Η χρεοκοπία και το «μαγικό αντίδοτο»

του Λαοκράτη  Βάσση-

Ποιες είναι οι διαστάσεις της κρίσης και ποιος ο βαθύτερος χαρακτήρας της χρεοκοπίας, που μας αναγγέλθηκε απ’ τον μοιραίο «Γιωργάκη» με χαρίεσσα ολιγόνοια απ’ το Καστελόριζο (2009); Οι βασικές διαστάσεις της κρίσης είναι: η δημογραφική, η πολιτική, η κοινωνική, η οικονομική και πρωτίστως η πολιτιστική (πνευματική, ηθική, αξιακή).

Η κρίση βρίσκεται πίσω απ’ την παρακμή κι η παρακμή πίσω απ’ τη χρεοκοπία! Η χρεοκοπία δεν είναι ένα δύσκολο επεισόδιο στην Ιστορία μας. Είναι ένα βαθύ ρήγμα στην ιστορική μας συνέχεια, που ορίζει το τέλος της Μεταπολίτευσης, το τέλος της μεταπολεμικής Ελλάδας, ακόμα και το τέλος της Ελλάδας της Εθνικής Παλιγγενεσίας, όσο κι αν αυτό φαίνεται υπερβολικό.

Οι ευθύνες της πολιτικής…

Ποια είναι τα σημαντικότερα αίτια της κρίσης και της χρεοκοπίας; Είναι τα πολιτικά και τα πολιτιστικά. Η πολιτική –κατά τους μεγάλους προγόνους μας Πλάτωνα και Αριστοτέλη– είναι η διευθύνουσα λειτουργία της κοινωνίας, η πιο κύρια από όλες. Αυτή που περιέχει όλες τις άλλες. Στους καιρούς μας, κυρίως απ’ τα μέσα της Μεταπολίτευσης και μετά, μετέπεσε σε νομή της εξουσίας από τους πολιτικούς.

Έτσι, αναποδογύρισε η λογική λειτουργία της Πολιτείας κι αντί να υπάρχει το πολιτικό σύστημα (και το κράτος) για την ελληνική κοινωνία, υπήρχε η ελληνική κοινωνία για το πολιτικό σύστημα (αδηφάγος δικομματική συγκυριαρχία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) και το κράτος. Η χρεοκοπία ήταν μοιραία συνέπεια –μεταξύ και άλλων αιτίων– αυτής της μετάπτωσης της πολιτικής σε νομή της εξουσίας.

…και του πολιτισμού

Χωρίς, όμως, την πολιτιστική κρίση, το αναποδογύρισμα της κλίμακας των αξιών (πάνω τα υλικά αγαθά και κάτω ο άνθρωπος) δεν θα είχαμε την πολιτική κατάπτωση και τα παρεπόμενά της, δηλαδή την καταλήστευση της χώρας και υπερχρέωσή της.

Γιατί, εξαιτίας αυτής της κρίσης, διαβρώθηκε το παραδοσιακό αξιακό μας πρότυπο και βυθιστήκαμε στο καταναλωτικό τέλμα. Ρευστοποιήσαμε αφρόνως μερίσματα των μελλοντικών γενεών, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στο βαθύ χαντάκι της χρεοκοπίας. Εντέλει, το αναποδογύρισμα της πολιτικής λογικής και της κλίμακας των αξιών αλληλοπροσδιορίζονται.

Η λύση στους… κλασικούς

Ποια είναι η λύση; Προφανώς, αν στο πολύ βάθος τους τα αίτια της κρίσης και της χρεοκοπίας είναι πολιτισμικά, πολιτισμική στο πολύ βάθος της είναι και η λύση. Γι’ αυτό  και μιλάμε για πολιτιστικό αντίδοτο στην κρίση και στη χρεοκοπία. Τι είναι, όμως, αυτό το «αντίδοτο»; Είναι αξιακό απόσταγμα των αιώνων πολιτισμού του Ελληνισμού, απ’ τον Όμηρο ως τον Ρήγα, τον Σολωμό, τον Κάλβο… τον Σεφέρη, τον Ελύτη και τον Ρίτσο. Με αυτό πρέπει να ράνουμε κυρίως τις ψυχές των νέων μας, αλλά και όλων μας. Έτσι θα ξαναβρούμε τον χαμένο ελληνικό μας εαυτό και θα μπορέσουμε να ανεβούμε τη δύσκολη ανηφοριά των καιρών μας.

Αυτό σημαίνει πως απαιτείται ρήξη με όλες τις νοσηρότητες που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία, αλλά και στην άγονη επταετή διαχείρισή της! Αυτή, όμως, η ρήξη προϋποθέτει ένα μεγάλο πολιτιστικό κίνημα αναθεμελίωσης, ανόρθωσης και αναγέννησης του Τόπου μας. Ένα κίνημα με εαμικό πατριωτικό άρωμα, πέραν του νοσηρού ελληνοκεντρισμού και της εθνοκαπηλίας, που γεννάει Χρυσαυγίτες, αλλά και του εξίσου νοσηρού αντιελληνοκεντρισμού,  που γεννάει το νεοταξικό ιστορικό αναθεωρητισμό και την προοδευτικοφανή (ενίοτε και αριστεροφανή) λογική της αποεθνοποίησης.

Πρέπει να ξανα-αγαπήσουμε τον Τόπο μας! Πρέπει να επαναναγνώσουμε το πολιτιστικό μας αλφαβητάρι!

Ανάκτηση της κυριαρχίας

Ολοκληρώνω με το χρέος όλων μας, καθώς το 2021 θα γιορτάσουμε τη διακοσιοστή επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Για να έχουμε πρόσωπο να σταθούμε μπροστά στα εικονίσματα των αγωνιστών του ’21, πρέπει να δρομολογήσουμε την ανάκτηση της εθνικής μας αυτεξουσιότητας, της εθνικής μας ανεξαρτησίας, πληρώνοντας το κόστος που μας αναλογεί, όποιο κι αν είναι αυτό.

Γιατί, το ξέρουμε καλά, οι λαοί έχουν τόση ελευθερία, όση είναι αποφασισμένοι να πληρώσουν με τις θυσίες που απαιτούνται! Έχουμε φτάσει σε ένα όριο, που το αναξιοπρεπές (εθνικά) παρελθόν δυσκολεύεται να πεθάνει και το αξιοπρεπές μέλλον δυσκολεύεται να γεννηθεί. Ας κλείσουμε την πόρτα στο παρελθόν της εθνικής υποτέλειας, στο οποίο μας οδήγησε η χρεοκοπία του 2009. Ας ανοίξουμε με εθνεγερτικό πατριωτικό-πολιτιστικό ξεσηκωμό την πόρτα του μέλλοντος της εθνικής μας αξιοπρέπειας.

Κι αυτό είναι το δικό μας χρέος: να ανοίξουμε την πόρτα που οδηγεί στο μέλλον της εθνικής μας αξιοπρέπειας, μεθώντας, όπως προστάζει ο ποιητής, «με το αθάνατο κρασί του ’21». Κρασί καμωμένο απ’ το αξιακό απόσταγμα των αιώνων πολιτισμού του Ελληνισμού. Αυτό είναι το μαγικό αντίδοτο και στην τωρινή εθνική μας κακοδαιμονία.