“Κυνήγι γειτόνων”: Μία στερεότυπη γαλλική κωμωδία…

Οι ιδιαιτερότητες και οι ομορφιές της γαλλικής εξοχής πρωταγωνιστούν μεν στο “Κυνήγι γειτόνων” των Forestier και Fourlon, ωστόσο το τελικό αποτέλεσμα θυμίζει περισσότερο αμερικάνικη φάρσα περασμένων δεκαετιών του τύπου “απροσάρμοστοι αστοί εναντίον πληθωρικών επαρχιωτών” όσον αφορά τη σεναριακή δομή και την υφή του χιούμορ.

Στερεότυποι χαρακτήρες

Κάτι που δεν θα ήταν απαραίτητα κακό αν γενικά λειτουργούσαν τα αστεία, αλλά πέραν κάποιων ομολογουμένως εύστοχων στιγμών σε αυτό το πεδίο, οι χοντράδες και οι κρυάδες πάνε κι έρχονται, οι οποίες ίσως και να γίνονταν πιο ανεκτές αν δεν «πασάρονταν» στον θεατή μέσα σ’ ένα κλίμα υστερίας, σαν να τον εκλιπαρεί το σενάριο να γελάσει έστω και λίγο.

Το “καρτουνίστικο” του όλου στησίματος που επεκτείνεται σε πολλά στοιχεία, από κάποια επιτηδευμένα στερεότυπα χαρακτήρων μέχρι τα CGI ζώα με τις υπερβολικές αντιδράσεις, θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάτι διασκεδαστικό, αλλά δυστυχώς η κλασική χολιγουντιανή νοοτροπία που ακολουθείται (σε ευρωπαϊκή παραγωγή!), η οποία πρέπει να περιέχει τις απαραίτητες παρεξηγήσεις, κάποιες πιο συναισθηματικές σκηνές, μια κορύφωση που να φλερτάρει με την περιπέτεια για να αυξηθεί το ενδιαφέρον και μια απαραίτητη ταύτιση με τους “καλούς”, τελικώς “νερώνει” το σύνολο της ταινίας, κατευθύνοντάς το από τον απενοχοποιημένο χαβαλέ στη συντηρητική -σε αντίληψη- οικογενειακή ψυχαγωγία.

Που, λόγω Γαλλίας, θα χώσει “σφήνα” και κάποια μπινελίκια ή καλαμπούρια σεξουαλικών αποχρώσεων, καθώς και τη χρήση κάνναβης (αυτό για τους πιο επιφυλακτικούς γονείς που το σκέφτονται για θερινό).

Χαμηλές προσδοκίες για το “Κυνήγι γειτόνων”

Το κρίμα, που παρατηρείται σε πολλές άλλες ανάλογες γαλλικές κωμωδίες που “ξεπετιούνται” το καλοκαίρι στην Ελλάδα, είναι ότι βλέπει κανείς ως και πολύ ικανούς ηθοποιούς να σπαταλιούνται για ρολάκια που δεν αξίζουν ούτε διεκπεραιωτικής αντιμετώπισης. Από τη μία τιμάει τους εν λόγω επαγγελματίες να δείχνουν αφοσίωση ακόμη και για το ευτελές, από την άλλη είναι στενόχωρο πως οι ίδιοι δεν αξιοποιούνται καλύτερα. Ενδεικτικά, ο βετεράνος Didier Bourdon, που δεν έχει δα και μια φιλμογραφία επιπέδου Depardieu να επιδείξει, χειρίζεται εξαιρετικά το κωμικό στοιχείο μέσω της αυτοσυγκράτησης, κάτι που ως ικανότητα σπανίζει όλο και περισσότερο όσο περνούν οι γενιές.

Κάποια χαχανητά εδώ κι εκεί βρίσκονται, αλλά αναλογικά με τη χρονική διάρκεια και την ποσότητα των αστείων δεν είναι αρκετά σε αριθμό για να αποζημιώσουν. Δυστυχώς, το “Κυνήγι Γειτόνων” δεν αποτελεί την πρόταση εκείνη που ενδεχομένως να έκανε τη διαφορά μέσα σε ένα καλοκαίρι, όπου πολλές κωμωδίες κυκλοφορούν εκεί έξω υποσχόμενες μια δροσιστική προβολή. Πρόκειται για ένα θέαμα που “τρώγεται” καλύτερα αν το όποιο κοινό προσέλθει με χαμηλές προσδοκίες, και αυτό από μόνο του σαν δεδομένο είναι σίγουρα αρκετά προβληματικό.

Σκηνοθεσία: Frederic Forestier, Antonin Fourlon
Σενάριο: Antonin Fourlon
Πρωταγωνιστούν: Hakim Jemili, Camille Lou, Didier Bourdon, Jean-Francois Cayrey, Julien Pestel, André Penvern

---

Σε συνεργασία με το filmy