“Κώδικας Κινδύνου”: Ένα καλοστημένο ψυχολογικό θρίλερ

Κάτι πηγαίνει πολύ στραβά σε αυτό το μέρος. Πρέπει να ανακαλύψει την αλήθεια αν θέλει να βγει ζωντανή από αυτό το ατελείωτο πάρτι. Στην πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα, η Zoe Kravitz θέλει να δημιουργήσει ένα ψυχολογικό θρίλερ εντός του οποίου σκιαγραφείται με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο τόσο η δύναμη όσο και η αδυναμία των δύο φύλων. Η αρχική κατανομή που έχει ο “Κώδικας Κινδύνου” είναι ξεκάθαρη και πατάει πάνω στο πρότυπο που ναι μεν ακούγεται στερεοτυπικό αλλά είναι ανόητο να αρνηθούμε ότι δεν συναντάται σε σεβαστό επίπεδο: από τη μία έχουμε μια ομάδα αντρών με ακραία οικονομική ευρωστία και ως εκ τούτου επιρροή και εξουσία, και από την άλλη μια ομάδα γυναικών διατεθειμένων να εγκαταλείψουν τα πάντα για χάρη μιας πρόσκαιρης λάμψης και καλοπέρασης.

Ενδιαφέρον σενάριο

Πρέπει όμως να επισημάνω ότι το σενάριο της Kravitz και του E.T. Feigenbaum ποτέ δεν καθορίζει την ατομική αξία του ατόμου με βάση το οικονομικό στάτους. Ο χαρακτηρισμός του δισεκατομμυριούχου Σλέιτερ Κινγκ (Channing Tatum) ως “αυτοδημιούργητος” στα ιντερνετικά αποσπάσματα που βλέπουμε στην εισαγωγή, είναι ένα σαρκαστικό σχόλιο που απασχολεί ιδιαίτερα τη δημιουργία των βάσεων των χαρακτήρων. Στο ερώτημα του ποιος είναι πραγματικά άξιος να κατέχει τη δύναμη, αρκεί να παρατηρήσουμε δύο εκπροσώπους των ομάδων αυτών: τον ανόητο νεαρό Λούκας (Levon Hawke) και τη μαχήτρια επιβίωσης Σάρα (Adria Arjona). Με αυτές τις στέρεες νύξεις γύρω από τον ουσιαστικό δυναμισμό, η ιστορία στρέφεται σταδιακά στην ανατροπή της αρχικής ισορροπίας.

Η Kravitz όχι μόνο αφιερώνει την ιστορία της στη συχνά παραβλεπόμενη ικανότητα των γυναικών να αμύνονται και να διεκδικούν, αλλά βάζει και ένα τέλος στις σοβινιστικές αντρικές φιγούρες τρόμου. Εμποτίζει τις ηρωίδες της με τραχιά επιθυμία για μια βίαια φορτισμένη ικανοποίηση, δηλώνοντας πως ο πόλεμος μεταξύ των δύο φύλων έχει ξεσπάσει και δεν υπάρχει συγχώρεση. Αποκαλύπτει επίσης ευθαρσώς αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό για εκείνη: η εκδίκηση δεν έρχεται ατομικιστικά μόνο για όσους τη χρειάζονται για να επιβιώσουν, αλλά και για λογαριασμό όλων εκείνων που δεν μπόρεσαν ποτέ να την πραγματοποιήσουν. Αυτό το ολόσωμο χτύπημα είναι λυτρωτικό.

Κακά τα ψέματα όμως, στον κινηματογράφο ουσιαστικό ρόλο παίζει το ποιος το έκανε πρώτος, και ο “Κώδικας Κινδύνου” φαντάζει όχι και τόσο περιέργως οικείος καθώς έρχεται σαν απόηχος ενός κόνσεπτ που και άλλοι πρωτοεμφανιζόμενοι συνάδελφοί της έχουν προσεγγίσει στο πρόσφατο παρελθόν, με λιγότερη (“Μην Ανησυχείς, Αγάπη μου” της Olivia Wilde) ή περισσότερη (“Τρέξε!” του Jordan Peele) επιτυχία. Κατά κύριο λόγο, φαίνεται να ανοίγει έναν έμμεσο διάλογο με τις προαναφερθείσες ταινίες, τόσο νοηματικά όσο και λόγω της μίξης ειδών όπου ο τρόμος, το μυστήριο και το χιούμορ συνδυάζονται με μια κοινωνική καταγγελία που μας οδηγεί να σκεφτούμε την πραγματικότητα. Δεν είναι διόλου τυχαίο που στις φωτογραφίες που ανακαλύπτει η ηρωίδα Φρίντα (Naomi Ackie) υπάρχει ένας άντρας που θυμίζει υπερβολικά τον Jeffrey Epstein.

Αξίζει ο “Κώδικας Κινδύνου”

Εντούτοις, η Kravitz αποδεικνύει μια μεγάλη ικανότητα σε διάφορους τομείς. Από τον ρυθμό που δίνει μέσω του μοντάζ μέχρι τις μουσικές επιλογές του σάουντρακ, η ταινία κυλάει αιχμαλωτίζοντας τον θεατή, δημιουργώντας ταυτόχρονα και την αίσθηση του αλλόκοτου. Είναι κρίμα λοιπόν που όταν η συνδρομή των σεναριακών αποκαλύψεων μάς κάνει να αντιληφθούμε τα πραγματικά γεγονότα που απέκρυπτε μέχρι τότε η πλοκή, είναι ακριβώς αυτά που όχι μόνο είχαμε υποψιαστεί αλλά είχαν και σε μεγάλο βαθμό επικοινωνηθεί κατά την προώθηση της ταινίας. Ακόμα και η έκτασή τους γύρω από την επιστημονική τους εξήγηση δεν είναι αρκετή για να καλύψει την ανάγκη για την αίσθηση του απροσδόκητου.

Μόνο θετικά πράγματα μπορούν να ειπωθούν για το κάστινγκ, κυρίως για τους μεγαλύτερους και πιο σύνθετους γυναικείους ρόλους που αναπτύσσονται ικανοποιητικά, αλλά και για τον Channing Tatum που, κόντρα στο πρότυπο που μας έχει συνηθίσει, καθοδηγείται αριστοτεχνικά από την Kravitz προς τον σκοπό που καλείται να εκπληρώσει. Όσο για τις σύντομες εμφανίσεις της Geena Davis και του Kyle MacLachlan, κανείς από τους χαρακτήρες που υποδύονται δεν είναι απαραίτητος για την πλοκή, αλλά είναι αρκούντως απολαυστικές και σίγουρα όχι τυχαίες. Η συμμετοχή της Davis στο “Θέλμα και Λουίζ” και του MacLachlan στο “Twin Peaks” δεν μπορεί να μην έχουν βάλει το χεράκι τους.

Υπάρχει και το θέμα του -αμφιλεγόμενου κατ’ εμέ- φινάλε, το οποίο χαρίζει μεν στην ταινία ένα ξεχωριστό και ουσιαστικό κλείσιμο με βάση τη διαλεκτική, αλλά σε πρακτικό επίπεδο στερείται αληθοφάνειας και συνοχής των χαρακτήρων που εμπλέκονται σε αυτό. Εντούτοις, ο “Κώδικας Κινδύνου”, μιλώντας για πραγματικούς τρόμους και με το θάρρος να γίνει βάναυσος εκεί που πρέπει, είναι μια ταινία που αξίζει τον κόπο.

Σκηνοθεσία: Zoe Kravitz

Σενάριο: Zoe Kravitz, E.T. Feigenbaum

Πρωταγωνιστούν: Naomi Ackie, Channing Tatum, Christian Slater, Alia Shawkat, Simon Rex, Adria Arjona, Haley Joel Osment, Geena Davis, Kyle MacLachlan

 

 

---

 

Σε συνεργασία με το filmy