“Η Αγάπη που Απομένει”: Μία ταινία για την σημερινή πραγματικότητα στην Ισλανδία

Δεν απαιτούμε φυσικά μελοδραματικές εκρήξεις μήτε καν δραματικές συγκρούσεις (έστω και αστικού τύπου) αλλά συνηθισμένοι στο αρχαίο δράμα και στην όπερα δυσκολευόμαστε να παρακολουθήσουμε τα γραφικά κατά τα άλλα βόρεια συνεφιασμένα τοπία και τα άψογα κινηματογραφημένα εσωτερικά γυρίσματα (καταπληκτικό σημείο στο “Η Αγάπη που Απομένει” είναι η σκηνή, όπου η στέγη τής μεγάλης αποθήκης ανυψώνεται με κεραυνό κι απομακρύνεται).

Κατά άλλα όταν εν διαστάσει σύζυγος ζητάει από την μητέρα των παιδιών του να συνευρεθούνε μέσα στο αυτοκίνητο, εκείνη κάνει μια απροσδιόριστη γκριμάτσα και ξαναβουλιάζουν αμφότεροι στην κατάθλιψή τους. Κάπου μεταξύ βαριάς βιομηχανίας, οργανωμένης αλιείας, γεωργίας, ορνιθοτροφίας, κτηνοτροφίας, υπαίθριας γλυπτικής και δενδροφύτευσης ημίξερων κορμών εκτυλίσσεται το μεγαλύτερο μέρος αυτής τής άκρως ενδιαφέρουσας ταινίας. Η μετανεωτερική συνθήκη έχει επηρεάσει και την κβαντική αντίληψη τού χωροχρόνου. Απελευθέρωση, παράπλευρη ωφέλεια τού κορωνοϊού.

Ζούμε έκτοτε σε ένα απροσδιόριστο χαοτικό επαναλαμβανόμενο «τώρα», όπου οι σεισμοί τού προηγούμενου μήνα εμφανίζονται ως πρόσφατες ειδήσεις στο Διαδίκτυο! Έτσι, η όποια αφήγηση καθίσταται αμαλγαματοειδής, σπειροειδής και αντιστρέψιμη. Ένα ατελείωτο πολυδιαστασιακό ψηφιακό κολλάζ που δεν παγιώνεται σε μωσαϊκό (έστω και νεωτερικό).

Η γραμμική αφήγηση έχει ήδη καταργηθεί από τον Μοντερνισμό έναν αιώνα πριν, όμως τώρα παίρνει άπειρες διϋποκειμένικές διαστάσεις. Τροφή για σκέψη, αφορμή για συζήτηση. Διαλογισμός σε κίνηση, λέξεις που ενδέχεται να οδηγήσουν και σε διαλόγους μετά ή άνευ αποχρώντος λόγου…

Πολύ ενδιαφέρουσα επαγγελματική δουλειά αυτή η ταινία. Από πλευράς τεχνικής αξιοθαύμαστη. Η αισθητική είναι ούτως ή άλλως κάτι σχετικό, όπως και ηθικό… Ανακαλύψτε αυτόν τον σκηνοθέτη που κατεβαίνει από τον Βορρά ευελπιστώντας να κατακτήσει πλέον ηλιόλουστα κλίματα και «θερμές» ηφαιστειακές ψυχοσυνθέσεις… Η φωτοσύνθεση είναι απαραίτητο αντικαταθλιπτικό…

Ομοιοπαθητική δραματοθεραπεία; Ίσως. Πρωταγωνιστής το εξωτερικό και εσωτερικό τοπίο. Μία κοινή παραγωγή Ισλανδίας-Δανίας-Σουηδίας. Μόνον η Νορβηγία έμεινε απέξω. Κρίμα…

“Η Αγάπη που Απομένει”

Ástin Sem Eftir Er / The Love That Remains
2025
Έγχρ.
Διάρκεια: 109′
Κ-12
2,5
Δραματική κομεντί
Ισλανδική

Ένας χρόνος από τη ζωή μιας πενταμελούς οικογένειας, καθώς οι γονείς, αυτή εικαστικός και εκείνος διαρκώς απών μιας και δουλεύει σε αλιευτικό πλοίο, προσπαθούν να διαχειριστούν το χωρισμό τους.

Σκηνοθεσία:
Χλίνουρ Πάλμασον
Με τους:
Σάγκα Γκαρδαρσντοτίρ
Σβέριρ Γκούντνασον
Ίντα Μεκίν Χλινσντότιρ