Το πολιτικό σύστημα καταπίνει την κοινωνία και τον εαυτό του

Η κριτική στους Έλληνες πολιτικούς έχει καταντήσει ματαιοπονία. Εκτίθενται από μόνοι τους τόσο αποτελεσματικά, ώστε το ελληνικό πολιτικό σύστημα να είναι το πλέον απονομιμοποιημένο στην ευρωπαϊκή ήπειρο ίσως και ευρύτερα. Αλλά και πάλι ο όρος απονομιμοποιημένο είναι αδύναμος για να εκφράσει την κατάσταση. Οι πολιτικοί κάνουν οι ίδιοι ό,τι μπορούν καλύτερο για να ακυρωθούν ακόμη και να εξευτελιστούν, και μάλιστα άνετα, χωρίς κανένα πρόβλημα, δημόσια.

Οι βουλευτές για παράδειγμα συμπεριφέρονται σαν κομπάρσοι. Η θέση τους ως εθνικών αντιπροσώπων συρρικνώνεται στα προσωπικά τους οφέλη, αλλάζουν θίασο, χασκογελάνε, σηκώνουν το χεράκι υπέρ της πρότασης νόμου ο γάιδαρος πετάει. Και μετά έρχονται τα κόμματα. Αδύνατο να ξεχωρίσει ποιο είναι αριστερό και ποιο δεξιό, ποιο συντηρητικό και ποιο προοδευτικό, εννοείται από τα έργα τους και όχι την ονοματολογία τους.

Τα κόμματα στην Ελλάδα έχουν πολτοποιηθεί ιδεολογικά και πολιτικά (πλην ΚΚΕ). Θα έπρεπε να ευγνωμονούν την Χρυσή Αυγή που ως τραμπούκοι ακροδεξιοί επιτρέπουν σε όλα τα άλλα κόμματα να αυτοονομάζονται εξ αντιδιαστολής προοδευτικά και όχι από τις πράξεις τους. Σε τόσες και τόσες ευκαιρίες ο πρωθυπουργός και οι λοιποί του ομοϊδεάτες, με βλέμμα θυμωμένο, με φαντασίωση αντάρτη αναφώνησαν «κάτω ο φασισμός», «ο φασισμός δεν θα περάσει».

Βέβαια δεν εκκρεμούσε κάτι τέτοιο, αλλά ποια η σημασία. Τόσα έχουν πει! Πάντως σε κάτι ομονοούν τα κόμματα εξουσίας και τα αποκόμματα που ελπίζουν σε συμπληρωματικό ρόλο: στηρίζουν χωρίς την παραμικρή έμπρακτη επιφύλαξη την ατέρμονη λιτότητα και την εθνική ανυποληψία στο όνομα της Ευρώπης. Είναι φανερό πλέον πως στο όνομα της Ευρώπης στηρίζονται καρέκλες πολιτικές και άλλες, ανάλογοι μισθοί και προνόμια. Όλα αυτά απορρέουν από την μετάθεση της στήριξης της εξουσίας από τον ελληνικό λαό στις γερμανικές ελίτ και το ευρωιερατείο.

Καταπίνει τα πάντα

Σε γενικές γραμμές το πολιτικό μας σύστημα, από την αποτυχία της τελευταίας εσωτερικής διαφοροποίησης του με το δημοψήφισμα το 2015, τότε που η λαϊκή κυριαρχία καταπατήθηκε επαίσχυντα, παρόξυνε και ομογενοποίησε παλαιά χαρακτηριστικά του και τα καθιέρωσε ως το μοναδικό του γνώρισμα. Σήμερα πλέον, με την πρωτοπορία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το πολιτικό μας σύστημα ισορροπεί μεταξύ βάλτου και κινούμενης άμμου.

Αδηφάγο, καταστροφικό, καταπίνει τα πάντα: την οικονομία, την κοινωνία, το έθνος και την ισχύ της χώρας, την λαϊκή κυριαρχία, την εθνική σιγά σιγά, και τώρα πια έχει αρχίσει να καταπίνει τον εαυτό του. Η αποφορά της ιδιοτέλειας, της πολιτικής μικρόνοιας, του καιροσκοπισμού (πόσα επίθετα να παραθέσει κανείς;) του πολιτικού προσωπικού, σήμερα ιδίως στους ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και των περιφερόμενων κάθε προέλευσης, είναι αφόρητη. Πρόκειται για ένα πολιτικό σύστημα με κανιβαλική λειτουργία, το οποίο ταυτόχρονα είναι βαθειά απολιτικό.

Στην κοινωνία κάτι υφέρπει. Απέχθεια για τους πολιτικούς; Μίσος; Αηδία; Φαίνεται, όμως, σαν όλα αυτά, και ιδίως η σταθερή κατάρρευση των δομικών πυλώνων της χώρας μας σε όλα σχεδόν τα επίπεδα, να αντιμετωπίζονται από τους πολίτες με διαλείπουσα ελαφρότητα και μια ισχυρή δόση μοιρολατρίας ως βάση αναφοράς. Άραγε ερμηνεύουν τα τεκταινόμενα στο πολιτικό σύστημα από την κλειδαρότρυπα των τηλεοπτικών δελτίων και των εφημερίδων, ή από την πραγματική τους κατάσταση;

Μήπως η σιωπή και η αδράνεια των πολιτών, ιδίως αυτών των αρκετών εκατομμυρίων που χτυπήθηκαν άσχημα από τις μνημονιακές πολιτικές, αποτελεί ένα δίχτυ χιλιομπαλωμένων μοιρολατρικών προσχημάτων, ή μήπως μια αυταπάτη ότι στις εκλογές θα αλλάξουμε κυβέρνηση και έτσι θα σταματήσει η καταστροφική πορεία; Είναι βέβαιο πως η σιωπή, πόσο μάλλον η αδράνεια, άφευκτα μας ωθούν από τα σημερινά βαλτόνερα στις δίνες που μας σέρνει το πολιτικό σύστημα. Τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και οι επόμενες, εφόσον οι πολίτες παραμείνουν άλαλοι θεατές της ζωής τους και της χώρας.

Σε ελεύθερη πτώση

Τα στοιχεία της Ομοσπονδίας των εφοριακών και ο Συνήγορος του Πολίτη δείχνουν πως είμαστε μια κοινωνία σε ελεύθερη και σταθερή πτώση τα οκτώμισι μνημονιακά χρόνια:

• 4,2 εκατομμύρια πολίτες (αυτό σημαίνει σχεδόν όλες οι οικογένειες κατά μέσο όρο) χρωστούν στην εφορεία.
• Φέτος 3 στους 10 δεν πλήρωσαν μέρος ή το σύνολο του φόρου εισοδήματος.
• 110.000 πινακίδες ΙΧ επιπλέον κατατέθηκαν το 2018.
• Ένα εκατομμύριο νοικοκυριά και επιχειρήσεις χρωστάνε στην ΔΕΗ.
• 200.000 αποποιήσεις κληρονομιάς τον τελευταίο χρόνο (έναντι 15.000 τον προ-προηγούμενο).
• 4,8 εκατομμύρια κατασχέσεις έγιναν κατά την περίοδο της καθόλα αριστερής διακυβέρνησης Σύριζα 2015-2018.
• Πρώτη φορά έχουν κλείσει περίπου 300.000 μικρομεσαίες παραγωγικές επιχειρήσεις εν πολλοίς και έχουν εν μέρει αντικατασταθεί από επιβιωτικά μικρομάγαζα, καφενεδάκια και τυροπιτάδικα της γωνιάς κτλ.
• Οι φτωχοί κατά κυριολεξία στα χρόνια των μνημονίων έφτασαν στα 3,8 εκατομμύρια και οι σχετικά φτωχοί τα σχεδόν 2 με τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ να έχει συμβάλει στην αύξηση κατά 20% της πρώτης κατηγορίας και πάνω από 50% της δεύτερης κατηγορίας.

Πόσο πρέπει να αυξηθούν οι φτωχοί ως ποσοστό στον συνολικό πληθυσμό για να αντιδράσουμε; Μέχρι που να φτάσει η κατάρρευση της οικονομίας; Σε ποιον πυθμένα να φτάσει η καταρράκωση των πολιτικών θεσμών; Πόσες περιοχές πρέπει να γκριζάρει η τουρκική κυβέρνηση επιπλέον ώστε να ανησυχήσουμε; Πόσοι επιπλέον νέοι μορφωμένοι πρέπει να φύγουν από την χώρα;

Τι ακόμη θα δώσουμε στο όνομα της Ευρώπης; Δώσαμε το 52% των συντάξεων, δώσαμε το 38% των μισθών, δώσαμε το 28% του ΑΕΠ της χώρας, δώσαμε 1.000.000 και πλέον ανέργους, δώσαμε εκατομμύρια φτωχούς, δώσαμε σχεδόν το σύνολο των δημοσίων επιχειρήσεων, δώσαμε την κατάρευση σχεδόν όλων των αξιών κάθε είδους περιουσιακού στοιχείου, δώσαμε τους πολιτικούς μας θεσμούς και την κυριαρχία μας, δώσαμε 400.000 από τον ανθό των παιδιών μας. Να δώσουμε στο όνομα της Ευρώπης και τα εγγόνια μας;