Τριγμοί στη ΝΔ από την συνέντευξη Σαμαρά – Έπιασαν δουλειά τα τρολ του Μαξίμου!

Ο πυρήνας του μανιφέστου Σαμαρά – φύλαξη συνόρων, αντιμετώπιση της υπαρξιακής απειλής της Τουρκίας, αντιμετώπιση του δημογραφικού πέρα από τις μεταναστευτικές ενέσεις πληθυσμού, απόρριψη του δικαιωματισμού και της woke ατζέντας, προσέγγιση με το νέο υπόδειγμα Τραμπ – επαναφέρει την πολιτική συζήτηση με όρους που ξεκινά από την Δεξιά και απευθύνεται στο σχετικό ακροατήριο.

Παράλληλα όμως την υπερβαίνει, προβάλλοντας την εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος (δεξιό πρόταγμα), μέσα από έναν διαφορετικό παρεμβατικό ρόλο του κράτους και άρα του δημόσιου χώρου στην οικονομία (στοιχείο της αριστερής ατζέντας). Το καινούργιο στοιχείο στην συνολική τοποθέτηση Σαμαρά την περασμένη Κυριακή, είναι ότι μιλά για “κρατικό παρεμβατισμό”.

Περιγράφει έναν ενεργό ρόλο του κράτους στην οικονομία που βάζει τους όρους και τα όρια της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και της επιδίωξης κέρδους (το οποίο ρητώς αναγνωρίζει) κατά τρόπο που η συνολική κατεύθυνση της οικονομίας να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον. Παράλληλα, το κράτος εμφανίζεται σαν εγγυητής των κοινωνικών δικαιωμάτων, υγεία, παιδεία, δηλαδή του πυρήνα του κοινωνικού κράτους, εξασφαλίζοντας την κοινωνική αναπαραγωγή. Άφησε εκτός τα εργασιακά δικαιώματα. Από την άλλη όμως τον “κρατικό παρεμβατισμό” τον έχει εγκαταλείψει στην ρητορική της η Αριστερά…

Διχασμένη η ΝΔ

Δεν είναι δίχως σημασία ότι στην κίνηση των 91 που του απηύθυνε την πρόσκληση και η οποία θα παίξει ρόλο στα επόμενα βήματα για την ίδρυση κόμματος, ξεχωρίζουν πρόσωπα όπως ο Μελέτης Μελετόπουλος, ο Γιώργος Αϋφαντής, ο Ηλίας Λιβάνης (και πολλοί ακόμη) που προέρχονται από το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά, που δεν αποτάχθηκε το εθνικό στοιχείο. 

Η συζήτηση που άνοιξε όμως ο Σαμαράς αφορά πρωτίστως το εσωτερικό της ΝΔ και τους ψηφοφόρους του κόμματος. Το κομβικό ερώτημα είναι εάν η ηγεσία Μητσοτάκη συμπαρασύρει τη ΝΔ στην αποδρομή του. Για την νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της ΝΔ δεν υπάρχει αμφιβολία. Το ερώτημα λοιπόν είναι εάν μία ΝΔ δίχως τον Κυριάκο μπορεί να διασωθεί και να επανακάμψει – μέσα από τις αναγκαίες αλλαγές και προσαρμογές, ως βασικός φορέας της ελληνικής Δεξιάς – ή η σημερινή μεταλλαγμένη ΝΔ (“Μητσοτακικό κόμμα, υβρίδιο σημιτικού εκσυγχρονισμού με μπλε χρώμα”, όπως την αποκάλεσε), έχει εξαντλήσει τα όρια της και έχει κλείσει τον κύκλο της και η επανατοποθέτηση της ελληνικής Δεξιάς θα πρέπει να γίνει μέσα από ένα νέο κόμμα.

Αυτό θα προσδιορίσει εν πολλοίς και ποιο θα είναι το μέλλον της ΝΔ και του κόμματος που θα ιδρύσει ο Αντώνης Σαμαράς. Σημαντικό ρόλο θα παίξει η στάση που θα κρατήσει ο έτερος πρώην πρόεδρος και πρωθυπουργός της ΝΔ, Κώστας Καραμανλής. Εκ των πραγμάτων η μπάλα είναι πλέον στα πόδια του και είναι πολλοί εκείνοι που του ζητούν να μιλήσει καθαρά και δίχως χρησμούς. Σε κάθε περίπτωση, ως φορέας του ιστορικού ονόματος, μπορεί να δώσει την χαριστική βολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ακόμη και αν δεν ταχθεί καθαρά υπέρ ενός νέου κόμματος. 

Προ των ευθυνών τους όμως έρχονται και οι βουλευτές της ΝΔ, που προς το παρόν στέκονται αμήχανοι και ακολουθούν το “ουδέν σχόλιο” του Μεγάρου Μαξίμου. Σε σημαντικό βαθμό αναγνωρίζουν ότι ο Σαμαράς έπιασε τον παλμό της κομματικής βάσης, παρότι βέβαια για εκείνους προέχει η επανεκλογή τους. 

“Ακροδεξιοί” και τρολ εναντίον Σαμαρά 

Το Μέγαρο Μαξίμου μέσα στην αμηχανία του αυτή την φορά δεν μπήκε σε αντιπαράθεση με τον Σαμαρά, αλλά επιστράτευσε τον στρατό των φιλικών δημοσιογράφων και των τρολ του διαδικτύου. Στο κομματικό πεδίο, επιστράτευσε έναν κάποτε ακροδεξιό που έχει ευεργετηθεί από τον Σαμαρά, τον Άδωνη Γεωργιάδη για να του απαντήσει. Ο άλλοτε βουλευτής του ΛΑΟΣ είπε: «Εγώ ως δεξιός θα σας πω ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη κατά τα δικά μου γούστα είναι αρκούντως δεξιά».

Μόνο που ο Άδωνης Γεωργιάδης από την στιγμή που όχι μόνο ψήφισε αλλά στήριξε τον γάμο των ομοφυλοφίλων, ταυτοτικό για την Δεξιά σε οποιαδήποτε εκδοχή της, είναι αμφίβολο εάν είναι δεξιός, ή έχει μεταλλαχθεί ακολουθώντας τον νυν αρχηγό του. Διαφορετική ήταν η τοποθέτηση του Μάκη Βορίδη, ο οποίος είπε ότι θεωρεί «τον Αντώνη Σαμαρά συστατικό στοιχείο της ΝΔ». Έτσι όμως βγάζει εκτός ΝΔ τον Μητσοτάκη και τις εκσυγχρονιστικές μεταγραφές. Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, που φυσικά δεν μπορεί να μιλά για λογαριασμό της Δεξιάς, του καταλόγισε «εχθροπάθεια και μισαλλοδοξία». Επιβεβαίωσε έτσι την θέση του Σαμάρα ότι όποιος ασκεί κριτική, είτε στην εξωτερική πολιτική είτε σε άλλους τομείς, αυτόχρημα ενοχοποιείται. 

Σε αυτήν την γραμμή κινήθηκαν τα τρολ που επανέφεραν τις έωλες αιτιάσεις για την “βεντέτα Σαμαρά-οικογένειας Μητσοτάκη”, τους “ιδιοτελείς λόγους του πρώην πρωθυπουργού και προσωπική πικρία από τον τρόπο που του φέρθηκε ο Κυριάκος”, ενώ συμπέραναν ότι “έγνοια του δεν είναι το εθνικό ή έστω παραταξιακό συμφέρον, αλλά πώς θα πλήξει τον Μητσοτάκη στερώντας του ένα κρίσιμο ποσοστό στις επόμενες εκλογές”. Εν ολίγοις, “όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι ο ανόητος κοιτάζει το δάχτυλο”!

Στην μία ώρα και 40 λεπτά συνομιλία με την δημοσιογράφο κατέληξαν ότι δεν κομίζει κάτι νέο σε επίπεδο πολιτικών προτάσεων. Μάλλον δεν άκουσαν την συνομιλία. Επιστρατεύουν δε επιχειρήματα του είδους ότι “δεν μπορεί να μιλά για μετάλλαξη της ΝΔ όταν συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ και ότι έκανε υπουργό Οικονομικών και Κεντρικό Τραπεζίτη τον Στουρνάρα”. Επιχειρήματα βάσιμα που όμως αντιπαρέρχονται τις ιδιαίτερες συνθήκες της τότε συγκυρίας.

Ίσως η πιο σοβαρή απάντηση στον Σαμαρά ήλθε από τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος θύμισε ότι ο πολιτικός που κατηγορεί για “θεσμική απρέπεια” τον Μητσοτάκη, δεν του παρέδωσε το Μέγαρο Μαξίμου το 2015, υποπίπτοντας στην μέγιστη θεσμική απρέπεια μετά την Μεταπολίτευση. Ήταν ένα ερώτημα που δεν του έθεσε η δημοσιογράφος στην συνομιλία ώστε να το απαντήσει…

“Τραμπισμός”

Σε ένα παράπλευρο επίπεδο, κατακρίνουν το ότι δεν επέλεξε μία κλασικού τύπου συνέντευξη με έναν καταξιωμένο πολιτικό συντάκτη ή παρουσιαστή. Το επιχείρημα είναι βάσιμο. Ωστόσο το ενδιαφέρον είναι ότι εκείνοι που το επικαλούνται δεν έχουν ασκήσει ποτέ κριτική στις “συνεντεύξεις” του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε δημοσιογράφους που τον ρωτάνε πχ “για το αν προτιμά τα ντολμαδάκια της συζύγου από της μητέρας του”, ή όταν παραχωρεί “συνέντευξη” στη σύζυγο του ανεψιού του στο κανάλι που προβάλλει “Μητσοτάκης μέχρι να σβήσει ο ήλιος”! 

Σε ένα άλλο επίπεδο επανήλθαν ξαναζεσταμένες απόψεις του είδους “σημασία έχει η πολιτική και η πράξη και όχι η ιδεολογία”, ένας ξεφτισμένος πραγματισμός που δεν υποστηρίζεται από τις επιδόσεις της κυβέρνησης.  Παράλληλα οι απευθυνόμενοι σε ένα αριστερόστροφο κοινό του καταλογίζουν απαξιωτικά “τραμπισμό”, όταν ο ίδιος μιλά για συναντίληψη με την ατζέντα Τραμπ.

 Η δημιουργία νέου κόμματος αλλάζει συνολικά την πολιτική γεωγραφία και επηρεάζει και τις διεργασίες στο άλλο φάσμα του πολιτικού συστήματος που τελεί σε αναμονή του βιβλίου και των διακηρύξεων του Τσίπρα. Έχει ενδιαφέρον ότι, ενώ ο Σαμαράς μιλά για πολιτική και ιδεολογική στροφή προς τα δεξιά, ο Τσίπρας προβάλλει “άσπρος γάτος μαύρος γάτος σημασία έχει να πιάνει ποντίκια”, ξεχνώντας ότι ο Ντενγκ έδινε απόλυτη προτεραιότητα στο Κομμουνιστικό Κόμμα…