Με αφορμή την έκθεσή του ο Αντ. Καβούρης μιλάει για την ζωγραφική του

Η έκθεση περιλαμβάνει: Δεκατέσσερις ακουαρέλες με θεματική σειρά «από την φαντασία στην πραγματικότητα». Εννέα προσωπογραφίες με λάδι 50 x 70, εκ των οποίων οι πέντε φέρουν μαύρο φόντο και δημιουργήθηκαν για την πρώτη ποιητική συλλογή του καλλιτέχνη με τίτλο « 27 αμαρτήματα του λόγου».
Ένα έργο 1.00 x 1.00 Τέσσερα με σκόνη αγιογραφίας σειρά Pretending, ρέοντα χρώματα με την αίσθηση του λιωμένου έργου. Μια αξιόλογη έκθεση που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη! Ο Αντώνης Καβούρης μας μιλά για την τέχνη του…

-Τί σημαίνει για σας η ζωγραφική; Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε;

Η ζωγραφική για εμένα, είναι και αυτή μια μέθοδος αυτοσυντήρησης και αναδιάταξης του εαυτού μου και ότι κατά επέκταση καλούμαι να συντηρήσω μέσω της αποδοχής σ’ εαυτόν. Έχει σταματήσει πολλά χρόνια να είναι μια αυτό παρατήρηση και δεν ξέρω τελικά αν λειτούργησε ποτέ με αυτό το τρόπο σε εμένα. Μια παρατήρηση των επιρροών που με προσεγγίζουν ναι, υπήρξε κάποιες εποχές σε πιο νεαρή ηλικία.

Πλέον θεωρώ πως είναι πολύ συγκεκριμένα τα θέματα που αποδέχομαι να ζήσω και να κοινοποιήσω μέσα από την τέχνη της ζωγραφικής. Ως προς το πότε ξεκίνησα να ασχολούμαι με την ζωγραφική είναι πολύ ξεκάθαρο στην μνήμη μου. Ήταν στο ξεκίνημα της εφηβείας. Πριν από αυτή την εποχή ήταν κάτι που με έφερνε σε πολύ δυσάρεστη θέση.

-Ποιες είναι η πηγές έμπνευσης για τα έργα σας;

Ασχολούμαι αποκλειστικά με την ανθρώπινη μορφή και συγκεκριμένα το πρόσωπο. Δεν θα πω πορτραίτο γιατί αυτό είναι κάτι που μπορεί να περιγραφεί με ποικίλους τρόπους πέρα από τον προφανή. Για εμένα το πρόσωπο του ανθρώπου περιλαμβάνει ένα ειλικρινές σημείο αναφοράς. Γι’ αυτό για πολλά χρόνια επέλεγα να το αποτυπώνω ανφάς. Όταν σταμάτησε η ζωγραφική μου να είναι μέσο επικοινωνίας και σύστασης μεταξύ απεικονιζόμενου και εμένα, άσχετα από την φυσική του παρουσία, ξεκίνησα να αποτυπώνω και άλλες γωνίες.

Παρόλα αυτά δεν λείπει πάντα αυτό το στοιχείο της επικοινωνίας. Πίσω από κάθε πρόσωπο υπάρχουν πολλές «μορφές» που μπορεί να το αποτελούν. Πλέον επιλέγω ποιες θα καταγράψω. Μου αρέσει όμως και προτιμώ αυτές που εντάσσονται κυρίως στο κόσμο των ιδεών. Χωρίς να σημαίνει ότι πηγάζουν από εμένα πάντα. Υπάρχουν πολλές φορές είδη πίσω από τον φορέα του προσώπου. Όχι όμως πάντα.

-Ποιες είναι οι τεχνικές ή τα μέσα που χρησιμοποιείτε για τις δημιουργίες σας;

Δεν με ενδιαφέρει το υλικό πάντα. Είναι θέμα ευχέρειας. Όταν πρέπει να είμαι άμεσος και αμετάκλητος στην απόδοση χρησιμοποιώ πιο άμεσα υλικά που μου επιτρέπουν να μην χάνω χρόνο από την πνευματική μου ξενάγηση σε ότι περιέγραψα πιο πριν. Μου αρέσει να πειραματίζομαι συνέχεια οπότε αυτό είναι πολύ ρευστό.

-Επηρεάζει η τέχνη την κοινωνία;

Η τέχνη υπήρχε πάντα σαν ένα μέτρο «οριοθέτησης» γι’ αυτό και είναι χρέος της να θίγει με σκοπό τον επαναπροσδιορισμό. Όταν λείπει η υψηλή τέχνη από την κοινωνία, εκλείπει ο αισθησιασμός από αυτή. Είναι αλήθεια για εμένα ότι ο «έρωτας» γεννιέται πάντα στο πλαίσιο του ωραίου. Και το ωραίο είναι κάτι που ερμηνεύεται και συνήθως είναι προφανές. Όχι εύκολα πάντα αλλά είναι. Αν δεν μπορεί το ωραίο να γίνει αντιληπτό με όποιο τρόπο δεν μπορεί να προκύψει πραγμάτωση.

Εδώ θα δώσω δύο παρενθέσεις. Πρώτον, δεν αναφέρομαι στο ωραίο με την προφανή ερμηνεία. Δεύτερων, δεν θεωρώ ότι το να θίγεις και να αποδομείς χωρίς να προτείνεις κάποια λύση εντάσσεται στο πλαίσιο της τέχνης.

-Η αρχική σύλληψη είναι αυτό που λέμε «έμπνευση» στην διαδικασία μιας δημιουργίας ή φτάνουν οι αισθήσεις σας;

Αυτό εμμέσως νομίζω ότι το έχω ορίσει. Αισθήσεις; Αναφέρεστε στις πέντε γνωστές; Η έμπνευση μπορεί να αριθμηθεί και αυτή;

-Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζετε ως καλλιτέχνης;

Τα προσωπεία. Ως τεχνίτης που είμαι καλούμαι να αποδείξω την ευελιξία των χειρισμών μου. Συνήθως όμως παρασύρομαι και αποτυγχάνω.

-Πως βλέπετε τον ρόλο των εκθέσεων και των γκαλερί;

Αν το αντιμετωπίσουμε σαν ρόλο θα χαθεί το «παιχνίδι». Είναι χώρος και πρέπει να είναι χώρος.

-Τί είναι αυτό που θέλετε να μεταφέρετε στο κοινό μέσω των έργων σας;

Είναι πολλά πράγματα, κάθε καμβάς είναι μια νέα εμπειρία για εμένα. Δεν μου άρεσαν πότε οι αναμνηστικές φωτογραφίες. Δεν μου άρεσε να παίρνω μέρος σε αυτές. Προτιμώ να στέκομαι στην πίσω μεριά του φιλμ.

Ο Αντώνης Καβούρης για την καλλιτεχνική δημιουργία

-Θα επηρεαστεί από την τεχνητή νοημοσύνη το μέλλον της καλλιτεχνικής δημιουργίας;

Όχι. Η έμπνευση είναι κάτι που προϋπάρχει. Σε όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες που σχημάτισαν αυτό που αποκαλούμε τέχνη υπήρξε η αφομοίωση του έργου τους αργά ή γρήγορα. Και η αφομοίωση φαίνεται από την προσπάθεια αναπαραγωγής της εκάστοτε αισθητικής. Περίτεχνα ή μη. Μου αναφέρετε ένα μέσο που αναπαράγει και πλέκει υπάρχουσες τεχνικές. Πώς μπορεί να επηρεάσει την κορυφή ένας απλός μεσολαβητής; Μήπως πρέπει να επανεξετάσουμε κάποια πρόσφατα κριτήρια που προκύπτουν;

-Ποιες είναι οι αξίες που ακολουθείτε στην καλλιτεχνική σας πορεία;

Στην δημιουργική μου πορεία έχω ένα κανόνα που προσπαθώ να τηρώ. Πρέπει να υπάρχουν τρία βασικά επίπεδα ανάγνωσης σε κάθε παράγωγο. Μπορεί κάποια εμπειρία που έχει καταγραφεί να γίνει αντιληπτή από κάποιον που έχει μια αντίστοιχη, το θεωρώ πιθανόν. Σε αυτή την περίπτωση θα ήθελα να του προσφέρω την αντιμετώπιση που είχα εγώ σε αυτή την εμπειρία και αν λειτουργήσει και σε εκείνον ή μπορεί κάπως να την «φορέσει», μου αρκεί.

Από εκεί και πέρα δεν μπορώ να μην προσφέρω την δυνατότητα να την παρατηρήσει κάποιος που αγνοεί την ύπαρξη της, μέσα από την τεχνική απόδοση της το προσπαθώ. Και το τρίτο στάδιο είναι ο θεατής που αγνοεί πλήρως και δεν μπορεί ούτε η τεχνική να του προσφέρει κάτι. Ας επανέλθω εδώ στην έννοια του ωραίου όπου στάθηκα πρωτύτερα. Όποιο κι αν είναι αυτό. Είναι ένα μέσο αφομοίωσης και καλό είναι να ξεπροβάλλει με την δική του ατέλεια κάθε φορά.

-Πως αντιλαμβάνεστε την κριτική αρνητική ή θετική για το έργο σας; Σας επηρεάζει;

Τα πάντα εδώ εντάσσονται στο πλαίσιο της δόμησης και της αποδόμησης. Αν έχει σκοπό να μου παρέχει μια ματιά που δεν είχα υπόψη είναι εννοείται θεμιτή. Δεν μου έχει συμβεί κάτι αντίθετο με αυτό μέχρι τώρα. Είμαι καλά με αυτό.

-Πως βλέπετε το μέλλον της καλλιτεχνικής δημιουργίας;

Πλέον, δεκαετίες τώρα, η ίδια η ζωή του καλλιτέχνη υφίσταται από μόνη της ως έργο τέχνης. Μου αρέσει πολύ να χαζεύω έργα σε μουσεία, να διαβάζω ποίηση και να περιμένω πίσω από μια φωτογραφική μηχανή το φως να έρθει στο κατάλληλο σημείο.