Μάνος Κατράκης: «Είναι δυνατόν να είναι παρωχημένη ποτέ η εθνικότητα;»

Όταν τη δεκαετία του 1950-αρχές ’60 είχαν “εισβάλλει” ειδικά στα κοσμικά κέντρα της Ελλάδας –στις μεγάλες πόλεις κυρίως– ξένοι ήχοι, (π.χ. τσατσά, μάμπο, σάμπα) ο ηθοποιός Μάνος Κατράκης έδειχνε ενοχλημένος καλλιτεχνικά, αλλά και κοινωνικά. «Δεν μπορούσα να το υποφέρω» έλεγε σε τηλεοπτική συνέντευξη του 1982 στην ΕΡΤ. Γι’ αυτό αποφάσισε να “αντισταθεί”. Βρήκε απάντηση στον “Αγαπητικό της Βοσκοπούλας”, ένα έργο βγαλμένο από την ελληνική λαϊκή παράδοση, το οποίο και ανέβασε στο Πεδίον του Άρεως.

«Έγινε του κουτρούλη το πανηγύρι» όπως θα έλεγε ο ίδιος πολλά χρόνια αργότερα στη συνέντευξη για να περιγράψει την κοσμοσυρροή. «Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χιλιάδες λαού μπαίνανε κάθε μέρα στο θέατρο […] Όταν ακούστηκαν πάλι τα όργανα, το νταούλι, η πίπιζα, το κλαρίνο, το βιολί πεταγόταν ο κόσμος…». Θεωρούσε, γι΄αυτό και ήταν πολύ ευχαριστημένος, ότι υπενθύμισε τη καταγωγή των Ρωμιών.

Ο Μάνος Κατράκης ακριβώς σε εκείνο του σημείο ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο: «Υπάρχει όμως και η αντίληψη που λένε ότι αυτά είναι παρωχημένα πράγματα, η έκφραση έχει εξελιχτεί και ότι αυτοί οι σύγχρονοι ήχοι ανταποκρίνονται σε σύγχρονα…».

Εκείνη τη στιγμή τον δημοσιογράφο διέκοψε απότομα ο Κατράκης: «Τι εθνικότητα ενός λαού είναι παρωχημένη; Είναι δυνατόν να παλιώνει ποτέ η εθνικότητα; Η ρίζα, η καταγωγή ενός λαού; Και πως θα ζήσει ο λαός αυτός; Απάνω σε τι στηρίχτηκε; Η σύγχρονη λαϊκή μουσική σε τι στηρίχτηκε; Στη ρίζα του λαού δεν στηρίχτηκε; Η ποίηση όλη, όλη η δημιουργία που στηρίζεται; Στις ρίζες του λαού μας δεν στηρίζεται; Η παγκόσμια δημιουργία που στηρίχτηκε; Στις ρίζες της αρχαίας ελληνικής ιστορίας δεν στηρίζεται;».

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1984, σαν σήμερα δηλαδή, δύο χρόνια περίπου μετά από εκείνη τη συνέντευξή, ο Μάνος Κατράκης θα “έφευγε”.