Economist: Το τσιμέντωμα της Ακρόπολης στα μεγάλα λάθη της πανδημίας

Ο Economist σε άρθρο του για τις ζημίες σε μνημεία στην περίοδο της πανδημίας σε πολλές χώρες, έχει πρώτο-πρώτο το γνωστό τσιμέντωμα της Ακρόπολης και για το οποίο κατηγορήθηκε από πολλούς η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. «Όσο οι άνθρωποι ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους, η κληρονομιά τους γκρεμιζόταν», αναφέρει στο άρθρο του και αρχίζει την αναφορά στα μνημεία που υπέστησαν «ολέθριες και τσιμεντένιες παρεμβάσεις» κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Όπως γράφει, ενώ η προσοχή του κόσμου ήταν στραμμένη στην πανδημία και στους θανάτους από τον κορονοϊό και σε πολλές περιοχές είχαν αρχίσει οι καραντίνες, κάποιες κυβερνήσεις προχώρησαν σε ιδιαίτερα αμφίβολης ορθότητας παρεμβάσεις. Για την Ακρόπολη, που είναι και η κεντρική φωτογραφία στο θέμα, αναφέρει ότι «κατά τη διάρκεια του δεύτερου lockdown της Ελλάδας και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 2020, οι οικοδόμοι έφτιαξαν φαρδιά τσιμεντένια μονοπάτια γύρω από την Ακρόπολη».

»Οι αρμόδιοι για το έργο τόνισαν πως τα μονοπάτια βελτιώνουν την προσβασιμότητα στο ιστορικό αξιοθέατο. Οι επικριτές είπαν ότι αυτές οι παρεμβάσεις αλλοίωναν την εικόνα του μνημείου, ότι επίσης θα προκαλέσουν πλημμύρες και ότι η κυβέρνηση χρησιμοποήσε το lockdown ως προπέτασμα καπνού και ως δοθείσα ευκαιρία».

Μετά παίρνει σειρά η Αλβανία, που τον Μάιο του 2020 κυριολεκτικά ισοπέδωσε το Εθνικό Θέατρο στα Τίρανα για να οικοδομήσει εμπορικό κέντρο. Το θέατρο ήταν ένα διατηρητέο κτήριο του 1939 και οι θεατρόφιλοι το λάτρευαν. Χρόνια ολόκληρα ήθελαν οι κυβερνήσεις να το γκρεμίσουν, αλλά τους εμπόδιζαν οι διαμαρτυρίες και οι κινητοποιήσεις των καλλιτεχνικών οργανώσεων, οι οποίες λόγω της πανδημίας δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τις μπουλντόζες.

Όμως και στο Όσλο έγιναν ζημίες, αφού γκρέμισαν κάτι που από καιρό ήθελαν να “ξεφορτωθούν” όπως φαίνεται, ένα κτίριο του 1960 που είχε και τοιχογραφίες του Πικάσο. Αυτές σώθηκαν, αλλά όχι το κτήριο που ήταν σύμβολο του μινιμαλισμού του ΄60. Το κτίσμα περιλαμβανόταν στα απειλούμενα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της πολιτιστικής οργάνωσης Europa Nostra, η οποία τελικά βγήκε αληθινή όταν έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου.

Η κριτική του Economist

Η γενική γραμματέας της ένωσης, Sneska Quaedvlieg-Mihailovic, λέει ότι το 2020 ήταν η μόνη χρονιά κατά την οποία κατεδαφίστηκαν χώροι που περιλαμβάνονται στον κατάλογο. O Economist αναφέρεται και στο μεγαλύτερο έργο αποκατάστασης πολιτιστικής κληρονομιάς στην Ευρώπη που βρίσκεται στο Παρίσι και είναι η Παναγία των Παρισίων. «Οι αρχές θέλουν να έχουν επισκευάσει  πριν από το 2024 τον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων, γιατί θα φιλοξενήσουν τότε του Ολυμπιακούς Αγώνες. Ομως όσο κι αν θέλουν να “πιέσουν” τις εργασίες, η ηλικία και η φήμη της εκκλησίας την καθιστούν λιγότερο ευάλωτη σε απερίσκεπτες αναβαθμίσεις.

»Οι κυβερνήσεις είναι λιγότερο επιπόλαιες με τις εκκλησίες του 12ου αιώνα απ’ ό,τι με τα κτίρια της δεκαετίας του 1960. Η χρηματοδότηση από το πλήθος μπορεί επίσης να βοηθήσει καθώς δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν κάνει δωρεές για την αποκατάσταση και θέλουν να γνωρίζουν πώς ξοδεύονται τα χρήματά τους, αποκλείοντας έτσι τυχόν αυθαιρεσίες και τσαπατσουλιές», γράφει ο Economist.

Καταλήγει δε σε κάτι αρκετά μελαγχολικό για εμάς τους Έλληνες (ίσως όχι μόνον για το τσιμέντο στην Ακρόπολη αλλά και για του περίφημους “μεγάλους περιπάτους): «Τα σχέδια της γαλλικής κυβέρνησης για τυχόν εκσυγχρονισμό του μνημείο προκάλεσαν μεγάλη αντιπαράθεση στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης και αποφεύχθηκαν ατυχείς παρεμβάσεις. Η Αθήνα όμως πήρε ένα πικρό και κατόπιν εορτής μάθημα, για το πόσο απαραίτητη είναι η δημόσια συζήτηση πριν από τέτοιες παρεμβάσεις».