ΓΝΩΜΗ

Χάνουν έδαφος οι γκλομπαλιστές από τους εθνοκεντρικούς

Χάνουν έδαφος οι γκλομπαλιστές από τους εθνοκεντρικούς, Γιώργος Κάτσος

Η παγκόσμια πολιτική σκηνή έχει μετασχηματιστεί ριζικά από τις αρχές του 2000. Η παραδοσιακή αντίθεση δεξιάς και αριστεράς έχει υποχωρήσει μπροστά σε μια νέα μάχη: Εθνοκεντρική δημοκρατία εναντίον παγκοσμιοποιημένων ελίτ. Αυτή η σύγκρουση (εθνοκεντρική δημοκρατία-παγκοσμιοποίηση) δεν είναι θεωρητική. Αντικατοπτρίζεται στην πολιτική πραγματικότητα δεκάδων χωρών, όπου οι πληθυσμοί τους αμφισβητούν την κυριαρχία μιας κλειστής πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας που προωθεί υπερεθνικές πολιτικές, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση.

Η Βρετανία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα στην αντιπαράθεση “εθνοκεντρικοί vs γκλομπαλιστές” . Οι Συντηρητικοί κυβέρνησαν τη χώρα για 12 χρόνια και είχαν την ιστορική ευκαιρία να κάνουν τη Βρετανία μια πραγματικά ανεξάρτητη δύναμη μετά το Brexit. Αντ’ αυτού:

  • Δεν αξιοποίησαν το Brexit: Παρότι ο λαός το ψήφισε, η κυβέρνηση δεν το χρησιμοποίησε για να καταστήσει τη χώρα πολιτικά και οικονομικά αυτάρκη.
  • Η οικονομία καταρρέει: Εκτός από το City του Λονδίνου και το Cambridge, η υπόλοιπη χώρα είναι σε οικονομική πτώση.
  • Η σκόπιμη μετανάστευση συνεχίζεται (όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη): Αντί να σταματήσουν τη μαζική είσοδο μεταναστών, οι Τόρις τη διατήρησαν και ενίσχυσαν, υπονομεύοντας την εθνική ταυτότητα και φέρνοντας νέους ψηφοφόρους για την πολιτική εδραίωση των ελίτ
  • Οι Συντηρητικοί λειτουργούν ως “ελεγχόμενη αντιπολίτευση”: Δεν είναι πραγματικά αντίπαλοι του παγκοσμιοποιημένου συστήματος, διαχειρίζονται την υπάρχουσα κατάσταση χωρίς να την αμφισβητούν. Γι’ αυτό και νέα πολιτικά κόμματα όπως το Reform Party του Νάιτζελ Φάρατζ εμφανίζονται ως η μόνη εναλλακτική που μπορεί να εκφράσει την εθνική κυριαρχία και τη λαϊκή εκπροσώπηση.

Χάνουν οι γκλομπαλιστές…

Η απαίτηση των πολιτών έχει πλέον συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα: Αντίθεση στις διεφθαρμένες ελίτ και αποκατάσταση της εξουσίας στα χέρια του λαού, με απόλυτη προτεραιότητα στην κυριαρχία του έθνους, στην προστασία των πολιτών του και στη διατήρηση των πολιτιστικών του αξιών.

Αυτό το μοντέλο κερδίζει έδαφος παγκοσμίως:

  • ΗΠΑ: Ο Τραμπ και το κίνημα MAGA (Make America Great Again) θεωρούν ότι το βαθύ κράτος (Deep State) είναι ο κύριος εχθρός της εθνικής ανεξαρτησίας.
  • Βρετανία: Το Reform Party επιχειρεί να αντικαταστήσει τους Συντηρητικούς, που πρόδωσαν την ιδέα του Brexit.
  • Γαλλία: Η Μαρίν Λεπέν και ο Ερίκ Ζεμούρ αντιστέκονται στην ηγεμονία της ΕΕ και στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση.
  • Ιταλία: Η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι επιχειρεί να εξισορροπήσει τον εθνικισμό με τον πολιτικό ρεαλισμό, αλλά υποκύπτει στις πιέσεις των Βρυξελλών.
  • Γερμανία: Το AfD (Alternative für Deutschland) γίνεται η ταχύτερα αναπτυσσόμενη πολιτική δύναμη, λόγω της αντίθεσής του στη μαζική μετανάστευση και στην ευρωπαϊκή υπερ-γραφειοκρατία.

Η στρατηγική Τραμπ

Ο Ντόναλντ Τραμπ γνώριζε από το 2020 ότι η πολιτική και προσωπική του επιβίωση εξαρτιόταν από ένα πράγμα: την επιστροφή του στην εξουσία το 2025. Εάν έχανε ξανά, οι ελίτ δεν θα τον άφηναν απλώς στο περιθώριο—θα τον διέλυαν δικαστικά και οικονομικά. Το κατεστημένο των Δημοκρατικών, των μυστικών υπηρεσιών, του FBI και του βαθέος κράτους είχε έτοιμο σχέδιο για να τον συντρίψει. Για να το αποφύγει, ξεκίνησε από το 2020 τη μεγαλύτερη πολιτική επιχείρηση αντεπίθεσης που έχει δει η σύγχρονη ιστορία.

Το σχέδιο είχε ήδη ξεκινήσει πριν χάσει τις εκλογές του 2020. Η στρατηγική τέθηκε σε εφαρμογή από την πρώτη μέρα της επιστροφής του στον Λευκό Οίκο, στις 20 Ιανουαρίου 2025. Ο στόχος δεν είναι μόνο να κυβερνήσει ξανά—είναι να διαλύσει το σύστημα πριν αυτό τον καταστρέψει. Αν δεν επέστρεφε στην εξουσία, εκτιμάται ότι θα τον περίμεναν περίπου 300 χρόνια φυλακή από τις καταδικαστικές ποινές που ήταν στα σκαριά. Το ήξερε, το είχε προβλέψει και προετοιμάστηκε με κάθε τρόπο.

Μέσα από ένα προσεκτικά δομημένο σχέδιο που εφαρμόζει από την πρώτη μέρα της δεύτερης προεδρίας του, και έναν σχεδιασμό στρατιωτικού τύπου: Διασπορά δυνάμεων, δημιουργίας δικτύων, παραπλάνησης και διαρκούς κινητικότητας, βασίζεται σε τρεις κεντρικούς πυλώνες πρωτοβουλιών.

“Επιθετική Διαφάνεια”

Ο στόχος είναι να προκαλεί τόσο πολλές εξελίξεις ταυτόχρονα, ώστε οι αντίπαλοί του να μην προλαβαίνουν να αντιδράσουν οργανωμένα. Καταιγισμός καθημερινών προεδρικών διαταγμάτων (executive orders) από την πρώτη μέρα. Διορισμοί προσώπων σε κομβικές θέσεις που δεν ανήκουν στο σύστημα και είναι της δικής του απολύτου εμπιστοσύνης. Είναι άτομα που δεν έχουν δεσμούς με το βαθύ κράτος, για να εμποδίσουν τις δολιοφθορές.

Συνεχής επικοινωνιακή επίθεση: Χρησιμοποιεί κοινωνικά δίκτυα, προβεβλημένα podcasts, ανεξάρτητα μέσα και απευθείας ομιλίες στον λαό για να παρακάμψει τον έλεγχο των ελίτ στα mainstream media. Με την δημιουργία χάους και επικοινωνιακής αποσύνθεσης στους ήδη απροετοίμαστους για αυτό το σοκ αντιπάλους του, υποχρεώνοντάς τους σε διαρκή άμυνα.

Ο δεύτερος άξονας της στρατηγικής του είναι η αποκάλυψη της διαφθοράς του αμερικανικού κράτους. Αποχαρακτηρισμός χιλιάδων κυβερνητικών αρχείων: Απόρρητα έγγραφα που συνδέουν το FBI, τη CIA και λοιπών οργανισμών με παγκόσμια σκάνδαλα διαφθοράς και παράνομων χρηματοδοτήσεων.

Διαρροές και αποκαλύψεις για τη λειτουργία του βαθέος κράτους. Ο κόσμος μαθαίνει πώς οι γραφειοκράτες, οι σύμβουλοι και οι μυστικές υπηρεσίες κινούν τα νήματα στην Ουάσιγκτον και σε όλο τον πλανήτη. Καταγραφή της διαφθοράς στο σύστημα πληρωμών του κράτους όπου αποκαλύπτονται μαζικές αναθέσεις συμβολαίων και παράνομες ροές χρημάτων με ιλιγγιώδη ποσά που διοχετεύονται από κρατικούς μηχανισμούς προς τις διοικητικές ελίτ, για την πλήρη απονομιμοποίηση του συστήματος εξουσίας.

“No Breaks, Only Attack”

Αδιάκοπες επιθέσεις, μέχρι να Καταρρεύσει το Κατεστημένο, γνωρίζοντας καλά ότι αν σταματήσει την επίθεση, θα έχει χάσει: Δικαστικές διώξεις εναντίον πρώην αξιωματούχων του βαθέος κράτους. Ενεργοποίηση νομικών ερευνών για υπερβάσεις εξουσίας και καταχρήσεις κυβερνητικών αξιωματούχων.

Συμμαχία με τον Ίλον Μασκ για τoν έλεγχο της ψηφιακής πληροφορίας. Ο Μασκ, μέσω του Twitter/X, έχει δημιουργήσει ένα παράλληλο δίκτυο πληροφόρησης που ελέγχει τη ροή ειδήσεων και δεδομένων σε πραγματικό χρόνο, παρέχοντας ασφαλή και “καθαρά” δελτία πληροφοριών για τον πρόεδρο, τουλάχιστον μέχρι αυτή την φάση της προεδρίας.

Ο έλεγχος του αμερικανικού συστήματος πληρωμών και κρατικών κονδυλίων βρίσκεται στο επίκεντρο μιας επιθετικής επιχείρησης κυβερνοπολέμου, την οποία ανέλαβε να οργανώσει ο Ίλον Μασκ μέσω μιας επίλεκτης ομάδας χάκερς, γνωστής ως Doge. Η ομάδα αυτή έχει αναλάβει την πλήρη ανάλυση, καταγραφή και παρέμβαση στο κρατικό οικονομικό σύστημα, στοχεύοντας στη διακοπή των χρηματοδοτικών ροών που τροφοδοτούν το βαθύ κράτος.

Με συντονισμένες παραβιάσεις και αποκρυπτογραφήσεις, η Doge διεισδύει στους κλειδωμένους servers που είχαν δημιουργήσει οι προκάτοχοι του Τραμπ, με στόχο τη συγκάλυψη των παράνομων ροών χρημάτων. Αυτή η κίνηση αποκαλύπτει και αποκόπτει τις οικονομικές αρτηρίες του συστήματος, καθιστώντας το ανίκανο να συντηρήσει τις σκιώδεις δομές του.

Δεν είναι μια κανονική πολιτική μάχη…

Και το κατεστημένο μόλις τώρα αρχίζει να το καταλαβαίνει. Το σύστημα που κυβέρνησε τη Δύση για δεκαετίες πίστευε ότι θα μπορούσε να απορροφήσει κάθε αναταραχή, να εξουδετερώσει κάθε κίνδυνο.

Όμως αυτή τη φορά, το σχέδιο που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν βασίζεται σε απλές πολιτικές τακτικές – είναι μια ολιστική στρατηγική διάλυσης του ίδιου του μηχανισμού εξουσίας. Η επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο είναι η πιο οργανωμένη επιχείρηση πολιτικής, οικονομικής και πληροφοριακής ανατροπής της παγκοσμιοποιημένης ελίτ που έχουμε δει από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Η μάχη που διεξάγεται δεν αφορά μόνο την Αμερική. Εάν ο Τραμπ καταφέρει να σπάσει την κυριαρχία του βαθέος κράτους, το μοντέλο και το δίκτυο εξουσίας της παγκόσμιας ελίτ θα δεχθεί το ισχυρότερο πλήγμα που βίωσε ποτέ. Και αυτός είναι ο λόγος που το σύστημα κάνει τα πάντα για να τον σταματήσει. Αλλά είναι ήδη αργά.

Το σχέδιο έχει ξεκινήσει από το 2020. Και τώρα, το 2025 εφαρμόζεται υποδειγματικά. Το κατεστημένο δεν μπορεί να κάνει πίσω, αλλά ούτε μπορεί να κερδίσει με τους παλιούς κανόνες. Και το ερώτημα πλέον δεν είναι αν θα υπάρξει σύγκρουση. Το ερώτημα είναι αν μπορούν να επιβιώσουν από αυτήν. Και πόσοι θα γλυτώσουν την φυλακή.

Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του SLpress.gr

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του SLpress.gr. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των 2-3 πρώτων παραγράφων με την προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο SLpress.gr. Οι παραβάτες θα αντιμετωπίσουν νομικά μέτρα.

Ακολουθήστε το SLpress.gr στο Google News και μείνετε ενημερωμένοι

Kαταθέστε το σχολιό σας. Eνημερώνουμε ότι τα υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.

0 ΣΧΟΛΙΑ
Παλιότερα
Νεότερα Με τις περισσότερες ψήφους
Σχόλια εντός κειμένου
Δες όλα τα σχόλια
0
Kαταθέστε το σχολιό σαςx