Βρίσκεται η Ελλάδα στα πρόθυρα της κατάρρευσης; – Τρίτο μέρος

Όταν έφτασα στην Ελλάδα με υποτροφία της βρετανικής κυβέρνησης, συμπλήρωσα το εισόδημά μου δουλεύοντας σε φροντιστήριο Αγγλικών στην Πελοπόννησο, επιμελούμενος τη διδακτέα ύλη και παραδίδοντας κάποια μαθήματα. Αφού συμπλήρωσα ένα χρόνο εκεί, ένας φίλος μου υπέδειξε ότι πλήρωνα όχι μόνο τη δική μου ασφάλιση, αλλά και του εργοδότη μου (όταν υπέγραψα το συμβόλαιό μου βιαστικά, είχα αφελώς υποθέσει ότι αυτό αντιστοιχούσε στους νόμους της χώρας).

Αφού το τοπικό τμήμα του υπουργείου Εργασίας αρνήθηκε να βοηθήσει, λέγοντάς μου ότι θα έπρεπε να βρω δικηγόρο, έπραξα το τελευταίο, αν και έχασα την πρώτη μου προσφυγή, κατά την οποία ο δικαστής απευθύνθηκε στο δράστη με το μικρό του όνομα. Παρόλα αυτά, δικαιώθηκα κατόπιν έφεσης και πληρώθηκα τα χρωστούμενα. Η όλη διαδικασία κράτησε πέντε χρόνια. Το ίδιο φροντιστήριο απασχολούσε καθηγητές τους οποίους χαρακτήριζε ηλεκτρολόγους, προκειμένου να παρακάμψει την αναλογία που αντιστοιχούσε στους αλλοδαπούς καθηγητές (με τη σειρά του μάλλον παράνομο).

Σε μια άλλη περίπτωση, μέτρησα τη μυωπία μου σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, προκειμένου να πάρω φακούς επαφής. Όταν οι τελευταίοι ήταν έτοιμοι, ένας λιγομίλητος γιατρός μου έγνεψε να βγω έξω και ζήτησε 15,000 δραχμές για τους φακούς. Δέχτηκα, αφού το ποσό δεν ήταν υπερβολικό και αφού προσαρμοζόμουνα γρήγορα στο πώς γίνονται τα πράγματα στην Ελλάδα. Εν τούτοις έμεινε στο μυαλό μου η φριχτή εικόνα ενός γιατρού του δημοσίου να λέει στον ασθενή ότι θα πρέπει να πληρώσει ή να πεθάνει: αποχρώσεις του Διλήμματος του Γιατρού του Σο.

Όταν εργαζόμουνα στην Ανώτατη Εκπαίδευση σε ιδιωτικά κολλέγια αμερικανικής ιδιοκτησίας ανακάλυψα ότι είχαν τη συνήθεια να εκδίδουν έγγραφα στους άρρενες φοιτητές που πιστοποιούσαν ότι οι τελευταίοι φοιτούσαν στα κεντρικά των κολλεγίων στο εξωτερικό. Οπλισμένοι με αυτό το πλαστό έγγραφο, οι φοιτητές στη συνέχεια το μετέφραζαν στο υπουργείο Εξωτερικών και το παρουσίαζαν στο υπουργείο Άμυνας, ώστε να αναβάλουν τη στρατιωτική τους θητεία μέχρι να επέστρεφαν στην Ελλάδα, ώστε να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Βίωσα κι άλλες παρόμοιες εμπειρίες, αλλά δεν επιθυμώ να σας κουράσω με αυτές.

Κυριαρχεί η μετριοκρατία

Όσον αφορά στην Ανώτατη Εκπαίδευση, η μετριοκρατία κυριαρχεί: έχω γίνει μάρτυρας ενός διευθυντή ακαδημαϊκού τμήματος που ούρλιαζε, ορμώντας έξω από μία συνάντηση, γλιστρώντας ακριβώς πριν φτάσει στην πόρτα, σπρώχνοντάς την και βγαίνοντας έξω στα τέσσερα, σε δύο περιπτώσεις. Επιπλέον, ο ίδιος άντρας πέταξε ένα στυλό σε έναν αντίπαλό του, χτυπώντας τον ακριβώς πάνω από το αριστερό μάτι. Και επιχείρησε ακόμα να επιτεθεί σε μια συνάδελφο, η οποία κατέρρευσε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.

Ο παραπάνω δράστης είχε επίσης πει ψέματα στο τμήμα αναφορικά με ένα συγκεκριμένο ακαδημαϊκό ζήτημα, προκειμένου να κρατήσει εκτός συζήτησης οποιονδήποτε θεωρούσε φίλο κάποιου που αντιπαθούσε, παρόλο που ο τελευταίος είχε ήδη εγκαταλείψει το εν λόγω πανεπιστήμιο. Ήταν πράγματι ένα ζήτημα νεποτισμού, κρυψίνοιας και εκφοβισμού. Δυστυχώς, η ελληνική ακαδημαϊκή ζωή βρίθει με όλων των ειδών τη μετριοκρατία, την ψευδολογία και την απάτη, που σε κάποιο βαθμό εξηγεί και γιατί τα ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκονται πολύ χαμηλά στις παγκόσμιες αξιολογήσεις.

Η αξιοκρατία αποτελεί αντικείμενο αποδοκιμασίας. Πληροφορήθηκα κάποτε ότι σε ένα πανεπιστήμιο, μέλος του διδακτικού προσωπικού που παραπονέθηκε για κάποια παρανομία αποτέλεσε στόχο επίθεσης και κατόπιν πήγε στο γραφείο του και υπέστη καρδιακό επεισόδιο. Οι περισσότεροι ακαδημαϊκοί αναγκάζονται να ακολουθούν την άνωθεν γραμμή, φοβούμενοι ότι δε θα προαχθούν.

Όταν δούλεψα σε δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο, διαμαρτυρήθηκα στη διάρκεια μιας συνάντησης καθηγητών για παρανομίες αναφορικά με τις προσλήψεις προσωπικού. Με αποκάλεσαν τότε βάρβαρο, περαστικό και χλευαστικά Άγγλο διπλωμάτη. Όταν ήρθε η σειρά μου για προαγωγή έχασα τη δουλειά μου και αντικαταστάθηκα από έναν εξωτερικό υποψήφιο, ο οποίος δεν είχα συγγράψει καν ένα βιβλίο. Δικαιώθηκα δικαστικά επτά χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, αλλά το Πανεπιστήμιο ακόμα κωλυσιεργεί. Ακόμα χειρότερα, όταν αιτήθηκα επίδομα ανεργίας, έλαβα μόνο ένα πάσο για τα μέσα μεταφοράς. Ο λόγος που μου έδωσαν για αυτό ήταν ότι είχα προβεί σε εισφορές στο ΙΚΑ και μετά στο δημόσιο!

 Διαφθορά σε επίπεδο σουρεαλισμού!

Στο επιχειρηματικό επίπεδο, η διαφθορά στην Ελλάδα καταντάει σουρεαλιστική: το Χρηματιστήριο Αθηνών, το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, τα σκάνδαλα δωροδοκιών της Siemens αποτελούν μόνο τα πιο γνωστά παραδείγματα μαζικής διαφθοράς σε κρατικό επίπεδο. Το τελευταίο ήταν πραγματικά εκπληκτικό. Παρόλο που ο επικεφαλής της Siemens στην Ελλάδα (Έλληνας) καταδικάστηκε, τη σκαπούλαρε στη Γερμανία. Η γερμανική κυβέρνηση αρνήθηκε να τον εκδώσει στην Ελλάδα, με την πρόφαση ότι ο πρώτος είχε και γερμανική υπηκοότητα. Αυτά για την Europol.

Αλλά ίσως η πιο επιζήμια περίπτωση διαφθοράς, αυτής των στατιστικών, συνέβη το 2002, όταν, προκειμένου η Ελλάδα να ενταχθεί στην Ευρωζώνη, η κυβέρνηση Σημίτη συνωμότησε με τη Goldman Sachs για να μαγειρέψουν τα στατισtικά στοιχεία. Το αποτέλεσμα είναι η Ελλάδα που βλέπετε σήμερα: Mαζική ανεργία, διαρροή εγκεφάλων των νέων, αύξηση των αυτοκτονιών, τεράστιες περικοπές μισθών, αυξήσεις φόρων αμφισβητούμενης νομιμότητας. Και ας μην ξεχνάμε το πρόσφατο σκάνδαλο των υποκλοπών.

Η Ελλάδα έχει επίσης θλιβερές επιδόσεις στον έλεγχο των παράνομων μεταναστευτικών ροών: Για παράδειγμα, ένας 26χρονος πρώην κατάδικος από την Αλβανία σκότωσε πρόσφατα ένα 29χρονο κορίτσι με το αυτοκίνητό του. Βρισκόταν στην χώρα παράνομα, είχε φυλακιστεί στο παρελθόν και αφεθεί ελεύθερος με αμφισβητούμενη λογική, και δεν είχε απελαθεί. Σχεδόν κάθε εβδομάδα υπάρχουν πλείστες περιπτώσεις όπου κάποιος που δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ σκοτώνει, βιάζει, ληστεύει ένα γηγενή. Τουλάχιστον με όρους απώλειας ελέγχου της δημόσιας ασφάλειας για τους πολίτες, είναι προφανείς οι ενδείξεις των πρώτων σταδίων ενός αποτυχημένου κράτους.