“Father Mother Sister Brother”: Μία απομυθοποίηση της προτεσταντικής οικογένειας

Εάν έχετε πρόβλημα με τους συγγενείς σας, παθαίνετε την ιδιότυπη κατάθλιψη των χριστουγεννιάτικων εορτών και νιώθετε την υπαρξιακή ναυτία τού φιλοσόφου Ζαν-Πωλ Σαρτρ, πηγαίνετε να δείτε αυτή την ταινία, όπου “η Κόλαση είναι οι άλλοι”. Υποκρισία και συμβατικότητα: Οι δύο θεμελιώδεις βάσεις τού κοινωνικού αλισιβερισιού, που και παιχνίδι δεν το λες…

Μοναστικές τάσεις πιάνουν την περίοδο των εορτών και τους μη μοναχικούς τύπους. Εξ ου και οι εθιμικές περιηγήσεις σε άλλη γη σε άλλα μέρη… ενόσω “η τρέλα παίρνει – πάντα, συνήθως – τα βουνά” προκειμένου να διασωθεί από τους ανθρωποειδείς λύκους ενδεδυμένους δορά προβάτου…

Να έχεις παιδιά ή να μην έχεις; Τους γονείς δεν τους διαλέγεις, τους φίλους τους προσέχεις “ως κόρην οφθαλμού”. Εκμετάλλευση, χειριστικές συμπεριφορές, κουτοπονηριές, συμφέροντα, κουτσομπολιό, συκοφαντίες… Συνήθως η “ψύχωση λοχείας” συνεχίζεται επί μακρόν κι οι θετές μητέρες είναι ενίοτε περισσότερο στοργικές από τις κυοφορούσες; Υπάρχει το περίφημο “μητρικό ένστικτο”; Η πλειονότης τών σύγχρονων ψυχολόγων ομονοεί κλίνοντας προς το όχι. Όσο για «πατρικό ένστικτο», αυτό κι αν ακούγεται ως ανέκδοτο.

Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τον εαυτό τους και όλα τα όντα, ακόμα και τα φυτά, και τα άψυχα. Και υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πάρει διαζύγιο από τη φιλότητα. Αυτή είναι η μόνη επιστημονικώς διακριτή κοινωνιολογική διαφορά. Η συμπεριφορά, οι επιλογές, οι συνήθειες, τα χόμπι μας… δείχνουν ποιοι είμαστε και “όμοιος ομοίω αεί πελάζει”. Κάποια στιγμή στο δρόμο, στο στίβο τής ζωής χάνουμε εκείνους/εκείνες/εκείνα τα φίλια όντα που ξεκινήσαμε μαζί. Τους προσπερνάμε ή μας προσπερνάνε, στρίβουν σε αντίθετες γωνίες, αλλάζουν καμπές… επιδίδονται σε λοξές διαδρομές (ενόσω οι ορθολογιστές διαλέγουν την ευθεία ως τη συντομότερη γραμμή ανάμεσα σε δύο σημεία).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

“Σπασμένη Φλέβα”: Μια ταινία για τη νεοελληνική μεσοαστική κουλτούρα

Όμως την ανθρώπινη συμπεριφορά δεν κυβερνάει πάντα η Λογική. Είμαστε απρόβλεπτα όντα. Ειδικά στον Έρωτα, στον Θάνατο, σε ο,τιδήποτε μάς υπερβαίνει και ενεργοποιεί το εγωιστικώς ατομικιστικό, το αγωνιώδες ένστικτο τής αυτοσυντήρησης. Ο άνθρωπος, είτε είναι φύσει καλός είτε φύσει κακός, αναπτύσσεται παράλληλα με τις ιδιοτροπίες τους.

Και οι γιορτές, οι επέτειοι, οι εθιμοτυπικές οικογενειακές συγκεντρώσεις βγάζουν όλα αυτό το έρμα στην επιφάνεια. “Family reunion”, το φημισμένο έργο τού εν τέλει Νομπελίστα Harold Pinter είναι κάτω από αυτό το καλογραμμένο σεναριακό τρίπτυχο με τις υπέροχες ερμηνείες. “Γλώσσα τού σώματος”, πάνω απ’ όλα!

Πανάξιος παγκοσμίως δικαιωμένος σκηνοθέτης, επαξίως βραβευθείς. Αξίζει το “Father Mother Sister Brother”!