Ένας διαφορετικός κρεοπώλης στην Ξάνθη

Ένας άνθρωπος που σε αφοπλίζει με τις πρώτες δηλώσεις, που σε “σκανάρει” ως συνομιλητή του βάζοντας ξεκάθαρα τα θέματα, διαθέτοντας το χρόνο του, σχολιάζοντας με χιούμορ ή καυστικότητα, αντιλήψεις σε μια μικρή επαρχιακή πόλη την Ξάνθη που παρά τα βήματα προόδου, παραμένει σε αγκυλώσεις “εθνικών” θεμάτων που την αδικούν.

Η συνάντηση μας γίνεται στην δημοτική αγορά ένα τοπόσημο της θρακικής πόλης που απ’ έξω με την εγκαταλειμμένη πρόσοψη, άβαφη και αφημένη στον πανδαμάτορα χρόνο, διαπιστώνει με το που περνά κάποιος στο εσωτερικό της ότι ένας άλλος κόσμος αναδεικνύεται. Προσεγμένα κρεοπωλεία, ψαράδικα με φροντισμένες τις πραμάτειες τους, φιλόξενο καφέ, αλλά κυρίως μια έκθεση φωτογραφιών της διαδρομής του χθες και του σήμερα, αναδύεται εντυπωσιακή και προκαλεί το ενδιαφέρον των επισκεπτών με φωτογραφικό υλικό από το 1945 ως τις μέρες μας.

Η ατμόσφαιρα θυμίζει γκαλερί, γιγάντιες φωτογραφίες από την αγορά όπως ήταν πριν πολλά χρόνια, από σημαίνουσες παρουσίες εκεί πολιτικών συνδικαλιστικών, θρησκευτικών προσωπικοτήτων. Από παλιές διοικήσεις, συμβούλια, κινητοποιήσεις με διεκδικήσεις. Στην επιμελημένη αυτή σειρά φωτογραφιών στους τοίχους της κλειστής δημοτικής αγοράς υπάρχουν επεξηγήσεις. Ο κ. Μπατζακίδης που είχε την ιδέα και την επιμελήθηκε ανασύροντας φωτογραφικό υλικό αποκαλύπτει ότι ήταν ένα όνειρο του που έγινε πραγματικότητα όπως κι άλλα που μπαίνουν δημιουργικά στη ζωή του.

Συγγραφή βιβλίων για την Ξάνθη

Η αδιάκοπη θέληση για δράση, μελέτη, ανάπτυξη της πόλης που πέρα από τις γιορτές, τα καρναβάλια κι άλλα ηχηρά, πρέπει να δει κι άλλες ανάγκες της κοινωνίας. Μέσα από τη συζήτηση αποκαλύπτεται.

«Περίπου στα 40 μου γράφτηκα στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο, αλλά παράλληλα παρακολουθούσα για 10 ακαδημαϊκά έτη ιστορία και αρχαία ελληνικά στο Ίδρυμα της πόλης μου Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης. Παρακολούθησα επίσης για τέσσερα χρόνια, μαθήματα οθωμανικής ιστορίας για τρία χρόνια βυζαντινής ιστορίας καταφέρνοντας να μεταδίδω την αγάπη μου για την ιστορία μέσω της αρθρογραφίας. Αλλά πώς μπορούσα να υπογράφω τα άρθρα μου ως… κρεοπώλης;

»Χρειαζόμουν έναν τίτλο. Αυτό με προβλημάτισε και ήταν το κίνητρο μου να γραφτώ και να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο όπου τελείωσα με δυο υποτροφίες, έκανα μεταπτυχιακό στο Μικρασιατικό και έτσι άνοιξε ο δρόμος ως υποψήφιο διδάκτορας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης μέσα από οθωμανικά αρχεία που μεταφράζω για την περίοδο 1870-1900. Οι Βούλγαροι ως κατακτητές έκαψαν τα πάντα στην Ξάνθη δεν υπάρχουν αρχεία και προσπαθώ να ανασυστήσω κάποια δίνοντας έμφαση και σε χαρακτηριστικά σημεία. Έτσι έγραψα ένα βιβλίο για τον κτήτορα του ρολογιού της πόλης που παρουσιάσθηκε στην διάρκεια ειδικής εκδήλωσης.

»Όπως είπε ο Χατζή Εμίν Αγά καπνέμπορας και αξιωματούχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είναι ένας άνθρωπος που έζησε το 19ο αιώνα και θα τον συναντήσουμε από το 1820 που είναι η γέννηση του, μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, στην τελευταία δεκαετία τοποθετείται ο θάνατος του, αφήνοντας μεγάλα ευεργετήματα στην πόλη της Ξάνθης, το κεντρικό ρολόι, αλλά μια μνημειώδη οκταγωνική κρήνη. Έχτισε δίπλα στο ρολόι το Τζαμί, το χαμάμ, την έδρα του Πτωχοκομείου, το πέτρινο κτίριο το οποίο φιλοξενούσε μέχρι το 1968 τα δικαστήρια της Ξάνθης, το 1ο Μειονοτικό Σχολείο το οποίο είναι το δεύτερο παλαιότερο Σχολείο μετά την Μανσήνειο Σχολή, που χτίστηκε το 1863, είναι του 1875.

»Αλλά και τα βακούφια που χάρισε για να μπορούν να συντηρούνται όλα αυτά τα κτίρια. Ακόμη και σήμερα, 130 χρόνια μετά το θάνατό του, όλο αυτό το σχολείο, που υπάρχει και λειτουργεί, συντηρείται από τα έσοδα των καταστημάτων που δώρισε αυτός ο ευεργέτης. Η έρευνα του αναπτύσσεται σε πολλά επίπεδα με στόχο να γίνουν οι απαραίτητες καταγραφές συμβάλλοντας με την αξιοποίηση της συλλογικής μνήμης στην συμπλήρωση του κενού παζλ των δύσκολων περιόδων της βουλγαρικής κατοχής».

Ο πρόεδρος των κρεοπωλών υποψήφιος διδάκτορας που κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα, που παράγει ερευνητικό και συγγραφικό έργο, που βιοπορίζεται από την δουλειά του δεκαετίες τώρα αλλά αναβαθμίζει και τους χώρους που κινείται, δείχνοντας με το παράδειγμα του ότι όχι μόνο δεν πρέπει να τα παρατάς αλλά να κυνηγάς και τα όνειρα σου. Απλός, προσηνής, άμεσος είναι ιδιαίτερα αγαπητός και στον κλάδο του ως συνδικαλιστής εκλέγεται συνεχώς πρόεδρος αν και ο χρόνος του είναι περιορισμένος.

Μετέχει σε δράσεις σε συνέδρια, όπως αυτό στην Σαμψούντα που αφορούσε την ανταλλαγή των πληθυσμών λίγο πριν το 1922 σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσει το πού βρίσκονται σήμερα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις σε ό,τι αφορά το ιστορικό επίπεδο και όχι το πολιτικό. «Εκεί παρουσιάστηκαν 43 εισηγήσεις, υπήρχαν συμμετοχές από Πολωνία, Κόσοβο, Βουλγαρία Αζερμπαϊτζάν, και δυο συμμετοχές από Ελλάδα – η δική μου και του πρώην καθηγητή του ΕΚΠΑ Δημήτρη Μιχαλόπουλου. Η δική μου εισήγηση προκάλεσε παρατεταμένο χειροκρότημα, που μου έδωσε την ικανοποίηση ότι ήταν αρκετά καλή και ήταν μια ικανοποίηση για μένα προσκλήσεις υπάρχουν και για άλλες παρουσιάσεις».

Ο κ. Μπατζακίδης είναι ανεξάντλητος. Ένα δυναμικό κεφάλαιο του τόπου που η συζήτηση μαζί του δεν έχει στοιχεία κορεσμού. Δεν την κλείνουμε, βάζουμε απλά άνω τελεία…