Τρεις λέξεις που δεν “πουλάνε”: “Αριστερά”-“ΣΥΡΙΖΑ”-“Τσίπρας”

Ευτυχείτε! Είμαι πεπεισμένος ότι δεν υπάρχει χώρος για την Αριστερά στην Ελλάδα και εννοώ, χώρος για έργο σοβαρό. Για “παιχνιδάκια”, όμως, υπάρχει χώρος για την Αριστερά, ακριβώς όπως υπάρχει και στις ευρωπαϊκές χώρες, όπου η Αριστερά το “ξύνει”, δεν είναι τίποτε άλλο από μία σπουδαιοφανής “παιδική χαρά” κάποιων, αναζητούντων “όνειρα” για να μην πλήξουν και πλακώσουν τις benzodiazepine (stedon, όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών προγόνοι!) Παραδείγματα; Άφθονα!

Το “Vänster partiet” (Σουηδία) αγωνίζεται για φεμινισμό και σοσιαλισμό! Το “Die Linke” (Γερμανία) αγωνίζεται για εναλλακτική κοινωνική δικαιοσύνη! Το “Sinistra Italiana” (Ιταλία), αγωνίζεται για αριστερή οικολογική ελευθερία! Για την Γαλλία και την Αριστερά, γράφουν σοβαρά: «Γαλλική Αριστερά, το πιο σύντομο ανέκδοτο» και φτάνει…

Δείτε τώρα τα προεκλογικά προγράμματα των δύο ημετέρων αριστερών κομμάτων, για τις
πρόσφατες εκλογές (25-6-2023). Η παράσταση αρχίζει, ο πολιτικός γαβγίζει κι η αλήθεια
ξεπορτίζει! Στην Κουμουνδούρου λένε ότι αγωνίζονται σκληρά για: Εργασία, υγεία,
παιδεία, πρόνοια,  δίκαιο φορολογικό σύστημα… Στον Περισσό λένε, λοιπόν, ότι παλεύουν για: Έμφαση στους εργαζόμενους, φαινόμενα διαφθοράς, παγίδες ψεύτικων διλημμάτων, ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό… (Ύστερα, ανάβει ένα κόκκινο φωτάκι με την ένδειξη «Απομακρυνθείτε, Κίνδυνος, ο “λαγός” δε μπορεί να σώσει το “λαγό”, αφού δεν μπορεί να σώσει το τομάρι του, ούτε από τον “κυνηγό” και το “σκύλο” του, αλλά ούτε κι από “αετούς”, “κουνάβια” κι “αλεπούδες”»).

Όλοι οι στόχοι των κομμάτων της ελληνικής Αριστεράς εφαρμόζονται σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ήδη από τη δεκαετία του 1950! Τότε, τα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, πρόβαλλαν το μεταπολεμικό ανάστημά τους απέναντι στη συντηρητική Δεξιά-Χριστιανοδημοκρατία, η οποία (όχι με αιματηρούς εμφυλίους) δέχτηκε δύσκολες αλλαγές, αφού είχε χάσει την εξουσία και μάλιστα σε κάποιες χώρες για πολλά χρόνια!

Τις κύριες αλλαγές στην Ευρώπη δεν τις έκανε καμία Αριστερά και κανένα Κομμουνιστικό Κόμμα, αλλά τις έκαναν αστικά κόμματα, αφού ανάμεσά τους δεν υπήρχαν εμφυλιοπολεμικά καρκινώματα! Και η Ιταλία σώθηκε από εμφύλιο και πρόκοψε, γιατί είχε τον Τολιάτι κι όχι τον Ζαχαριάδη και τον Κολιγιάννη… Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνεται για αρχηγό, ενώ οι φράξιες σκοτώνονται για το αν το κόμμα θα ακολουθήσει ορθόδοξη αριστερή πορεία (ξαδερφάκι των γραφικών κομμουνιστών) ή θα μετατραπεί σε ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, με σίγουρο μέλλον! Γι’ αυτό και ακροβατεί με ποιους να τακιμιάσει στο Ευρωκοινοβούλιο…

Η αρχηγάρα

Γέλαγα φαρδιά, όταν άκουγα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αποκαλούν τον Τσίπρα “αρχηγάρα”, “σύμβολο της ενότητας του κόμματος” και άλλα τερπνά και φαντασιακά. (Προσοχή! φαντασιακά κατά Καστοριάδη, με πόλη-λόγο-φύση κι όχι κατά Λακάν, με καθρέφτη, καθρεφτάκι μου…) Τι “αρχηγάρα”, βρε “σιελοπαραγωγοί” όταν αυτός (κατ’ ουσίαν), έδωσε το 41% στον Κυριάκο; Και, επίσης, “σύμβολο ενότητας”; Όχι ρε φιλαράκι και ενότητας! Ήδη έχουν λακίσει από το κόμμα κι έκαναν δικά τους, ο Βαρουφάκης, ο Λαφαζάνης, η Κωνσταντοπούλου που αποτραβήχτηκαν εθελουσίως… Και τώρα φέρνει τον Κασσελάκη για πλήρη διάλυση για να κάνει μετά αυτός παιχνίδι!

Προτρέπω κάποιους νυκτοβάμονες, να μην κάνουν όνειρα για επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αφού δεν τον θέλει με τίποτα, ούτε η Ευρώπη, ούτε η Αμερική, αλλά ούτε και το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο! Άσε πια που άρχισε να ξυπνάει κι ο μέγας …υπνοσάλιαγκας, ο λαός, ο οποίος φαίνεται να κατάλαβε ότι με την Αριστερά στην εξουσία, δεν πρόκειται να γίνει καμία σοβαρή επένδυση στην Ελλάδα, άρα η ανεργία, οι τιμές και η μιζέρια θα ‘ναι στα ουράνια! Και εκτός από την γιαλαντζί Αριστερά, που κερνάει κόκκινα ντολμαδάκια, υπάρχει και το Κόμμα που κοιμάται βαθειά, συνεχώς από το 1974, όταν το έμπασε στη Βουλή ο Καραμανλής! Έξω απ’ την πόρτα γράφει: “ΚΚΕ, όχι σε όλα”!

Δεν ήταν “ποτέ” ενωμένη

Από την αρχή-αρχή που γεννήθηκε η ελληνική Αριστερά, παρουσίασε μία πολυμορφία και μία διασπαστικότητα. Δεν ήταν “ποτέ” ενωμένη και συμπαγής κι έτσι την έπαιρνε ο αέρας, σαν άχυρο… Αποτέλεσμα ήταν να κάνει (η ελληνική Αριστερά) αναρίθμητα λάθη, τα οποία στοίχισαν και στην ίδια και στην πατρίδα μας. Είναι γνωστά και δεν θα τα αναφέρω! Θα κατονομάσω, μόνο, το τραγικό λάθος του Εμφυλίου Πολέμου! Ή Αριστερά έβρισκε πάντα ένα τρόπο να δικαιολογεί τα λάθη της, αλλά μόνο αφελείς έπειθε!

Τα (δια)σπασμένα κομμάτια, τα αποκαλούσε δημιουργική (πολύ)συλλεκτικότητα και πάντα αποσιωπούσε τις “δαγκωνιές” που έριχνε το ένα κομμάτι στο άλλο. Οι κατά καιρούς “εκλεκτοί” επί κεφαλής της (έκαστος με το δικό του “κερασάκι”) προσπαθούσαν με διάφορες “συγκολλητικές ουσίες” να συγκρατήσουν τα κομμάτια από την πλήρη διάλυση. Ποτέ των ποτών, δεν το πέτυχαν!

Κάποια φορά, έκανα πρόταση σε έναν φίλο μου σεναριογράφο να γράψουμε μια κωμωδία για τις προσπάθειες των εκάστοτε επικεφαλής της Αριστεράς να “ΣΥΝ-κολλήσουν” τα κομμάτια και να πετύχουν την “ενότητα”. Ωραία παράσταση θα γινόταν, με μάσκες, μουσικές και θανατηφόρα στιχάκια… Δυστυχώς, τον κάλεσαν τότε στον ΣΥΡΙΖΑ, για υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο και τη μπάτησε…

Κάποια φορά, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μιλώντας στη Βουλή ως πρωθυπουργός (μετά τη Χούντα) και απευθυνόμενος στην Αριστερά, είπε: «Αυτήν τη στιγμή η Αριστερά είναι τόσον πολυκέφαλος, ώστε είναι αδύνατον σε μένα να κάνω διακρίσεις» (Υπάρχει βίντεο). Και παίρνω την ευκαιρία, να προτρέψω τους Αριστερούς “καλαμοκαβαλητές” να σκεφτούν το εξής: Το “εγώ” ενσωματώνεται στο “εμείς” μόνο όταν δεν απειλείται… (Αν μπορούν, δηλαδή, να καταλάβουν τέτοια…).

Άκουσε, αγαπητή μου Έφη

Άκουσε, αγαπητή μου Έφη, υπάρχουν βάσιμες στατιστικές πιθανότητες, να είσαι εσύ η νικήτρια στις ερχόμενες εσωκομματικές εκλογές. Άρα θα κρατάς “χρυσάφι” στα χέρια σου, δηλαδή δύναμη για νεοτερισμούς, αφού δεν σε βαραίνει κανένα “παρελθόν”. Θα είμαι ειλικρινής σ’ αυτά που θα σου γράψω, πιθανόν μερικά να σε φέρουν σε δύσκολη θέση, αλλά φαντάζομαι να ξέρεις ότι η αλήθεια πολύ συχνά πονάει!

Αν θέλεις να πετύχεις και να αφήσεις (μετά) “κάτι”, ώστε να μην έχεις την τύχη των προκατόχων σου (οι οποίοι ήταν μία “παρένθεση”), πρέπει να ξεχάσεις τρεις λέξεις όταν μιλάς, γράφεις ή σκέπτεσαι! Τρεις λέξεις οι οποίες είναι πλέον καμένα χαρτιά! Οι λέξεις αυτές είναι: “Αριστερά”, “ΣΥΡΙΖΑ” και “Τσίπρας”! Το παραμύθι ετούτο τελείωσε και καλύτερα. Η λέξη “Αριστερά”, από την πολλή και ασυλλόγιστη χρήση της, είναι τώρα ανίατα ασθενής! Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα καθαρά Σοσιαλιστικό Κόμμα, αντίστοιχο των ευρωπαϊκών, το οποίο να σταθεί απέναντι στο δεξιό κόμμα, το οποίο από το 1828 έχει καταντήσει την Ελλάδα σ’ αυτό το χάλι. Και να είσαι σίγουρη ότι αν ξεκινήσεις κάτι τέτοιο, θα είναι μαζί σου όλη η Ευρώπη κι όχι μόνο τα κόμματα των σοσιαλδημοκρατών.

Θα είναι, όμως, μαζί σου και το ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο το οποίο τώρα είναι έρμαιο της ΝΟΥ-ΔΟΥ. Γιατί αν υπάρξει άλλο ένα “ευρύ” κόμμα, το μεγάλο κεφάλαιο θα μπορεί να κάνει παιχνίδι, δηλαδή τελικά να σε στηρίξει… (Αλλά, προσοχή! Με το αζημίωτο πάντα, όπως γίνεται σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία). Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα κόμμα με τίτλο και περιεχόμενο “Ελληνική Σοσιαλδημοκρατία” (ΕΛΗΣΟΣ, ωραία ακούγεται!).

Το κείμενο αυτό, το διάβασαν και ξένοι φίλοι μου, μάλιστα συμφωνούσαν, κάνοντάς μου διάφορα έξυπνα σχόλια που δυστυχώς δεν έχω χώρο να τα εκθέσω. Κάποιος από τις Κάτω Χώρες, μου έγραψε: «Μπορεί οι λέξεις Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας να συγκινούν ένα 10% των Ελλήνων, αλλά το 90% νιώθει απέχθεια». Έφη, σε χαιρετώ, τονίζοντάς σου ότι αν γίνεις κι εσύ μία “παρένθεση” στην Αριστερά, το κακό δεν θα είναι αυτό καθεαυτό το γεγονός, αφού εσύ είσαι προσωπικά πετυχημένη!

Ένα βότσαλο στη λίμνη

Το κακό θα είναι για την χώρα και για ένα σωρό αριστερούς, οι οποίοι προτιμάνε τη σημερινή θλιβερή Δεξιά, από μία Αριστερά του παραμυθιού και της υποκρισίας! Με τη σεμνότητα και το μέτρο που σε στολίζουν, θυμήσου λίγο, τον Σταύρο Καλλέργη και τον Πλάτωνα Δρακούλη. Εις μνήμην! Να μην ξεχάσω να σου πω, ότι εξοργίζομαι με κάτι αριστερά “κοκόρια” που σε πολεμάνε πρόστυχα, αποδεικνύοντας, τελικά, ότι πρόστυχα είναι τα επιχειρήματά τους, όπως και τα ίδια! Κι αν λάβεις τελικά το “στέμμα”, θα έρθουν για τεμενάδες…

Πολύ γέλασα με την υποψηφιότητα του συμπαθούς Στέφανου Κασσελάκη, σκεπτόμενος ότι αν τελικά πετύχει, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποκτήσει πρόεδρο έναν πάμπτωχο που έγινε πάμπλουτος, χάρις κυρίως στον καπιταλισμό της Αμερικής! (Το σκέφτηκες αυτό Έφη;). Με διασκέδασε η περίπτωσή του, κυρίως γιατί έριξε “ένα βότσαλο στη λίμνη” τη βαρετή, την οποία εσείς οι τέσσερις υποψήφιοι (εντελώς παλαιοκομματικής κοπής), δημιουργήσατε με τα ανιαρά σούρτα-φέρτα σας ανά την χώρα!

Τώρα, θα διασκεδάσουμε με τις “λάσπες” που θα εκτοξευθούν στον πανέξυπνο Στέφανο και θα δούμε μέχρι πού θα φτάσει η κακία κάποιων “κοντών” Αριστερών! Επειδή σε συμπαθώ, Έφη, σου στέλνω μία φράση του Umberto Eco, κατάλληλη για την περίπτωση: «Τίποτα δεν δίνει σε έναν φοβισμένο άνθρωπο περισσότερο θάρρος, από τον φόβο ενός άλλου».

 

Υ.Γ. – 1 Ο αρχικός τίτλος του παρόντος κειμένου ήταν “Η Αριστερά είναι βάζο για πλαστικά λουλούδια τάφων…”, αλλά για να μη λυπηθούν κάποιοι ευαίσθητοι αριστεροί, μετετράπη ηπίως…

Υ.Γ. – 2 Το βίντεο είναι αφιερωμένο στην “Αριστερά”, που όντως αργοσβήνει μόνη! Κι αν, ακούγοντας το άσμα, αντικαταστήσετε τη λέξη “μαυρομάτα” με τη λέξη “Αριστερά”, θα διαπιστώσετε ότι ό πανέλλην Τσιτσάνης ήταν …προφητικός!