Χωράφια κάνει ο Κυριάκος τα οικόπεδα στην περιφέρεια!

Όλα τα στοιχεία, που έχουμε πολλάκις αναφέρει, δείχνουν ότι η χώρα είναι σε πολύ κρίσιμη (αρνητική) καμπή. Οικονομία, εθνικά, ασφάλεια, παραγωγή, παιδεία, υγεία, δημογραφικό, αλλά και για κάθε θέμα τα δεδομένα δείχνουν ότι σε λίγα χρόνια η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη. Τελευταίο εφεύρημα η προώθηση προεδρικού διατάγματος για δικαίωμα οικοδόμησης σε οικόπεδα άνω των δύο χιλιάδων (2000) τ.μ., που δίνει το τελειωτικό χτύπημα στην περιφέρεια.

Είναι πραγματικά τραγικό και οδυνηρό να παρακολουθεί η ελληνική κοινωνία την καταστροφή της χώρας και να μην αντιδρά. Αντί να λαμβάνει αυτή η αδιανόητα οπισθοδρομική και ολιγαρχική κυβέρνηση μέτρα για την ενίσχυση των γεννήσεων και της οικογένειας, χτυπάει, με διάφορες επικοινωνιακές και του συρμού παρεμβάσεις, τα θεμέλιά της.

Αντί να λαμβάνει θετικά μέτρα προσέλκυσης και επιστροφής του καλύτερου δυναμικού νέων ανθρώπων που έφυγαν στο εξωτερικό, πλασάρει ως το μόνο σωτήριο μέτρο τα επιδόματα. Αντί να ενισχύσει με μελετημένο σχέδιο, μέτρα και χρηματοδότηση για την περιφερειακή ανάπτυξη, να δώσει ώθηση στον πρωτογενή τομέα και να στηρίξει την αποκέντρωση, αφαιρεί από τους ανθρώπους που θέλουν να μείνουν στην επαρχία, ακόμα και το δικαίωμα να χτίσουν το σπίτι τους στα χωριά που έχουν ερημώσει και κοντεύουν να γίνουν φαντάσματα.

Προφανώς ο λόγος και ο στόχος είναι προφανής και αφορά τα λεγόμενα “φιλέτα”, τα οποία σε τουριστικές περιοχές θα προσελκύσουν τους ημέτερους “επενδυτές”, οι οποίοι θα αγοράσουν τις μικρο-ιδιοκτησίες για ένα κομμάτι ψωμί (αφού τις απαξιώσουν όπως έκαναν και κάνουν με το σύνολο του δημόσιου πλούτου) για να δημιουργήσουν μεγάλες ενιαίες εκτάσεις προκειμένου να “επενδύσουν” και φυσικά να κερδοσκοπήσουν.

Πλουτίζει η καθεστωτική ολιγαρχία… 

Δεν είναι η πρώτη φορά. Απλά μέχρι τώρα, αυτό αφορούσε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Αν ελέγξει κανείς τι εισέπραξε το ολιγαρχικό κράτος από αυτό το ξεπούλημα τα τελευταία χρόνια, θα δει πόσο εύκολα μπορεί να πολλαπλασιάσει κανείς (όταν έχει τις κατάλληλες προσβάσεις στην εξουσία) την περιουσία του “αγοράζοντας” αντί πινακίου φακής δημόσιες υποδομές και επιχειρήσεις. Κλασικό παράδειγμα το ξεπούλημα δημόσιου κτηρίου αντί πέντε εκατομμυρίων και η επαναγορά του, μετά από λίγο καιρό, από το δημόσιο με καταβολή 80 εκατομμυρίων.

Παρόλα αυτά πολλοί θεωρούν ακόμα ότι το παρόν καθεστώς δεν πρέπει να αλλάξει. Ο επικοινωνιακός βομβαρδισμός από τη μία, αλλά και τα λάθη που έγιναν από όλους, προκειμένου να φαίνεται ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση, έφεραν αυτά τα αποτελέσματα και η ευθύνη βαραίνει αυτούς που όφειλαν να δημιουργήσουν και να εμπνεύσουν για την εναλλακτική πρόταση εδώ και χρόνια.

Το ίδιο γίνεται και με τη Δημοκρατία. Αυτοί που υποτίθεται έπρεπε να φυλάττουν τους θεσμούς και την τήρηση των αρχών και των αξιών της, χτυπούσαν (και χτυπούν) σιγά- σιγά αλλά σταθερά τα θεμέλιά της. Αποτέλεσμα; Σήμερα ελάχιστοι πιστεύουν σε αυτήν όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και σε όλη τη Δύση. Ένας δρόμος μας μένει κι αυτός περνάει μέσα από την ειρηνική αντίσταση στην παρακμή, στον συμβιβασμό, στην ανικανότητα, στην διαπλοκή, στο λίγο και ελάχιστο του καθενός (και των “τιποτάδων”) που μας τα πλασάρουν ως πρότυπο.

Τα πρότυπα πρέπει να έχουν θετικούς συμβολισμούς κι όχι να θυμίζουν το καταστροφικό παρελθόν, τη διαφθορά και τη μιζέρια. Οι ολιγάρχες ιθύνοντες και αποφασίζοντες να μην επαναλαμβάνουν τα τραγικά λάθη που έφτασαν τη χώρα στον μαρασμό και τα αδιέξοδα. Το μέλλον δεν χρειάζεται το κακό παρελθόν, ο λαός απαιτεί την δημιουργία ενός προοδευτικού οράματος και τον σχεδιασμό σύγχρονων πολιτικών, τις οποίες θα εφαρμόσουν άνθρωποι γνώστες και με εμπειρία, αλλά που δεν θα κουβαλούν δουλείες και αρνητικούς συμβολισμούς. Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε μια ελπίδα για να γυρίσουμε σελίδα.