ΝΔ έχει την δυνατότητα, να τα πάει από μετρίως έως αρκετά καλά. Επειδή έχει άνεση στον δρόμο για να μην κάνει χοντρά λάθη. Επειδή δείχνει να πιστεύει περισσότερο στην ηπιότητα του σήμερα και στην αποτελεσματικότητα του αύριο, παρά στην χαιρεκακία του χθες. Και κυρίως επειδή στηρίζεται εν πολλοίς σε ικανά πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να τα πάει, ως αντιπολίτευση, χειρότερα από ότι ως Κυβέρνηση. Επειδή μπορεί να κάνει το λάθος να θεωρήσει πολιτικά δικό του και όχι συγκυριακά δίπλα του ένα μεγάλο κομμάτι από το ανέλπιστο 32%. Επειδή μπορεί η ΝΔ να τα πάει καλύτερα από αυτόν στην Κυβέρνηση, αποφεύγοντας δικά του λάθη και αξιοποιώντας και δικά του επιτεύγματα.

Επειδή είναι πολύ δύσκολο να καταπιεί το μπετόν αρμέ και ιδιαιτέρως αντι-Σύριζα κομμάτι που επιμένει στο ΠΑΣΟΚ. Επειδή η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι δύσκολο να πείσει όλο τον κόσμο του για την επιλογή της να αφήσει την “ριζοσπαστική Αριστερά” και να ασπαστεί την Σοσιαλδημοκρατία. Και κυρίως επειδή στηρίζεται και σε “ανανήψαντα” στελέχη της Δεξιάς, καθώς και σε μέτρια και παρηκμασμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που “είδαν φως και μπήκαν”.

Να δώσει τα ρέστα του

Το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ έχει μπροστά του μεγάλο κίνδυνο και μεγάλη ελπίδα-ευκαιρία. Κίνδυνο να εξατμιστεί, ως κόμμα παλαιοκομματικών στελεχών και ηλικιωμένων ψηφοφόρων. Και ελπίδα-ευκαιρία να πρωτοπορήσει ιδεολογικοπολιτικά, κατανοώντας ότι τους διαχωρισμούς του παρελθόντος σαρώνουν οι νέες τεχνολογίες, οι οποίες αναδεικνύουν την νέα κρίσιμη κόντρα μεταξύ του δημιουργικού-ελπιδοφόρου αύριο και του παρωχημένου χθες.

Να δώσει τα ρέστα του για να προσελκύσει τη νέα γενιά που θέλει αυτό το αύριο και φτύνει εκείνο το χθες. Να στηριχθεί σε ικανά στελέχη της νέας γενιάς αντί να προσδοκά επιστροφή των χθεσινών. Να εξελιχθεί στον καινοτόμο πολιτικό φορέα αυτού του αύριο, που έτσι κι αλλιώς θα κατισχύσει στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Και κανένα από τα υπάρχοντα σήμερα κόμματα δεν είναι εύκολο να τον υποδυθεί.

Το ΚΚΕ έχει μπροστά του ανάλογα προβλήματα καθώς η εμμονή στο 5% της “μοναδικής αριστερής αλήθειας” του πολιτικού αραμπά δεν φαίνεται να οδηγεί πουθενά και πάντως όχι στο αύριο των νέων τεχνολογιών. Ή θα αλλάξει ριζικά, ή θα βουλιάξει στην ένδοξη λήθη.

Η Ελληνική Λύση και το Μέρα 25 δείχνουν συγκυριακά πολιτικά δοχεία όποιας αγανάκτησης έχει μείνει από χθες. Ή θα βρουν λόγο ύπαρξης και συμμαχιών για τις επόμενες εκλογές, ή δεν θα υπάρχουν στον πολιτικό κόσμο του αύριο. Η ευχή να τα καταφέρουν, από όσους την διατυπώνουν, είναι απλά μια ευχή. Και η ζωντανή πολιτική δεν γίνεται με ευχολόγια. Άντε λοιπόν να δούμε τι από όλα αυτά θα δούμε…