“Demons”: Ένα έργο-κάθαρση για τα προβλήματα του γάμου
17/11/2024Ήδη από τον τίτλο φαίνεται η μανιχαϊστική διαχείριση τού θέματος τής μοιχείας, της ερωτικής περιέργειας, του πανερωτισμού που επηρεάζει σαφώς και προφανώς τον ιερό θεσμό τού γάμου.
Οι βιβλικές αναφορές, οι παραπομπές στην κυρίαρχη Δυτικοευρωπαϊκή κουλτούρα, η αποστασιοποίηση που προκαλεί η υπερβολική, μεγεθυντική μη ρεαλιστική (αν και ενίοτε αληθοφανής) διαχείριση τού θέματος, με αξιοποίηση τής δραματουργικής συμβάσεως τής μέθης που οδηγεί σε διονυσιακές καταστάσεις (με ή χωρίς εκ-στάσεις)… αυτά και άλλα πολλά προσφέρουν στο Demons μία εκρηκτική σκηνική ατμόσφαιρα.
Κραυγές δίχως ψιθύρους (για να θυμηθούμε τον αθάνατο Μπέργκμαν), μπορούν να οδηγήσουν στο άλλο άκρο. Αυτή η ευαίσθητη ισορροπία διατηρήθηκε στην συγκεκριμένη παράσταση, χάρη στον επαγγελματισμό και την καλλιτεχνική επάρκεια των συντελεστών, αλλά χάρη και σε ένα ευαίσθητο κοινό (κατά το ήμισυ «τηλεοπτικό», κατά το ήμισυ ¨τού χώρου, της δουλειάς») οδηγήθηκε σε μία ευπρόσδεκτη κι ευεπίφορη ευωχία.
Το αποτέλεσμα ήταν ψυχαναλυτικώς δραματοθεραπευτικό. Η αίσθηση ότι «όλα μας πάνε στραβά (στον γάμο, στο σπίτι, στη δουλειά)» αντικαταστάθηκε από την επίγνωση ότι «αυτά συμβαίνουν και σε άλλους ανθρώπους, δεν υπάρχει τίποτα το προσωπικώς ατομικό». Φράσεις-κλειδιά, συνηθισμένες σε συμπλοκές που ωτακουστούμε θέλοντας και μη στους κραυγαλέους συζυγικούς καυγάδες γειτόνων τε και εαυτών (μας), οδηγούν σε μία αναμενόμενη κορύφωση με διάφορες στατιστικές απιθανότητες σουρεαλιστικού τύπου.
Demons: Κάθαρση της καθημερινής ζωής
Η ζωή είναι καρναβάλι ΜΟΝΟ στο θέατρο, στην Τέχνη γενικότερα. Η Λογοτεχνία «είναι ένα αθώο ψέμα», όπως έλεγε ο ιατροφιλόσοφος παραμυθάς Τσέχωφ. Βγήκα ανακουφισμένος από το πολυθέαμα του Demons (με την χρήση ταυτόχρονων βιντεοπροβολών σε πραγματικό χρόνο). Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα, ειδικά εάν είστε σε φάση διάστασης, σκέφτεστε το διαζύγιο κι ετοιμάζεστε να κάνετε κβαντικά άλματα στο κενό τής ζωής σας.
Στο τέλος η γαμήλια-συντροφική σύμβαση επανεπιβεβαιώνεται και τα δοκιμαζόμενα όρια επανακαθορίζονται τροποποιώντας (ελαφρώς ή βαρέως) το στενό οικογενειακό (κι ως εκ τούτου το ευρύτερο κοινωνικό) πλαίσιο. Τι άλλο θα μπορούσε να γυρέψει κανείς από μια δίωρη παράσταση;
“Demons”,σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη.
Με τους Ιωάννη Παπαζήση, Ιωάννα Παππά, Γιάννη Κουκουράκη, Μαρίζα Τσάρη
ΘΕΑΤΡΟ ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ, Ακαδημίας 3, Αθήνα