Αρχαίο δράμα χωρίς τελετουργία και τελετουργία χωρίς μυστικισμό είναι παρωδία

Χάσαμε ως πολιτισμός την πίστη στη Νέμεσι: προσωποποιημένη θεότητα που συμβολίζει τους αδήριτους συμπαντικούς νόμους, με πρώτον και βασικότερο τού αντιπεπονθότος (νόμος “αιτίας-αποτελέσματος”, κοινώς “κάρμα”). Χάσαμε την έννοια της κατισχύσεως τής Τάξεως έναντι κάθε φαινομενικού Χάους: η αριστοτελική “ύβρις” (κινητήριος δύναμις της τραγικής μηχανής) προϋποθέτει την παράβαση, την υπερβολή, την καταστρατήγηση του μέτρου, την αγνόησή τού νόμου τής αναλογικότητας… Χάσαμε την πεποίθηση ότι το Φως, η Αλήθεια, η Αρμονία, η Χαρά, η ευτυχία… είναι ισχυρότερα από κάθε Σκοτάδι. Χάσαμε την κυτταρική ανάγκη για Ελευθερία…

Το θαύμα τού αρχαίου ελληνικού πολιτισμού βασίζεται στις δημοκρατικές αρχές τής Ελευθερίας, της Ισότητας, της Αδελφοσύνης… Πεντακόσιοι άνθρωποι που συγκατοικούσαν σε ένα “χωριό” γύρω από την Ακρόπολη τού 5ου Προ Χριστού αιώνα, άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους και το ίχνος από το πέρασμά τους, με κορυφαία έκφανση το αρχαίο δράμα. Στο αρχαίο δράμα όμως ενυπάρχουν:

• Τα Ελευσίνεια Mυστήρια.
• Τα Ορφικά Μυστήρια.
• Τα Καβείρια Μυστήρια.
•  Τα Μυστήρια τής Ίσιδος / τού Οσίριδος / τού Ώρου-Χρόνου.
• Γονιμολατρικές τελετές ομοιοπαθητικής μαγείας.
• Η ηχοακουστική/ηχοθεραπεία στα Ασκληπιεία.
• Η εφαρμογή της “χρυσής τομής” (αριθμοί Fibonacci) σε όλα τα “ωραία” έργα Λόγου και Καλών Τεχνών.
• Τα πυθαγόρεια-πλατωνικά “στερεά” με σαφείς αιγυπτιακές καταβολές.
• Το ασιατικό “θέατρο σκιών” που έφτασε έως την Ευρώπη από τον “δρόμο τού μεταξιού”.
• Αστρονομικές γνώσης Φυσικής και Μαθηματικών ασύλληπτες για εμάς.
• Η Ιερά Γεωμετρία (“μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω”, έγραφε στο υπέρθυρο τού ναού τού Απόλλωνα στους Δελφούς)…

Που πάμε σήμερα αγνοώντας όλα τούτα; Ποιον κοροϊδεύουμε; Με ποιο θράσος ερμηνεύουν αποδομώντας το αρχαίο δράμα; «Μετά την απομάκρυνσιν από το ταμείον (και το Πρώτο Νεκροταφείον) ουδέν λάθος αναγνωρίζεται;». «Μισή ντροπή δική τους και μισή δική μας», που ως ευγενικό κοινό χειροκροτούμε ως βάρβαροι θεατές σε ρωμαϊκή αρένα τής παρακμής; Κάθε απόπειρα Κριτικής εκλαμβάνεται ως έλεγχος ή και “λογοκρισία” ακόμα. Όμως κάθε εμπόρευμα που πωλείται και αγοράζεται υπόκειται στον έλεγχο τής Αγορανομίας (ήδη από την Αρχαιότητα).

Κακοποιώντας το αρχαίο δράμα… 

Η πλαστοπροσωπία (καθ’ έξιν, κατά συρροήν και κατ’ επάγγελμα με σκοπό το κέρδος) γιατί δεν διώκεται στην περίπτωση όλων αυτών των δοκησισόφων που κάτω από το όνομα των παγκοσμίως διασήμων διαχρονικών δραματικών ποιητών κρύβουν την ανεπάρκεια και το σαχλό εργάκι που δεν είναι καν “εμπνευσμένο από το αρχαίο δράμα”, δεν είναι καν “διασκευή” μήτε “απόδοση”… αλλά μετανεωτερική φληναφημοτολογία…

Όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί που άφησαν το στίγμα τους στον Πανανθρώπινο Πολιτισμό δεν είχαν πάρει διαζύγιο από τη φύση, από το σύμπαν, από τον εαυτό τους, από τον θείον σπινθήραν εντός τους, δεν είχαν ξεπουλήσει τα γλωσσικά τους “ασημικά” έναντι αμυδρών υποσχέσεων επιβιώσεων δια της επικρατήσεων εις βάρος των αδυνάμων…  

Επειδή όμως η Νέμεσις καραδοκεί και η αρχαία τραγωδία είναι πλούσιος κώδικας, οι μηχανισμοί τής καρμικής ανταπόδοσης θα οδηγήσουν εις την κατά-στροφήν κάθε μία / κάθε έναν / κάθε ένα “Υβριστή” που ασελγεί πάνω στην Παγκόσμια Πολιτισμική (και πολιτιστική) κληρονομιά, δια ίδιον (πρόσκαιρον) όφελος.

Τα υπόλοιπα θα τα δούμε από κοντά σε επίσημες φεστιβαλικές εκ-δηλώσεις / δια-δηλώσεις / παραμορφώσεις / αλλοιώσεις / μεταλλάξεις / παθολογικές ιώσεις…