Κι όμως, Μπόμπι Κένεντι και Τζορτζ Φλόιντ χωρούν στην ίδια πρόταση

Μπόμπι Κένεντι και Τζορτζ Φλόιντ. Δύο ονόματα που δεν φαίνεται να χωρούν στην ίδια πρόταση. Τίποτα κοινό! Βίοι που δεν συναντιούνται ποτέ και πουθενά. Και, όμως, παρακολουθώντας κανείς το ντοκιμαντέρ που προβάλλεται από το Netflix με τίτλο Bobby for President, δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του τη δολοφονία του Φλόιντ. Την σπίθα που έγινε πυρκαγιά και λυσσομανάει στις ΗΠΑ, σε έναν κύκλο φυλετικών ταραχών που δεν φαίνεται ότι θα κλείσει εύκολα.

Τί σχέση, όμως, μπορεί να έχει ο τραγικός απόγονος των Κένεντι και μία τηλεοπτική παραγωγή αφιερωμένη στην δεκαετία του ’60 και την πολιτική κληρονομιά του, με τον Φλόιντ και την αποτρόπαια δολοφονία του, στις 25 Μαΐου; Ο πρώτος έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες ενός δολοφόνου στην κουζίνα του ξενοδοχείου Ambassador στο Λος Άντζελες, το καλοκαίρι του 1968. Ήταν 42 ετών. Ο Τζόρτζ Φλόϊντ, πέντε δεκαετίες αργότερα, έσβησε στα 46 του, έξω από ένα κατάστημα στη Μινεάπολη της Μινεσότα. Ένα γόνατο ανάμεσα στο κεφάλι και το λαιμό του επί 8 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα, του έκοψε το νήμα της ζωής.

Και οι δύο θάνατοι, ο καθένας με τον τρόπο του, οδήγησαν την Αμερική σε διαφορετικού τύπου εθνικό κλονισμό. Ο μίτος της Αριάδνης, όμως, που συνδέει αυτά τα δύο πρόσωπα δεν είναι άλλος από τις φυλετικές διαφορές που ταλάνιζαν και ταλανίζουν την Αμερική. Στο εν λόγω ντοκιμαντέρ, ο Μπόμπι Κένεντι αναδύεται πολιτικά σε μία χώρα που βρίσκεται σε σύγκρουση με τον εαυτό της.

Το φυλετικό χάσμα στις ΗΠΑ

Μοιάζει ικανός να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ της λευκής και της μαύρης Αμερικής. Οκτώ σφαίρες, δύο από τις οποίες τον τραυματίζουν θανάσιμα, δεν επιτρέπουν στις προσδοκίες που καλλιέργησε να διαψευστούν ή να επιβεβαιωθούν. Έμειναν μετέωρες. Αυτός είναι ο λόγος που ο Μπόμπι Κένεντι εξακολουθεί να στοιχειώνει τη φαντασία μας, επειδή εκπροσωπεί αυτό που θα μπορούσε να έχει συμβεί.

Αντιθέτως, αυτό που μετά βεβαιότητας υπάρχει είναι το χάσμα που διαιωνίζεται έως σήμερα και αποδεικνύει ότι στην περίπτωση του Φλόιντ δεν ίσχυσε το “όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος”. Η εξόντωση του άτυχου Αφροαμερικανού δεν ήταν το αποτέλεσμα μίας στιγμής, αλλά ενός μόνιμου τοξικού συστατικού της αμερικανικής πολιτικής και κοινωνίας: της ρατσιστικής βίας.

Αυτή είναι που καθιστούσε απλώς θέμα χρόνου την τέλεση ενός γεγονότος που θα προκαλούσε μαζικές κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες. Παρόμοιες με αυτές που βίωσε η αμερικανική κοινωνία και χειρίστηκε ο Κένεντι τόσα χρόνια πριν. Τότε που ο ίδιος, αποχαιρέτησε τον μόλις δολοφονηθέντα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ με ένα απόσπασμα του Αισχύλου: «Ακόμη και στον ύπνο μας, πόνος, που δεν μπορεί να ξεχαστεί. Πέφτει σταγόνα σταγόνα πάνω στην καρδιά. Μέχρι που μέσα στην απελπισία παρά τη θέλησή μας, έρχεται η σοφία. Μέσα από τη φοβερή χάρη του θεού».

4 Απριλίου 1968, Ινδιανάπολις – 25 Μαΐου 2020, Μινεσότα. Τότε και τώρα.