Ένας κομπιουτεράς δημιουργεί ροκ διαμαντάκια στην Κομοτηνή

Η μουσική είναι στο dna του χρόνια τώρα, η σύμπραξη με φίλους γεννά τραγούδια, μουσικά cd, όμορφες βραδιές, live με τους δικούς τους φαν. Ο λόγος για τον Καβαλιώτη Θανάση Καλαϊτζή που επιμένει “Μπορώ να βλέπω ουρανό” με το νέο cd και τα 10 τραγούδια που έγραψε στο δικό του αυτοσχέδιο στούντιο στην Κομοτηνή όπου ζει κι εργάζεται στον τομέα των ηλεκτρονικών υπολογιστών διατηρώντας το κατάστημα Pc Doctor.

Δίχως έπαρση με λόγο που βοηθά τη συνεργασία και τη σύνθεση μας ταξιδεύει στο ξεκίνημά του, μοιράζεται στιγμές από τα όνειρα του, επικροτεί φίλους και συνεργάτες του αποδεικνύοντας ότι πατά γερά στο έδαφος, παρατηρώντας όμως τον ουρανό και κοιτάζοντας ψηλά από τα άγουρα χρόνια της εφηβείας. Δημιουργός της μπάντας Drugstore Men στην Καβάλα έχει ήδη μια αναγνωρίσιμη παρουσία που αποδεικνύει στην πράξη το άλλο μισό του εαυτού του, ίσως και παραπάνω σ’ αυτό που αγαπά.

Με τον δημιουργό των Drugstore Men

-Παρουσιάστε την δική σας μουσική διαδρομή.

Η επαφή μου με τη μουσική ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια του Δημοτικού και συγκεκριμένα στην 3η τάξη παίρνοντας τα πρώτα μαθήματα κλασσικής κιθάρας σε μια μικρή σχολή στην Καβάλα. Αργότερα συνέχισα στο σπίτι με ιδιαίτερα και στη συνέχεια οι γονείς μου με έγραψαν στο Δημοτικό Ωδείο Καβάλας όπου και πήρα τις βασικές γνώσεις μουσικής. Δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην κλασσική κιθάρα. Έφυγα για σπουδές στο εξωτερικό (Ηνωμένο Βασίλειο) και με την επιστροφή μου αφοσιώθηκα όσο μπορούσα στον ελεύθερο χρόνο μου με τη μουσική παίζοντας πλέον ηλεκτρική κιθάρα.

Σε όλο το διάστημα μετά το ωδείο, από τα χρόνια του Λυκείου μέχρι σήμερα με συγκινούσε η ποπ και ροκ μουσική ελληνική και ξένη και σαν αποτέλεσμα ήταν να δημιουργήσω την μπάντα των Drugstore Men στην Καβάλα που υπεραγαπώ και δραστηριοποιείται μέχρι και σήμερα. Αν και όλα τα μέλη της έχουν αλλάξει από την πρώτη της δημιουργία, ο λόγος για τον οποίο συνεχίζει και δραστηριοποιείται είναι γιατί αυτό γινόταν σταδιακά και ποτέ δεν διαλύθηκε ολοκληρωτικά ή κι αν έγινε 1-2 φορές στα χρονικά, αυτό συνέβη τόσο ομαλά, που ήταν πολύ γρήγορη η “βοήθεια” μεταξύ μας για επαναδημιουργία με άλλα άτομα!

Όσο για μένα και τη σύνθεση των τραγουδιών μου, η μπάντα των Drugstore Men έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο, μιας και τα πρώτα χρόνια κυρίως (γύρω στα 10) ήταν και αυτά που με έσπρωξαν στο να δοκιμάσω να συνθέσω τραγούδια, (κυρίως μουσική) για να τα εκτελέσουμε παρέα και να τα ηχογραφήσουμε κιόλας σε δικό μας χώρο δοκιμάζοντας δικό μας εξοπλισμό κάνοντας ατέλειωτες δοκιμές… (Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι την εποχή εκείνη της δεκαετίας του ’90 ο ψηφιακός εξοπλισμός ήταν ανύπαρκτος σε ερασιτεχνικό επίπεδο και ο ελάχιστος αναλογικός πανάκριβος με αποτέλεσμα “η πατέντα της κασέτας” και του 4-κάναλου, για όσους γνωρίζουν, να δίνει και να παίρνει…!).

Και κάπως έτσι χωρίς να το καταλάβω, με την μπάντα να συνεχίζει να υπάρχει, κάνοντας lives για λόγους καθαρά ψυχοθεραπείας επειδή είναι κάτι που μας αρέσει όλους και είναι κάτι που αγαπάμε και μας βγάζει από τη ρουτίνα της καθημερινότητας παίζοντας μόνο ελληνικές και ξένες ποπ & ροκ διασκευές αλλά και με μένα ξεχωριστά, να συνθέτω πλέον μόνο για προσωπικούς λόγους χαλάρωσης και μουσικού πειραματισμού, φτάσαμε στο σήμερα!

-Τα live σας που εστιάζουν σε μια πιο ροκ ματιά; Προσαρμόζονται ανάλογα με το χώρο ή το κοινό;

Περιλαμβάνουν τους Drugstore Men σαν ομάδα και όχι εμένα προσωπικά σαν μονάδα. Εκεί δεν είμαι εγώ ο κύριος τραγουδιστής πλέον (όπως ήμουν στην αρχή της δημιουργίας). Είμαι ο κιθαρίστας των Drugstore Men. Εδώ υπάρχει βασική τραγουδίστρια και εγώ θα έλεγα ότι συμπληρώνω στα φωνητικά. Στα lives ναι εστιάζουμε κυρίως σε ροκ και μάλιστα κάποια έντεχνα κομμάτια (για τα ελληνικά) προσπαθούμε να τους δώσουμε μια πιο ροκ “πινελιά”.

Τώρα όμως τους τελευταίους μήνες ήρθαν τα πράγματα έτσι που μας ώθησαν να δοκιμάσουμε μια πιο acoustic πλευρά η καλύτερα unplugged θα μπορούσα να την αποκαλέσω. Το τελευταίο live με ποπ-ροκ διασκευές πήγε πολύ καλά και απ’ ό,τι φαίνεται θα συνεχιστεί με αυτόν τον τρόπο: 3-μελές σχήμα με cajon ακουστική κιθάρα και τρεις φωνές! Καθόλου άσχημο! Όσο για το αν το ρεπερτόριο προσαρμόζεται ανάλογα με το κοινό, θα έλεγα ότι μάλλον έχει να κάνει με το χώρο. Βέβαια ένα acoustic σχήμα σίγουρα είναι πιο ευέλικτο στο κοινό όσον αφορά το ρεπερτόριο αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε μεγάλες διακυμάνσεις λόγου χάρη δεν θεωρούμε πρέπον να πεταχτούμε σε ένα λαϊκό κομμάτι ενώ έχουμε στήσει ροκ βραδιά!

“Η μουσική είναι ψυχοθεραπεία”

-Η περιγραφή σας αποτυπώνει αυτό το πάθος. H μουσική τι θέση έχει στη ζωή σας;

Η μουσική για μένα θα μπορούσα να πω ότι αποτελεί ψυχοθεραπεία, εκτόνωση, έκφραση συναισθημάτων και ψυχαγωγία είτε μέσα από τη σύνθεση είτε μέσα από κάποιο live. Στο live εκτονώνεσαι, αδειάζει το μυαλό σου, δεν σου μένει χρόνος να σκεφτείς τίποτε άλλο παρά μόνο πως θα “δέσεις” όσο το δυνατόν καλύτερα με την υπόλοιπη ομάδα σαν σύνολο για να βγει ένα δυνατό όμορφο αποτέλεσμα μέχρι το τελικό “ευχαριστούμε”!

Στη σύνθεση στο home studio (γιατί στο σπίτι ηχογραφώ τις δουλειές μου, ναι, αυτή η λόξα του προσωπικού πειραματισμού δεν φεύγει εύκολα) η μουσική πάλι έχει τη θέση της εκτόνωσης αλλά εδώ περισσότερο της έκφρασης και της ψυχαγωγίας. Θα έλεγα ότι είναι ένα προσωπικό πάρτι χαράς όταν σταδιακά το τραγούδι σου το βλέπεις να παίρνει μορφή άσχετα εάν το έχεις ακούσει μερικές 1000δες φορές δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο ξανά και ξανά και το ακούς να γεμίζει λίγο-λίγο.

-Η πηγή έμπνευσης από τι ανατροφοδοτείται κάθε φορά;

Η κύρια πηγή έμπνευσης για μένα είναι ο στίχος! Βασικό ρόλο βέβαια παίζει και αυτό που λέμε timing και πιστεύω σε αυτό. Γι αυτό και δεν “πετάω” ποτέ μου στίχους που μου χαρίζουν διάφοροι! Έχει τύχει να συνθέσω τραγούδια από στίχο του οποίου το χαρτί είχε σχεδόν “κιτρινίσει” γιατί είχε ξεχαστεί λόγω του ότι τη στιγμή εκείνη δεν ήμουν σε mode σύνθεσης για το συγκεκριμένο ! Συνηθίζω να λέω ότι “ζητιανεύω” στίχους από ανθρώπους που γράφουν ή ψάχνω στίχους ανάλογα με την κατάσταση που αισθάνομαι τη συγκεκριμένη στιγμή ότι έχω “διάθεση” να συνθέσω. Εάν για παράδειγμα έχω διάθεση να συνθέσω χαρούμενο ερωτικό, ψάχνω το ανάλογο, εάν έχω διάθεση να πάρω θέση για κάποιο κοινωνικό θέμα θα ψάξω ανάλογο κοινωνικό ή για κάποιο ερωτικό να “κόψω φλέβα” που λέμε, πάλι το ίδιο κ.ο.κ…

-Συμμετρία σε στίχο, μουσική, έκφραση. Πόσο δύσκολο να επιτευχθεί;

Στο συγκεκριμένο υπάρχει πρόβλημα για μένα, μόνο εάν ο στίχος δεν έχει μέτρο ή εάν το κείμενο είναι πολύ μεγάλο. Συνηθίζω όμως να συνεργάζομαι με άτομα που έχουν εμπειρία στη γραφή και τις περισσότερες φορές δεν αντιμετωπίζω σοβαρά προβλήματα διότι συνθέτω πάνω στο στίχο και δεν προσαρμόζω το στίχο στη μουσική ! Για αυτό ίσως και κατάφερα κάποιες φορές να μελοποιήσω και στίχους που ήταν δηλωμένοι ως “ποιήματα”.

-Κάποια σχόλια που εισπράξατε και θα μείνουν αξέχαστα.

Τα καλύτερα σχόλια που εισέπραξα είναι από τους ίδιους τους στιχουργούς μου τους οποίους τους ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά για την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν σε κάθε τραγούδι που μου εμπιστεύονται, αλλά και από κοινό για συγκεκριμένα κομμάτια: “…το βάζω και το ακούω όλη μέρα…” Ε.Λ., “…τέλειο γιατί δεν ακούμε τέτοια τραγούδια στα ραδιόφωνα;».

-Που οφείλετε ένα ευχαριστώ για εδώ που φτάσατε;

Πολλά τα ευχαριστώ… όχι ένα ! Ένα ευχαριστώ πρώτα απ’ όλα στους γονείς μου που αν και διστακτικοί στην αρχή οφείλω να ομολογήσω, αφού δέχτηκαν τις πιέσεις μου τελικά αντιλήφθηκαν την αγάπη μου για τη μουσική και με βοήθησαν να ξεκινήσω γράφοντάς με αρχικά στη σχολή και επιτρέποντάς με (μετά από “μάχες” να εμφανιστώ στα πρώτα DSM lives σε νυχτερινά μαγαζιά διότι ήμουν ανήλικος ακόμη!) Ευχαριστώ όλους τους μουσικούς (ουκ ολίγοι) που πέρασαν από το DSM γιατί αποτέλεσαν και αποτελούν μια μοναδική εμπειρία-σχολείου για μένα, όλους τους δασκάλους μου, όλους τους στιχουργούς μου και φυσικά όλους όσους ανταποκρίνονται στην “τρέλα” μου αυτή ακούγοντας κάποιο από τα τραγούδια μου ή κάποιο από τις διασκευές DEMOS των DSM !

-Τι σας ενοχλεί στην εποχή μας και στις ανθρώπινες σχέσεις;

Στην εποχή μας οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι όπως όταν ξεκινήσαμε εμείς ως DSM. Στην εποχή μας όπως συνηθίζαμε να λέμε με την παρέα, αρκούσε μια ματιά “της” για να γράψεις τραγούδι. Σήμερα τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ίσως γιατί σήμερα όλοι έχουν πρόσβαση σε όλα, και μπορείς να επιλέξεις πιο εύκολα και πιο γρήγορα μέσα από μια μεγαλύτερη γκάμα και να αλλάξεις ό,τι και όποιον δεν σου αρέσει πια!

Στα lives, όταν ξεκινήσαμε το κοινό ήταν πιο θερμό, έρχονταν για να διασκεδάσουν μαζί σου, να τραγουδήσουν και να χαρούν. Σήμερα δεν είναι λίγες οι φορές ότι νιώθεις ότι “δίνεις εξετάσεις” και ότι κρίνεσαι για κάτι ! Εάν είχες πολύ κόσμο, εάν χόρεψαν, εάν τραγούδησαν, εάν κατανάλωσε το κοινό σου ή “την έβγαλε” μόνο με μια μπίρα …(το σημαντικότερο για τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού)…. εάν… εάν… εάν…

Στη μουσική… Σχεδόν όλοι παίζουν μουσική; όλοι τραγουδούν; όλοι… συνθέτουν; Σε χρόνο ρεκόρ και με απίστευτη ηχητική ποιότητα! Μέχρι και η σύνθεση, το τραγούδι και η συγγραφή στίχων σχεδόν κοντεύουν να εξαλειφτούν (αν δεν εξαλείφθηκαν κιόλας) λόγω πλατφορμών τεχνητής νοημοσύνης. Δεν μπορώ και δεν είμαι σε θέση να πω εάν είναι καλό ή κακό. Ο κόσμος προχωράει και δεν είμαι εγώ αυτός ή εμείς που θα τον κρατήσουμε πίσω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε και με αυτό και ίσως μας βοηθήσει να βελτιωθούμε και να κάνουμε ένα βήμα πιο πέρα… προς το καλύτερο. Ελπίζω!

“Μπορώ να βλέπω ουρανό”

-Πόσο ευεργετική είναι η σχέση σας με τα social media;

Σίγουρα τα social media βοηθούν στο να γίνει γνωστή η δουλειά κάποιου μέχρι ένα βαθμό. Από εκεί και πέρα όμως, για τους “αυτό-προωθούμενους”, πιστεύω ότι είναι θέμα γνωριμιών στην Ελλάδα. Μόνο τα social δε βοηθούν. Χρειάζεται ενδιαφέρον από σταθμούς, από DJs ή ραδιοφωνικούς παραγωγούς να ακούσουν κάποιον καινούργιο (όχι εμένα απαραίτητα) χωρίς να είναι κάποιος που γράφει κομμάτια της στιγμής σε λαϊκούς ήχους ντροπιάζοντας τους “λαϊκούς δρόμους” (τους οποίους σέβομαι απόλυτα) με στίχο “φτωχό” σε περιεχόμενο ή αλλιώς “επιτυχίες του μήνα” σε ήχους τραπ με υβριστικό περιεχόμενο κυρίως χωρίς ίχνος μουσικότητας.

-Όντως πικρές αλήθειες μιας νέας εποχής που έχει το δικό της ενδιαφέρον. Το νέο cd σας που ταξιδεύει, που το βρίσκει κάποιος;

Το τελευταίο CD μπορεί να το βρει οποιοσδήποτε σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες Spotify, Apple Music, YouTube, TikTok, Sound Cloud αναζητώντας “Θανάσης Καλαϊτζής”. Ο τίτλος του είναι “Μπορώ να βλέπω ουρανό”. Mε την ονομαστική αναζήτηση θα βρει και παλιότερους δίσκους και νεότερα singles.

 

–Η επόμενη φιλοδοξία που επικεντρώνεται;

Η επόμενη φιλοδοξία επικεντρώνεται στο να συνεχίσει το DSM (συντομογραφία των DrugStore Men) να δραστηριοποιείται στις δύσκολες εποχές που έρχονται και να μη σταματήσει η έμπνευση, να συνεχίσω να βελτιώνομαι τεχνικά και εμπειρικά όλο και περισσότερο όσον αφορά τη σύνθεση και την τεχνογνωσία.