“Amber Alert” στο Θέατρο “Βικτώρια”

Ανατριχιαστική – δυναμική- άρτια η ερμηνεία της Γεωργίας Ζώη! Μια παράσταση που ξεβολεύει την απραξία της σκέψης μας, αφού θεωρούμε ότι τίποτα δεν μας αφορά, αν δεν χτυπήσει την πόρτα μας. Μια τολμηρή αναμόχλευση του “είναι”, για ένα σημαντικό θέμα που ταλανίζει τις σύγχρονες κοινωνίες, που αφορά την εξαφάνιση παιδιών και εφήβων (“Amber Alert”). Μέχρι εκεί λοιπόν έχει φτάσει η διαφθορά, που δεν έχει καμία αξία η ζωή ενός παιδιού; Ενός εφήβου κοριτσιού και της οικογένειάς του;

H υπόθεση του “Amber Alert”

Σε έναν εφιαλτικό κόσμο μια Μάνα, η Μάνα Σύμβολο, ψάχνει χρόνια το παιδί της. Την όμορφη κόρη της, ηλικίας 14 ετών, που εξαφανίστηκε μια μέρα απ’ το πηγάδι που εθεάθη για τελευταία φορά. Ένα παπούτσι της βρέθηκε μόνο στην άκρη του δρόμου, το οποίο κρατά σα φυλαχτό πάντα στην τσάντα της. Η Μάνα θα μιλήσει, θα καταγγείλει, θα σπαράξει. Αν σκάσει η καρδιά της, ο πόνος θα πνίξει τον κόσμο όλο. Γιατί τώρα πια, αυτή η απλή και καταπιεσμένη γυναίκα από ένα πατριαρχικό περιβάλλον, γίνεται μια αρχέτυπη τραγική μορφή που επαναστατεί ενάντια στη διαφθορά της εξουσίας.

Η εύκολη λύση για την αστυνομία, βασικός πυλώνας της εξουσίας, είναι πως το κοριτσάκι έφυγε με την θέλησή του. Ένα παιδί 14 χρονών, δεν έχει την δύναμη μόνο του ν’ αποχωριστεί την μητρική αγκαλιά, ούτε το σώμα του είναι έτοιμο για πορνεία. Όμως, είναι πολύτιμη σάρκα για τα κυκλώματα σωματεμπορίας που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα. Γι’ αυτούς δεν υπάρχουν σύνορα, ούτε εθνικότητες, μόνο η τιμή του άγουρου σώματος έχει σημασία, να το απολαμβάνουν πλούσιοι και ισχυροί, έναντι υψηλής αμοιβής.

Ο Αλβανός συγγραφέας Odise Plaku, δεν μασάει τα λόγια του στο εξαιρετικό κείμενό του. Λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους και οι συντελεστές της παράστασης και κυρίως η Γεωργία Ζώη τα δίνουν απόλυτα. Και με ποιόν δεν τα βάζει η Μάνα! Ακόμα και με το νερό, που δεν μίλησε καθώς το έγκλημα τελέστηκε μπροστά του. Όλοι σιωπούν, ακόμα και ο πατέρας και ο αδερφός του κοριτσιού οι οποίοι την εγκατέλειψαν ρίχνοντας το φταίξιμο σ’ εκείνη. Γυρνά στους δρόμους αναζητώντας το παιδί της σέρνοντας ένα μπαούλο – φέρετρο με όλα τ’ αντικείμενα της μικρής της μέσα. Όλοι την αντιμετώπιζαν σαν την τρελή του χωριού, που σάλεψε το μυαλό της.

Προτείνω ανεπιφύλακτα αυτήν την παράσταση. Μη φοβηθείτε τον πόνο. Μη θεωρείτε πως δεν σας αφορά. Κανείς, ποτέ δεν γνωρίζει τί μπορεί αύριο να του χτυπήσει την πόρτα. Ας ενώσουμε τις φωνές μας ενάντια στην αθλιότητα. Δείτε κι επικοινωνήστε το θέμα της παράστασης.