“Απενθείς”: Ποίηση για την απώλεια και τη λύτρωση

Η Peny Delta επέλεξε ως τίτλο του βιβλίου της μια λέξη που δηλώνει “ευθαρσώς”, πως προσπαθεί ν’ απομακρύνει από τους ώμους της το βαρύ συναισθηματικό φορτίο από την θλίψη ή την απώλεια, την αποκαθήλωση των ελπίδων, επενδύοντας στην ίδια την ζωή και την γοητεία της.

Το έργο αυτό, μπορεί να χαρακτηριστεί, ως μια ποιητική συλλογή καλλιτεχνικών φωτογραφιών. Πλήρεις, ολοκληρωμένες εικόνες συνοδευμένες με τα συναισθήματα της βίωσής τους. Η αντίθεση της ακμής και της παρακμής έχει μεγάλη σημασία στα ποιήματά της, εκφράζοντας δυναμικά, τ’ αποτελέσματα της αναπόφευκτης μοναξιάς.

Το μάταιο δημιουργεί βαθιές ρωγμές σε σώματα κι εσώψυχα, πλάθοντας πλαστά ομοιώματα κι απενθείς απώλειες.

«…Επίμονα συνδέεις κομμάτια λύπης
Μα εκείνα τη συνύπαρξη αρνούνται…»

Στη συνέχεια, ακίνδυνες σιέστες σε χώρους ιδιωτικούς, με έρωτες άλλοτε αληθινούς κι άλλοτε μνημονικούς, φαίνονται να ευωδιάζουν δίχως επάρκεια, σε χώρους και κοινωνίες μυρμηγκιών, αφού κυριαρχεί η πεζή πραγματικότητα.

«Όποιος προλάβει φεύγει πρώτος,
σου φώναξα και έτρεξα!
Δεν έχω τίποτα που να μπορεί να μοιραστεί…»

Ένα αξιοπρεπές έργο, καλοδουλεμένο με ήθος κι αλήθειες. Μεταξύ των άλλων, με γοήτευσε ιδιαίτερα μια όμορφη σύλληψη, όπου δηλώνει την ευρύτερα καλλιτεχνική και ποιητική στόφα της Peny Delta, είναι αυτή του κάδρου στον τοίχο. Ζώντες ή τεθνεώτες όλοι κάποτε καταλήγουμε σε μια κορνίζα. Ανάμεσα σε:

«Λιωμένα κεριά
Μυρωδιά ζεστή
Χρώματα.
Αγαλλίαση στον ιερό τόπο της ψυχής.

Μην μπεις εντός μου.
Ιδιωτικός είναι ο χώρος.
Τελούνται αυστηρώς μόνο μνημόσυνα».

Peny Delta, Απενθείς, εκδόσεις ΑΩ