Η συναυλία των Rotting Christ και η μεσαιωνική στενομυαλιά

Ότι εν έτει 2019 στην Ελλάδα θα ζούσαμε την ακύρωση της συναυλίας ενός μουσικού συγκροτήματος, που ενεργεί για περισσότερα από 30 χρόνια στα μήκη και στα πλάτη ολάκερης της οικουμένης, δεν θα μπορούσαμε -είναι η αλήθεια- καν να το διανοηθούμε. Πόσο μάλλον σε μία πόλη όπως η Πάτρα, ο κορμός της κοινωνίας της οποίας διακατέχεται από εξαιρετικά κοινωνικοπολιτικά αντανακλαστικά.

Και επειδή σκοπός αυτών εδώ των αράδων δεν είναι η πόλωση ή η πόρωση, την οποία δυστυχώς συνειδητά φιλοτεχνούν με κάθε αφορμή τα άκρα, εμείς θα δεχτούμε καλόπιστα τον ισχυρισμό της Δημοτικής Αρχής, ότι δηλαδή στον χώρο διεξαγωγής που είχε ενοικιάσει η διοργανώτρια της συναυλίας εταιρεία και ανήκει στον Δήμο Πατρέων, υπήρξε πράγματι βλάβη.

Από την βλάβη όμως σε έναν χώρο διεξαγωγής, μέχρι την βλάβη στον ίδιο τον κοινωνικό ιστό μιας πόλης και κατ’ επέκταση μιας χώρας, η οποία τα τελευταία πολλά έτη μαστίζεται από ελλείμματα, υπάρχει τεράστια διαφορά. Και αναφέρομαι βεβαίως σε βλάβη, διότι στον απόηχο των δημοσιευμάτων γύρω από την ακύρωση της συναυλίας των Rotting Christ στην Πάτρα, το γάλα χύθηκε από την καρδάρα. Μαζί με αυτό βρήκαν την ευκαιρία να ξεράσουν όλη τους την μισαλλοδοξία και τα κόμπλεξ, ένα τσούρμο άσχετοι άνθρωποι, που σε άλλες εποχές ενδεχομένως να είχαν τον ρόλο των χειροκροτητών μπροστά στην πυρά!

Ποιοι είναι οι Rotting Christ

Και επειδή η πλειονότητα του κόσμου δεν είναι υποχρεωμένη να γνωρίζει ποιοί είναι οι Rotting Christ, ούτε και τι πρεσβεύουν, πράγμα βεβαίως στο οποίο ποντάρουν όλοι όσοι έσπευσαν να εκφραστούν εναντίον τους, ας δούμε ποιοι πραγματικά είναι. Πρόκειται για το μουσικό συγκρότημα των αδερφών Τόλη, του Σάκη και του Θέμη, δυο παιδιών της διπλανής πόρτας.

Ξεκίνησαν από ένα υπόγειο των Εξαρχείων πίσω στην φανταχτερή για το κατεστημένο πολιτικό οικοδόμημα της δεκαετίας του ’80, δημιουργώντας τον δικό τους ήχο και διαδίδοντας την δική τους -μέσω της μουσικής- ελεύθερη έκφραση. Έφτασαν 30 χρόνια μετά στο σημείο να έχουν ξεπεράσει τις 1.500 συναυλίες, παίζοντας σε όλες τις ηπείρους, μπροστά σε εκατομμύρια ανθρώπους, παραμένοντας μέχρι και σήμερα ασυμβίβαστοι.

Και στην περίπτωσή τους η έννοια της αντισυμβατικότητας, δεν λέγεται ούτε γράφεται, απλά για να εντυπωσιάσει ή για να φορεθεί ως προεκλογικό κοστούμι. Παίρνει την αξία της μέσα από την σκληρή δουλειά και την παγκόσμια αναγνώριση, που κάνει τους Rotting Christ να εμφανίζονται στην Ελλάδα απλά για την ιδέα και όχι για τα πενιχρά έσοδα που μπορεί να τους προσφέρει. Αυτό επιβεβαιώνεται εάν αναλογισθεί κανείς τις επί σειρά ετών περιοδείες τους και το μέγεθος ενός συγκροτήματος που συμμετέχει στα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ της υφηλίου.

Όσο για το όνομά τους, για το οποίο έγινε τόσος λόγος; Όποιος έχει ακούσει την μουσική τους και διαβάσει τους στίχους τους, αντιλαμβάνεται εύκολα ότι πρόκειται για ένα μουσικό σύνολο, το οποίο, μέσω του στίχου του, αντιτίθεται σε οτιδήποτε εμπορευματοποιεί ή εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη υπόσταση, ανεξάρτητα εάν πρόκειται για πολιτικούς οργανισμούς, θρησκείες ή τραπεζικά ιδρύματα.

Τα ιερά και όσια

Και φτάνουμε στο συμβάν. Τα όσα συνέβησαν θα είχαν διαφορετικό νόημα και φυσικά πρόσημο, εάν αφορούσαν σε κάτι πρωτοφανές ή πρωτόγνωρο. Οι Rotting Christ όμως δεν παίζουν για πρώτη φορά στην Πάτρα, ούτε για δεύτερη, ούτε για τρίτη. Παίζουν πολλά περισσότερα χρόνια απ’ αυτά που προσμετρούν στα κόμματά τους οι ντόπιοι κομματάρχες όλων των χρωματικών αποχρώσεων. Κάποιοι λοιπόν από αυτούς του κομματάρχες έσπευσαν ξαφνικά να υπερασπιστούν τα ιερά και τα όσια μιας πόλης, η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ταυτόχρονα εισπράττει έσοδα εδώ και δεκαετίες από το θεσμοθετημένο καρναβάλι.

Αλήθεια, γι’ αυτό οι όποιοι δήθεν θρησκευόμενοι εξέδωσαν ποτέ κάποια ανακοίνωση; Όχι, αφενός γιατί θα έρχονταν αντιμέτωποι με τα συμφέροντα της πόλης, αφετέρου γιατί πολύ απλά θα γελούσε η οικουμένη. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και τις τελευταίες ώρες, αφότου πληροφορήθηκε την ακύρωση της εν λόγω συναυλίας. Οικουμενική εν ολίγοις η ξεφτίλα μας δια του παγκόσμιου μουσικού Τύπου.

Εν κατακλείδι αυτές οι γραμμές δεν θα είχαν κανένα απολύτως νόημα εάν η ακύρωση αυτής καθ’ αυτής της συναυλίας δεν είχε λάβει τη δημοσιότητα, την οποία καλώς έλαβε, για να κατανοήσουμε όλοι μας ότι χρειάζεται πολύ περισσότερη δουλειά απ’ αυτήν που θεωρούμε ότι χρειάζεται, ώστε αυτή η χώρα να βγει στο ξέφωτο. Βλέπετε, δεν αρκούν οι δηλώσεις και οι χοροεσπερίδες για τον εορτασμό της μεταμνημονιακής μας κατάντιας, ούτε βεβαίως αρκούν τα 10ετή ομόλογα ή η έξοδος στις αγορές για να μας συνεφέρουν, γιατί πολύ απλά εν τοις πράγμασι παραμένουμε κολλημένοι στο παρελθόν του μέλλοντός μας.

Δυστυχώς, η Ελλάδα ούτε προχώρησε, ούτε εκσυγχρονίστηκε, όπως υποστήριζαν τα πολιτικά σλόγκαν της εποχής. Απλώς για λίγα χρόνια έζησε το καταναλωτικό “όνειρο”, με μπόλικη δόση βλαχο-life & style, σπάσιμο πιάτων στο γνωστό-άγνωστο μπουζουκτσίδικο “Τα Χρυσά Παλούκια” της αιματοβαμμένης Εθνικής Οδού. Και εν τέλει, βουλιαγμένη στην ανυποληψία της κλεπτοκρατίας χρεοκόπησε και παραδόθηκε στους μεταμοντέρνους αποικιοκράτες της, όπως σωστά έχει επισημάνει ο Σταύρος Λυγερός.

Φύκια για μεταξωτές κορδέλες

Σε μια χώρα λοιπόν που προσμετρά ελλείμματα ετών στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Κοινωνική Πρόνοια, στην Ασφάλιση, στα Εργατικά Δικαιώματα, στον Τουρισμό ακόμα – ακόμα και στον Πολιτισμό, κανείς δεν περιμένει να σεβαστεί τους Rotting Christ, τουλάχιστον ως ένα μουσικό συγκρότημα, όπου μαζί και με άλλα, τα οποία δεν γνωρίζει, παράγει και εξάγει, σε μία χώρα που και δεν παράγει και δεν εξάγει τίποτα, παρά μόνον πολιτικά φρικιά, τα οποία ενταγμένα σε σάπια κόμματα, υπηρετούν ένα επίσης σαπισμένο πολιτικό σύστημα και πουλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες στον ΛΑουτζίκΟ.

Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα, το συγκεκριμένο συγκρότημα επισκέφθηκε στο καμαρίνι του στην πόλη Bergen της Νορβηγίας, η πρώτη πολίτης και Δήμαρχος της πόλης!

Υ.Γ.: Προφητικό το τελευταίο album του συγκροτήματος, στο πλαίσιο μάλιστα του οποίου περιοδεύει, φέροντας τον τίτλο “The Heretics”. Αναφέρεται ακριβώς σ’ αυτό που έμελλε να ζήσουν στην ίδια του τη χώρα. Βολταίρος, Έντκαρ Άλαν Πόε, Τόμας Πέιν, Νίκος Καζαντζάκης και άλλα πραγματικά ελεύθερα πνεύματα του χθες, του σήμερα και του αύριο, συνυπάρχουν ως αναφορές στον δίσκο. Αιρετικό; Ποιος ορίζει άραγε την έννοια; Μήπως κι όσοι υποστηρίζουμε μια εναλλακτική πολιτική και οικονομική πρακτική, αιρετικοί δεν είμαστε για το ευρωιερατείο των Βρυξελλών;

---

Ο Αντώνης Κουμιώτης, πέραν των δημοσιογραφικών εκπομπών κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου, τα τελευταία 22 χρόνια παρουσιάζει και την μουσική εκπομπή Golden Rules στο Radio Marconi 96,1 F.M.