“Cristy”: Μία ταινία για την ελεύθερη επιλογή

Στην ταινία που αναλύουμε σήμερα, τα ορφανά μίας κομμώτριας μητέρας νεκρής από τα ναρκωτικά στο σπίτι τής διεφθαρμένης αδελφής της επιλέγουν να έρθουν σε ρήξη με τα πρώτα εξαδέλφια τους και να χτίσουν τη ζωή τους πάνω σε στέρεες υγιείς βάσεις, με υγεία, χαρά, εργασία, αφθονία, στοργή, θαλπωρή, οικογένεια…

Εμμέσως ηθικοπλαστική, συγκινητικότατη ταινία με ωραίες ατάκες κι έξοχες, ρεαλιστικές ερμηνείες. Η ατάκα: «όταν μετακομίζεις μην πάρεις μαζί σου τους αχρείους – θα βρεις μπόλικους από δαύτους εκεί που θα πας!!!» (πατρική συμβουλή με την ανάλογη δόση χιούμορ).

Το Καλό με το Κακό συνυπάρχουν αλλά δεν αγγίζονται. Ζουν σε παράλληλα σύμπαντα με ανοχές που τείνουν στο μηδέν, με στόχους που εκτείνονται από το μείον άπειρον εις το συν άπειρον… Είμαστε οι επιλογές μας. Οι στόχοι μας επιτυγχάνονται με το χρόνο, σε συνδυασμό με τον απροσδιόριστο (για εμάς) αλγόριθμο τής Συγχρονικότητας.

Ό,τι όμως καλλιεργήσεις αυτό θα ανθίσει και θα καρπίσει. Ο σπόρος που θα φυτέψεις με πολλή αγάπη και σεβασμό για τη Μητέρα Φύση το σωστό δέντρο θα γίνει, ποτέ το έτερον, παρεκτός κι αν το μπολιάσεις σε τρυφερή ηλικία, τότε που είναι ακόμα εύπλαστη η συνείδηση, τότε που το άτομο αναζητά εμπειρίες ΚΑΙ στο Σκότος…

Ακόμα και τότε όμως, πάντα μπορεί να ξεφύγει, να ανακαλύψει την αληθή φύση του. Ο γιος της κομμώτριας που δεν θυμάται παρά μόνον αχνά κι αμυδρά γίνεται κουρέας κι εκείνος χωρίς εκπαίδευση, έχει αυτή την κλίση. Ίσως γιατί αυτό μόνον τον συνδέει με τη μάννα που τον γέννησε και δεν γνώρισε ποτέ.

Τι είμαστε; Ποιοι είμαστε; Πού πάμε; Από πού ερχόμαστε; Συνήθως, το μαθαίνουμε πολύ αργά, λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Οι μαχητικοί όμως, οι επίμονοι, οι εργατικοί, οι δημιουργικοί είναι πιο «τυχεροί». Εκτιμούν το Φως γιατί γνώρισαν το Σκοτάδι. Παλεύουν για την Αλήθεια γιατί το ψέμα πάντα πονάει, σαν τα μάτια τού τυφλού που ανοίγουν για πρώτη φορά, σαν τα μάτια τού μωρού… [κυριολεκτικά το «μωρός»]. Αχ, να μπορούσαμε να αναποδογυρίσουμε τον Χρόνο και να πηγαίναμε από την φώτιση τού τέλους προς την αρχή. Καταπληκτική ταινία.

Συγκλονιστική αθωότητα. Και ο πιο ώριμος είναι ένα παιδί με ειδικές ανάγκες στην αναπηρική πολυθρόνα, εκεί όπου έχει τον απαιτούμενο καιρό να μελετήσει τον κόσμο…

Τα ΑμεΑ είναι απόλυτα λειτουργικά, χρήσιμα, δημιουργικά κύτταρα τής κοινωνίας. Οι τυφλοί πάντα γίνονταν σοφοί και μάντεις… Ας αγκαλιάσουμε το διαφορετικό, εάν θέλουμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και τον πλησίον. Δικαιοσύνη διδάσκει αυτό το έργο τής Έβδομης Τέχνης. Με μια δόση απαιτούμενης αυστηρότητας, που σκληρότητα πραγματικά δεν είναι.

Δείτε το με περισυλλογή. Ευτυχώς που υπάρχει ακόμα καλός, ανθρωπιστικός κινηματογράφος. Έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Ο διδακτισμός περνάει αποτελεσματικότερα μέσα από την έντεχνη Αφήγηση. Όσο για την καλαισθησία και την καλλιέπεια, αυτές διαφέρουν από εποχή σε εποχή.

Ο Πολιτισμός μας φθίνει γιατί κατήργησε τις τελετές ενηλικίωσης, τις γονιμολατρικές τελετές, τις ετήσιες ουσιαστικές εορτές και πανηγύρεις. Γύρω από μια παραδοσιακή φωτιά (σαν τις φωτιές τού Αϊ-Γιάννη) βρίσκεται και δίνεται η λύσις ετούτου τού δράματος.

Στοιχεία ταινίας

2025
Έγχρ.
Διάρκεια: 94′
2,5
Δραματική
Ιρλανδική

Υπόθεση ταινίας: Μέχρι να αποφασιστεί η κοινωνική επανένταξή του από την Πρόνοια, ο 17χρονος Κρίστι φιλοξενείται προσωρινά στο σπίτι της οικογένειας του ετεροθαλούς αδελφού του. Δυσκολευόμενος να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον, θα έρθει κοντά στα μπλεγμένα σε παρανομίες ξαδέρφια του, τα οποία τον καλούν να γίνει ξανά παραβατικός.

Σκηνοθεσία Ταινίας: Μπρένταν Κάντι

Με τους:
Έμα Γουίλις
Ντάνι Πάουερ
Ντίαρμουντ Νόις