Το προεδρικό διάγγελμα, η απολογία και η καυτή αύρα της φωτιάς

Προδήλως, όμως, κάτι δεν πήγε καλά. Κι αυτό φαίνεται εκ του αποτελέσματος, κι όλοι το αναγνωρίζουν. Πλέον, όμως, βρισκόμαστε στην επόμενη ημέρα και υπάρχουν επείγοντα ζητήματα να αντιμετωπισθούν, που έχουν να κάνουν με τους πληγέντες και τις πληγείσες περιοχές. Αλλά και πώς θα διορθωθούν οι αδυναμίες, τα κενά και οι σοβαρές παραλείψεις. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, απευθύνθηκε προς τους πολίτες την περασμένη Κυριακή, με διάγγελμα. Από το διάγγελμα προκύπτουν μια σειρά ζητήματα, τα οποία αφορούν και την πρώτη διαχείριση, δηλαδή την ώρα της πυρκαγιάς, αλλά και τη συνέχεια, την επόμενη ημέρα.

Πρώτον, η απολογία του Προέδρου εκ μέρους της Πολιτείας. Αυτή η κίνηση αναγνωρίζει μεν το προφανές, ότι δηλαδή κάτι δεν πήγε καλά με τις πυρκαγιές, αλλά δεν ήταν δεδομένο ότι θα λεγόταν. Αυτό αναφέρει και η πολιτική ιστορία του τόπου. Σπανίζουν στο πολιτικό σύστημα οι απολογίες και επί τούτου θα μπορεί να καταρτισθεί μακρύς κατάλογος γεγονότων που συνέβησαν στο παρελθόν και οι έχοντες την γενική ευθύνη επέλεξαν, ούτε καν να ψελλίσουν τη λέξη “συγνώμη”.

Μετά το διάγγελμα…

Έπρεπε να υπάρξουν παραιτήσεις αξιωματούχων; Σαφώς. Ο καθένας αναλαμβάνει και το βάρος της ευθύνης, που του αναλογεί. Είναι θέμα ευθιξίας και πολιτικής συμπεριφοράς. Θα πρέπει, βεβαίως, να αναμένουμε και τις εκθέσεις γεγονότων που θα γίνουν. Από το περιεχόμενό τους, αναμένεται να προκύψουν και τα περαιτέρω.

Και τότε ενδεχομένως το θέμα αυτό, των παραιτήσεων, να επανέλθει. Δεύτερον, σε ό,τι αφορά τα μέτρα, που έχουν εξαγγελθεί, η υλοποίησή τους θα πρέπει να γίνει με μεγάλη ταχύτητα. Καθώς υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι είναι χωρίς σπίτι, χωρίς τα βασικά για διαβίωση. Οι άνθρωποι θα πρέπει να επανέλθουν σε μια κανονικότητα όσο αυτό μπορεί να γίνει μετά από μια καταστροφή.

Περαιτέρω, η υλοποίηση των μέτρων αυτών δεν θα πρέπει να μπλεχθεί στις δαιδαλώδεις διαδικασίες της κρατικής γραφειοκρατίας. Αυτό, όπως προκύπτει και από το προεδρικό διάγγελμα, θα αποφευχθεί. Αυτός είναι, τουλάχιστον, ο στόχος. Τρίτον, η παρουσία των κοινοταρχών των πληγεισών περιοχών σε σύσκεψη με τον Πρόεδρο, ήταν απόφαση για απευθείας συζήτηση των προβλημάτων με την κοινωνία μέσω των εκλεγμένων τοπικών αρχών. Χωρίς μεσολαβητές, που ενίοτε διαδραματίζουν κρατικοί αξιωματούχοι. Απευθείας με εκείνους που έζησαν την πύρινη κόλαση. Κι αυτό δίνει τη σωστή εικόνα. Δεν χρειαζόταν, βέβαια, να βρίσκονται πίσω από τον Πρόεδρο οι κοινοτάρχες την ώρα του διαγγέλματος.

Σε ό,τι αφορά τα κόμματα της αντιπολίτευσης, άντεξαν ένα 24ωρο και μετά ξεκίνησαν τις “επιθέσεις”. Αυτός είναι ο ρόλος της αντιπολίτευσης. Και σωστά πρέπει να ασκείται κριτική, να ελέγχεται η εκάστοτε κυβέρνηση. Δεν πρέπει, ωστόσο, να είναι μηδενιστική η κριτική.

 

Και να μην χαρακτηρίζεται από ισοπεδωτικές προσεγγίσεις, όπως πολλές φορές παρακολουθούμε. Και δεν χρειάζεται προφανώς προς αυτά τα κόμματα να υποδεικνύεται συνεχώς το “όταν είσαστε εσείς κυβέρνηση τι κάνατε”, καθώς δοκιμάσθηκαν και κρίθηκαν σε εκλογές. Άλλωστε, οι πολίτες τους “δίκασαν” και τους… καταδίκασαν στην αντιπολίτευση. Είναι δε σαφές πως οι πολίτες δεν έχουν αμνησία. Τέλος, δεν μπορεί η πολιτική να ασκείται με βάση τι γράφεται μέσα στη ζούγκλα των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Κι αυτό αφορά και τους δημοσιογράφους.

ΥΓ. Αυτή η εμμονή κάποιων να αναδεικνύουν ότι δεν ανταποκρίθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία στη δήλωση-πρόθεση του κατοχικού καθεστώτος να βοηθήσει στην κατάσβεση της πυρκαγιάς ξεπερνά κάθε λογική. Αυτό ήταν το θέμα στην ώρα της κρίσης; Και η καταστροφή επήλθε γιατί δεν αποδέχθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία τη… βοήθεια του ψευδοκράτους; Ή ενοχλούνται μήπως και… στεναχωρηθεί ο Τατάρ, που είχε τους λόγους του να θέλει να “βοηθήσει”.