Υπάρχει ευρύτερο πολιτικό διακύβευμα στις τοπικές εκλογές;

Έχει ορισθεί  – και ποιο είναι – το πολιτικό διακύβευμα (ποιοι είναι οι πολιτικοί και οι ιδιαίτεροι στόχοι) των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών; Υπάρχει – και ποια είναι – η πολιτική στρατηγική και οι στοχεύσεις (συνολικότερα και ανά τομέα);

Ο κ. Μητσοτάκης εμφάνισε μια γραμμή δύο επιπέδων. Από τη μια, δεν θεωρεί ότι υπάρχει ζήτημα επιβεβαίωσης (ή αμφισβήτησης) της ετυμηγορίας των εκλογών της 25ης Ιουνίου, και, από την άλλη, αποδίδει μείζων πολιτικό βάρος στις Περιφέρειες και υιοθετεί μια ευέλικτη τακτική στους μεγάλους δήμους.

Οι δυνάμεις του δημοκρατικού φάσματος, κυρίως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ και πιθανόν και άλλες σχετικά ”μικρότερες”, ποια γραμμή, ποιο σχέδιο, ποιους πολιτικούς ή άλλους στόχους έχουν και προωθούν;

Υπάρχει ένας υπερπληθωρισμός στην ονοματολογία και μια πασαρέλα προσώπων(!)… Το ξεχείλισμα του παραγοντισμού, οι προσωπικές επιδιώξεις και σκοπιμότητες, οι υποθηκευμένες/εξαρτημένες υποψηφιότητες δεν μπορούν – παρά την υπερπροβολή από τα πάσης φύσεως μέσα – να καλύψουν το κενό που χάσκει έτοιμο να καταπιεί σχεδόν τα πάντα…Η εξέλιξη μιας αναμέτρησης, χωρίς κεντρικούς στόχους, χωρίς κοινωνικές συμμαχίες, χωρίς διακύβευα, είναι προδιαγεγραμμένη στα αποτελέσματά της.

Υπάρχει πολιτικό διακύβευμα;

Υπάρχει ένα καθοριστικό/καίριο έλλειμμα στο λόγο, στη στρατηγική και τις στοχεύσεις της ευρύτερης κεντροαριστεράς. Ζητήματα για τα οποία λίγα μόλις χρόνια πριν δίνονταν μάχες, διαμορφώνονταν ολιστικές προσεγγίσεις, συνεδρίαζαν κεντρικά συλλογικά-αποφασιστικά όργανα, προχωρούσαν μεγάλες πρωτοβουλίες και αναπτύσσονταν δημιουργικές συμμαχίες.
Έλλειμμα στο σύνθετο ζήτημα της Αποκέντρωσης-της Αυτοδιοίκησης-της Περιφερειακής Ανάπτυξης-των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και των ζωτικών προβλημάτων των τοπικών κοινωνιών και ζωνών-των παραγωγικών συμμαχιών-των προγραμματικών δεσμεύσεων και των πρακτικών συμμετοχής και Κινήματος.

Τελικά, έλλειμμα για το μέλλον της Ελλάδας. Της Ελλάδας που συνθλίβεται από τον αθηνοκεντρικό συγκεντρωτισμό, που συμπιέζεται από την παραγωγική και δημογραφική απίσχναση, που εξουθενώνεται από την καταθλιπτική υπερενίσχυση των ιδιωτικών οικονομικών οντοτήτων και των εξουσιών τους, που βιώνει την απογύμνωση από ενεργή και δημιουργική συμμετοχή (κοινωνική, περιφερειακή, πολιτική).