Γλυπτά του Παρθενώνα: Τί τιμή έχει η… “αγάπη” των Times;

Μας αγάπησαν ξαφνικά οι Times ή μήπως όχι; Ο παραληρηματικός τρόπος με τον οποίο ο εγχώριος τύπος υποδέχθηκε το –ιστορικό πράγματι– άρθρο του Μάικλ Μπίνιον, γεννά ένα και μόνο ερώτημα: Διάβασαν όσοι το αναπαρήγαγαν το σύνολο του δημοσιευμένου κειμένου; Κάθε θέση υπέρ της επανένωσης του μνημείου είναι καλοδεχούμενη. Το άρθρο όμως των Times δεν είναι για πανηγυρισμούς. Ο διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες και τα “ψιλά γράμματα” της επιχειρηματολογίας του Βρετανού αρθρογράφου, δεν μπορεί να περνάνε στα… ψιλά.

«Τα γλυπτά ανήκουν στην Αθήνα. Και θα πρέπει να επιστρέψουν τώρα», σημειώνει ο Μπίνιον, δημιουργώντας κύμα ενθουσιασμού στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης που υποδέχτηκαν με ύμνους τη μεταστροφή της ιστορικής εφημερίδας στο ζήτημα. Πως όμως μπορούν, σύμφωνα με το δημοσίευμα, να επιστρέψουν στην πατρίδα τους; Αναφερόμενος στο ιδιοκτησιακό καθεστώς ο Βρετανός αρθρογράφος κάνει λόγο για έναν «γραφειοκρατικό παραλογισμό» που μπορεί να επιλυθεί γρήγορα και προτείνει να πουληθούν τα γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα «σε τιμή κόστους».

Με λίγα λόγια, ο Βρετανός αρθρογράφος, ο οποίος αποκαλεί τα γλυπτά «Ελγίνεια» και αναγνωρίζει το Βρετανικό Μουσείο ως ιδιοκτήτη τους, προτείνει όχι την επιστροφή αλλά την πώληση των κλεμμένων αριστουργημάτων στην Ελλάδα έστω και… κοψοχρονιά.
Πανηγυρίζοντας μια “μισή μεταστροφή”.

«Κατά τρόπον παράλογο, είμαι υπέρ της επιστροφής των ελγίνειων μαρμάρων στην Ελλάδα. Όχι για να επανατοποθετηθούν στον Παρθενώνα, αλλά για να εκτεθούν σε ένα όμορφο κτίριο στην άκρη της Ακρόπολης, την κατασκευή του οποίου θα έπρεπε να πληρώσει η Βρετανική κυβέρνηση. Θα το έκανα για καθαρά συναισθηματικούς λόγους, ως έκφραση χρέους που έχουμε στην Ελλάδα», έγραφε το 1943 ο βρετανός ιστορικός τέχνης και επί σειρά ετών Επίτροπος του Βρετανικού Μουσείου, λόρδος Κένεθ Κλαρκ, τασσόμενος απερίφραστα υπέρ της επιστροφής των γλυπτών.

Times και γλυπτά του Παρθενώνα

Το ακόμη πιο μακρινό 1816, στη μεγάλη συζήτηση που έλαβε χώρα στην Βουλή των Κοινοτήτων του Λονδίνου για την αγορά των βιαίως αποσπασμένων από τον Έλγιν γλυπτών της Ακρόπολης, ο Hugh Hammersley, μέλος του Κοινοβουλίου, είχε υπερασπισθεί σθεναρά –αλλά χωρίς αποτέλεσμα– τροπολογία για τη μελλοντική επιστροφή των κλεμμένων ελληνικών αρχαιοτήτων

Η “μισή μεταστροφή” των Times στην αυγή του 2022 και η πρόταση του αρθογράφου τους να αναγνωρίσει η Ελλάδα ως νόμιμο ιδιοκτήτη το βρετανικό μουσείο, αγοράζοντας όσα της ανήκουν, αξίζει στα αλήθεια τέτοιο ενθουσιασμό; Η Ελλάδα δεν μπορεί ούτε να δανειστεί, ούτε να αγοράσει αυτά που της ανήκουν.

Ο δρόμος για την αποκατάσταση του πολιτιστικού εγκλήματος του Έλγιν, έχει χαραχθεί και επισημαίνεται εύστοχα, με κάθε ευκαιρία, από τον Γενικό Διευθυντή του Μουσείου της Ακρόπολης Νίκο Σταμπουλίδη: «Το 1963 με μία πράξη του βρετανικού κοινοβουλίου αποφασίστηκε να μην φεύγει τίποτα από το βρετανικό μουσείο. Με μία πράξη του βρετανικού κοινοβουλίου το 2022 θα μπορούσε να αλλάξει αυτή η προηγούμενη πράξη και να επιστρέψουν απλά και όπως πρέπει όχι μόνο από άποψη ορθότητας αλλά και από άποψη ηθικής».

___________________________________________________________________________