Στον σκληρό πυρήνα, αλλά ως αποικία χρέους

Σημαντικοί πολιτικοί, πολιτειακοί και οικονομικοί κύκλοι, που δεν σχετίζονται με τα κεντρικά επιτελεία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, επεξεργάζονται και αρχίζουν να διοχετεύουν ένα στρατηγικό πλάνο για την Ελλάδα που υπερβαίνει την δεκαετία. Οι κύκλοι αυτοί εντάσσονται σε αυτό που χαρακτηρίζεται «ευρωπαϊκό μέτωπο» και υποστηρίζουν ότι η στρατηγική για την ανασυγκρότηση και την επανεκκίνηση της χώρας πρέπει να σχετίζεται αποκλειστικά με τον «πυρήνα» της Ευρωζώνης ακόμη και στην περίπτωση που η Ευρώπη χωρισθεί σε ταχύτητες. Οι κύκλοι αυτοί  συζητούν με τις ελίτ του ευρωπαϊσμού και στο Βερολίνο και στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες.

Σύμφωνα με την στρατηγική που επεξεργάζονται, η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια δεν είναι αναγκαίο να εξέλθει στις αγορές για δανεισμό, επειδή τα επιτόκια, με τα οποία θα μπορεί να δανειστεί, θα είναι πολύ υψηλότερα από τα επιτόκια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού  Σταθερότητα (ESM), ακόμη και από τα επιτόκια του ΔΝΤ.  Η Ελλάδα, λοιπόν, στο τέλος του 3^ου Μνημονίου (Αύγουστος 2018), δεν πρέπει να επιδιώξει να δανειστεί από τις αγορές, αλλά να διαπραγματευθεί ένα νέο πρόγραμμα δεκαετούς διάρκειας (2019-2029) με τον ESM και χωρίς την συμμετοχή του ΔΝΤ.

Στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα θα μείνει υπό την επιτήρηση των μηχανισμών της Ευρωζώνης, αφού πρώτα ορισθούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την αναδιάρθρωση του χρέους της. Άρα η χώρα θα μείνει στην «πρώτη ταχύτητα» όχι ως ανεξάρτητο κράτος (με αυτόβουλη κυριαρχία) αλλά ως «αποτυχημένο κράτος» (failed state), εξαρτημένο από τον ΕSM για την χρηματοδότηση του. Το σύνολο των κρατικών  υποδομών και δικτύων, των ενεργειακών αποθεμάτων, καθώς και το τραπεζικό σύστημα θα είναι υπό τον αποκλειστικό έλεγχο της Ευρωζώνης, δηλαδή του Βερολίνου και των Βρυξελλών.

Το σενάριο αυτό συνδέεται με τα διαδραματιζόμενα στο Βερολίνο και με τις άτυπες διαπραγματεύσεις στο περιθώριο της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον. Οι δηλώσεις Σόιμπλε ότι οι εκτιμήσεις των ελληνικών κυβερνήσεων αποδεικνύονται πιο ακριβείς από αυτές του ΔΝΤ, την ώρα που ανακοινώνονται το πολλαπλάσιο του στόχου πρωτογενές πλεόνασμα για το 2016, έχουν ως στόχο να ενθαρρύνουν και να εμπεδώσουν κλίμα  που θα ευνοήσει το προαναφερθέν σενάριο. Την ίδια σκοπιμότητα εξυπηρετούν και οι δηλώσεις του Ρέγκλινγκ για το όφελος της Ελλάδας από τα χαμηλά επιτόκια του ESM, σσυγκριτικά με τα επιτόκια του ΔΝΤ και πολύ περισσότερο με τα επιτόκια των αγορών. Η ακριβής έκφρασή του είναι ότι η Ελλάδα δανείζεται πιο φθηνά από τη Γαλλία.

Όπως διαφαίνεται και από τις διαβουλεύσεις στο περιθώριο της συνόδου του ΔΝΤ, ο βασικός πυρήνας του γερμανικού οικονομικού κατεστημένου, που εκπροσωπείται από τον υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε προωθεί την αποσύνδεση του «ευρωπαϊκού πυρήνα» από τις ΗΠΑ. Στο σενάριο αυτό, η Ελλάδα «προσφέρεται» -όπως και στην περίπτωση της συγκρότησης του ESM το 2010- να παραμείνει στον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης ως «αποικία χρέους», χωρίς εθνική κυριαρχία και δημόσια περιουσία, σε ένα μετέωρο εγχείρημα «ομοσπονδοποίησης» της Ευρώπης υπό γερμανική ηγεμονία, το οποίο θα προωθηθεί ατύπως και χωρίς διαπραγματεύσεις με τα κράτη-μέλη.