“Διάδρομος 2”: Μία χιουμοριστική σαρκαστική παράσταση

Έχοντας σκηνοθετήσει και ερμηνεύσει με μεγάλη επιτυχία το έργο, η σημαντική ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου δίνει την σκυτάλη στον Δημήτρη Χαβρέ υπογράφοντας και πάλι τη σκηνοθεσία, διατηρώντας το ύφος που συγκίνησε και άφησε δυνατές εντυπώσεις στον κόσμο του θεάτρου. Χάριν αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας συνύπαρξης, η τραγουδοποιός και θεατρική συγγραφέας Ευσταθία, κάνοντας την ανάλογη προσαρμογή, μας παραδίδει μια δεύτερη εκδοχή του πρώτου της θεατρικού έργου “ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ 2”.

Ανανεώνοντας λοιπόν το κείμενο της, η Ευσταθία εμπιστεύεται τον Δημήτρη Χαβρέ για να διανύσει κάμποσα χιλιόμετρα πάνω στον διάδρομό της με τον δικό του ξεχωριστό και ιδιαίτερο τρόπο. Πρόκειται για έναν ρόλο-έκπληξη που εκφράζεται άλλοτε με χιούμορ άλλοτε με δραματικότητα και που σίγουρα όλες και όλοι μας θα αναγνωρίσουμε κομμάτια του εαυτού μας.

Για υπαρξιακό προβληματισμό

Ο “Διάδρομος 2” είναι στην ουσία ένα έργο με βαθύ υπαρξιακό προβληματισμό δοσμένο μέσα από την ιδιαίτερη ποπ αισθητική της Ευσταθίας – η οποία άλλωστε χαρακτηρίζει και σχεδόν όλο το έργο της. Τραγούδια και κείμενα λειτουργούν ως ενιαία ξεχωριστή έκφραση ενός σύγχρονου ανθρώπου που αγωνιά να βρει τα πατήματά του στο χάος της ψηφιακής μη-πραγματικότητας.

Απολύτως επίκαιρη φουτουριστική παραβολή για την τεχνολογική αλλοτρίωση, για την ανεργία, την υποαπασχόληση, την ετερο-απασχόληση, τις προκατασκευασμένες ιδέες, τις προκαταλήψεις, τις μόδες τού συρμού, τις τυποποιημένες στάσεις και συμπεριφορές…
Ο πήχυς ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά, ο Homo Sapiens μετατρέπεται απότομα σε Homo Interneticus, ο Δαρβίνος σηκώνει ψηλά τα χέρια, ο έλεγχος της Πληροφορίας και ο έλεγχος του Νου μοιάζει να είναι η καινούργια Επιστήμη τού εικοστού πρώτου αιώνα.

Το άτομο συμπιέζεται ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες της Ανάγκης και αναγκάζεται να απεμπολήσει τα ανθρώπινα δικαιώματά του στο γιγαντιαίο κρεβάτι ενός κακοποιητή Προκρούστη που δεν αναγνωρίζει ευθέως ως πρόσωπο, αλλά ως αφηρημένη έννοια, όπως είναι οι δεσμώτες του Προμηθέα στο αισχύλειο δράμα.

Πετυχημένη προσομοίωση ενός κολλημένου με την εξαντλητική γυμναστική, που αποδεικνύεται στο τέλος και άνεργος και άστεγος και πειραματόζωο και σύγχρονος εξαθλιωμένος σκλάβος-επαίτης των στοιχειωδών αγαθών για τη διατήρηση τής ζωής. Όμως είναι άλλο ζωή και άλλο επιβίωση. Δουλεύουμε για να ζήσουμε, δεν ζούμε για να δουλεύουμε. Με αντίπαλο δέος τις ασυναίσθητες, απρόσωπες, ατάραχες μηχανές ξεχνάμε να διεκδικούμε το αυτονόητο: την ευημερία που θα έπρεπε να συνεπάγεται ο διαρκής μόχθος μας.

Η αυτοβελτίωση βεβαίως δεν σταματάει ποτέ, η υπερεκμετάλλευση πρέπει να έχει κάποιο όριο, στο πλαίσιο των βιολογικώς ανθρωπίνων αντοχών. Εάν κατασκευάζουμε ιδεατούς υπερανθρώπους η απόσταση από τον φασισμό εκμηδενίζεται. Σήμερα κινδυνεύουμε τόσο από την έλλειψη ενσυναίσθησης όσο και από την έλλειψη κριτικής σκέψης. Αυτό δείχνει με υποδειγματική ευκρίνεια αυτή η χιουμοριστική, ευδιάθετη, σαρκαστική παράσταση. Το στοιχείο τής βιτριολικής ειρωνείας είναι κυρίαρχο και ισοπεδωτικό στον ΔΙΑΔΡΟΜΟ.

Αξιοθαύμαστες οι εναλλαγές στο ρυθμό, στη διάθεση, στη φωνή, στην σωματική έκφραση τού μοναδικού ερμηνευτή που λειτουργεί και ως Performer αλλά σε ένα αυστηρό σκηνοθετικό πλαίσιο χωρίς την διαδραστικότητα μιας ενδεχόμενης stand-up comedy.

Εκπληκτική ερμηνεία, αριστοτεχνική σκηνοθεσία από μια έμπειρη θεατράνθρωπο. Μην το χάσετε. Πικρό το γέλιο, δαγκωμένο το χαμόγελο, θα σας βοηθήσει όμως να επανακαθορίσετε τη θέση σας στον κόσμο για το Καλό όλων.