Το σχόλιο του Φάροου για την “κρατική” εξουσία της SpaceX του Μασκ

Γεννημένος το 1987, είναι γιος της ηθοποιού Μία Φάροου και του σκηνοθέτη Γούντι Άλεν. Ωστόσο, η μητέρα του έχει δηλώσει ότι είναι πιθανό ο βιολογικός του πατέρας να είναι ο Φρανκ Σινάτρα, με τον οποίο διατηρούσε σχέση κατά την περίοδο της σύλληψής του.

Ο Φάροου υπήρξε παιδί-θαύμα: Σε ηλικία 11 ετών σπούδαζε φιλοσοφία και βιολογία στο Πανεπιστήμιο Bard, ενώ στα 16 του έγινε δεκτός στη Νομική Σχολή του Γέιλ. Αργότερα, εργάστηκε ως σύμβουλος στο Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και κέρδισε υποτροφία Ρόουντς για διδακτορικές σπουδές στην Οξφόρδη.

Η δημοσιογραφική του καριέρα απογειώθηκε με τη δημοσίευση της έρευνάς του για τον Γουάινστιν στο περιοδικό The New Yorker, αφού προηγουμένως το NBC είχε αρνηθεί να προχωρήσει στη δημοσίευση. Η έρευνά του αποκάλυψε δεκάδες περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης και άσκησε πίεση στο Χόλιγουντ και την κοινωνία για λογοδοσία.

Εκτός από το βραβείο Πούλιτζερ, έχει λάβει και άλλες διακρίσεις, όπως το Mirror Award για την έρευνά του σχετικά με τα σκάνδαλα σεξουαλικής κακοποίησης στον αμερικανικό τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σταθμό CBS. Ο Ρόναν Φάροου έχει επίσης συγγράψει το βιβλίο “War on Peace: The End of Diplomacy and the Decline of American Influence”, στο οποίο εξετάζει την παρακμή της αμερικανικής διπλωματίας. Σήμερα, θεωρείται μία από τις πιο επιδραστικές προσωπικότητες στον χώρο της δημοσιογραφίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης (το βίντεο με τις δηλώσεις του έγινε πριν την δημόσια αντιπαράθεση Τραμπ-Μασκ που έχει πλέον λάβει εκρηκτικές διαστάσεις…).

Μετάφραση του βίντεο

00:00:00-00:00:59

«Γεια σας, πιθανότατα έχετε δει πρόσφατα πρωτοσέλιδα για τη χρήση κεταμίνης από τον Έλον Μασκ και τη μεταβλητή του συμπεριφορά πίσω από κλειστές πόρτες. Είμαι ο Ρόναν Φάροου, ερευνητικός δημοσιογράφος που έχει γράψει για τον Μασκ, και θέλω να εξηγήσω γιατί, κατά τη γνώμη μου, η πραγματική ιστορία εδώ δεν αφορά απλώς τον Μασκ.

Πρόκειται για ένα μοντέλο εξουσίας που διευκόλυνε την άνοδό του και για το πώς δημόσιοι θεσμοί αντικαθίστανται σταδιακά από ιδιώτες χωρίς λογοδοσία. Όταν έκανα ρεπορτάζ για τον Μασκ στο The New Yorker, μίλησα με στελέχη, αξιωματούχους και συμβούλους που περιέγραφαν έναν άνθρωπο με τεράστια επιρροή και καμία ουσιαστική επίβλεψη.

Είχε τη δύναμη να αποφασίζει πού μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε δορυφορικές επικοινωνίες ο αμερικανικός στρατός και οι Ουκρανοί μέσω του Starlink. Ένας αξιωματούχος του Πενταγώνου μου είπε: «Ζούμε από τη καλή του θέληση. Και αυτό είναι χάλια.» Ο Μασκ ελέγχει την εταιρεία που εκτοξεύει τους περισσότερους κατασκοπευτικούς δορυφόρους των ΗΠΑ – τη SpaceX».

00:00:59-00:01:52

«Κατέχει την πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης όπου επικοινωνεί μεγάλο μέρος της πολιτικής τάξης – το Χ, πρώην Twitter. Άνθρωποι γύρω του έχουν εκφράσει ανησυχίες για την κρίση του, την αστάθεια και, ναι, τη χρήση ουσιών. Είχα αναφέρει ότι υπήρχαν φόβοι πως έκανε υπερβολική χρήση κεταμίνης, πέρα από θεραπευτικό ή ψυχαγωγικό επίπεδο, γεγονός που προκάλεσε ανησυχίες για την ψυχική του κατάσταση κατά την εργασία.

Αυτές οι αναφορές έχουν πλέον εμπλουτιστεί από τους New York Times, που μετέδωσαν ότι ο Μασκ συνεχίζει να κάνει κατάχρηση κεταμίνης, αλλά και μανιταριών και έκστασης.

Αλλά για μένα, το σημαντικότερο ζήτημα είναι το πώς ο Μασκ ενσαρκώνει μια τάση συγκέντρωσης εξουσίας για υπηρεσίες που επηρεάζουν όλους μας, στα χέρια ιδιωτών. Η ανάθεση κρατικών λειτουργιών σε ιδιώτες δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά ιστορικοί μού είπαν ότι το μέγεθος της ισχύος που έχουν σήμερα τέτοιοι επιχειρηματίες δεν έχει προηγούμενο».

00:01:52-τέλος

«Η τρέχουσα κυβέρνηση δημιούργησε το DOGE (Department of Government Efficiency), ουσιαστικά για να αναθέτει κρατικές λειτουργίες σε δισεκατομμυριούχους. Ο Μασκ έχει κεντρικό ρόλο. Έχουμε δει προσπάθειες να αντικατασταθούν τα τηλεφωνικά κέντρα του Υπουργείου Παιδείας με AI που συνδέεται με τον Μασκ.

Τα συστήματά του χρησιμοποιούνται, λέγεται, για να αξιολογούν προσωπικό του ομοσπονδιακού κράτους. Και δεν είναι μόνο ο Μασκ. Η κυβέρνηση συνεργάζεται στενότερα και με άλλους, όπως η Palantir του δισεκατομμυριούχου Πίτερ Τιλ (Trump donor), δίνοντάς της διευρυμένη πρόσβαση στα προσωπικά δεδομένα των Αμερικανών — κάτι που εγείρει ζητήματα επιτήρησης.

Δεν είναι ότι απλώς ανεχόμαστε αυτή τη μεταβίβαση εξουσίας — σχεδιάζουμε συστήματα που βασίζονται σε αυτήν. Άρα, κατά τη γνώμη μου, το βασικό ερώτημα δεν είναι η ψυχοφαρμακολογία του Έλον Μασκ, αλλά γιατί φτιάξαμε ένα σύστημα στο οποίο κάποιος σαν αυτόν υποκαθιστά το κράτος χωρίς τους θεσμικούς ελέγχους που συνοδεύουν τη δημόσια εξουσία».