Χρυσοπράσινο φύλλο και ευκολόχρηστο Πλυντήριο

Κι εάν δε γινόταν η ιστορία με τους δυο που άρπαξαν τη βαλίτσα με το χρήμα και η καταγγελία η οποία έγινε για προφανείς λόγους από την Ουκρανή, οι Αρχές θα προχωρούσαν στην σύλληψη της;

Και πώς περνούσαν τόσα πολλά χρήματα στη χώρα; Και η περίπτωση αυτή, όπως συναφώς έχει αναφερθεί, δεν είναι η μόνη, αλλά υπάρχουν κι άλλες. Προφανώς κάποιοι έχουν δει το… χρυσοπράσινο φύλλο, ως ένα ευκολόχρηστο πλυντήριο. Συνεπώς, η συγκεκριμένη υπόθεση, που η διερεύνησή της βρίσκεται σε εξέλιξη, εντάσσεται σε ένα σχέδιο, το οποίο διάφοροι- χωριστά τις περισσότερες φορές- υλοποιούσαν, διακινώντας “ύποπτο χρήμα” με την Κύπρο να είναι η βάση.

Κι όλα αυτά προφανώς γίνονται για χρόνια και κατά τα άλλα βλέπουν κάποιοι συνωμοσίες σε βάρος της Κύπρου. Και φταίνε πάντα οι τρίτοι και οι “διάφοροι εχθροί”. Μπορεί η χώρα μας να είναι εύκολος στόχος, αλλά προφανώς και κάποιες φορές δίνονται αφορμές. Είναι σαφές πως πρόκειται για τις διαχρονικές παθογένειες, που αφορούν το πεδίο διαφθοράς και διαπλοκής.

Ένα κομμάτι από το σύστημα, που δρα στο πεδίο του πολιτικού, κομματικού και οικονομικού κατεστημένου, έμαθε να ασκείται σε όλες αυτές τις διαδρομές του χρήματος καθώς θεωρείται εύκολο κέρδος. Γι΄ αυτό και κάθε προσπάθεια καταπολέμησης βρίσκει απέναντι διάφορους “αντιστασιακούς”. Προφανώς κάποιοι βολεύονται με τη διαιώνιση των φαινομένων αυτών. Η διαπλοκή και η διαφθορά “βασιλεύουν” διαχρονικά σε αυτό τον τόπο, έγινε «παράδοση» και οι διάφοροι ανακυκλωμένοι ευνοούν τη συντήρησή τους.

Τί δείχνει η ιστορία με την Ουκρανή

Είναι ξεκάθαρο πως όλα αυτά λύνονται μόνο με αυστηρότατο, συστηματικό, έλεγχο. Είναι σαφές πως το θέμα λύνεται… κόβοντας κεφάλια! Το τι μπορεί να γίνει, λοιπόν, είναι πρόδηλο. Αλλά προφανώς το κράτος πρέπει να πολεμά και για τα αυτονόητα. Δυο κινήσεις από την κυβέρνηση για διερεύνηση και αυστηροποίηση ελέγχων που αφορούν και την εφαρμογή ή παραβίαση των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, αντιμετώπισαν αντιδράσεις. Μέχρι και “αντι-ιμπεριαλιστικές” ρητορικές ακούστηκαν. Είναι σαφές πως κάθε προσπάθεια βρίσκει αντιστάσεις, καταγράφονται αντιδράσεις με στόχο την αποτροπή. Κάποιοι βολεύονται με τα λιμνάζοντα νερά.

Το θέμα είναι κατά πόσο όλοι θέλουν να καθαρίσει το όνομα της χώρας ή όχι. Η κοινωνία θέλει, το κατεστημένο προφανώς όχι. Εκείνα τα οργανωμένα συμφέροντα, που λειτουργούν σε βάρος των πολλών, έχουν μια ιδιοκτησιακή αντίληψη “κεκτημένων”, που δεν τους ανήκουν. Είναι σαφές πως εδραιωμένα κατεστημένα και μικροκομματικές προσεγγίσεις, επιμένουν στη διατήρηση της ίδιας κατάστασης πραγμάτων. Και οι λόγοι είναι προφανείς και συνδέονται με το εύκολο χρήμα.

Η έξοδος από το οποιοδήποτε τέλμα συνδέεται με την υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών. Κάποιους τους βολεύει η απραξία. Για παράδειγμα, το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, με τις όποιες αδυναμίες της πρώτης φοράς, δεν έτυχε από όλους θετικής υποδοχής. Πρωτίστως από εκείνους, που τόσο καιρό έκτιζαν καριέρες διοριζόμενοι, ανακυκλωμένοι αλλά και διορίζοντας “δικούς τους”. Το μεγάλο στοίχημα, λοιπόν, είναι η υλοποίηση διαρθρωτικών κι άλλων αλλαγών.

Δεν υπάρχει, ασφαλώς, σιγουριά για το κατά πόσο θα μπορέσουν να γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Το σύστημα της όποιας εξουσίας, του όποιου κατεστημένου, δίνει μάχη επιβίωσης και η επιβίωσή του περνά μέσα από διατήρηση της ίδιας κατάστασης πραγμάτων. Είναι εκείνοι που οδήγησαν σε χρεωκοπία τη χώρα και μετά… ούτε γάτα ούτε ζημιά. Γι αυτό και πολεμούν την όποια αλλαγή.