“Μικρά πράγματα σαν κι αυτά”: Μία ανθρώπινη θεατρική ταινία

Το αξιοθαύμαστο στην ατμοσφαιρική ταινία “Μικρά πράγματα σαν κι αυτά”, με την εκπληκτική φωτογραφία, είναι η σοφή ελλειπτικότητά της, τόσο σε σεναριακή όσο και σε υποκριτική βάση. Ο μέγιστος πρωταγωνιστής Κίλιαν Μέρφι παίζει το μεγαλύτερο μέρος του ρόλου του εν σιωπή (το αντίθετο τού συνήθους υπερπαίξιμου πολλών εξπρεσσιονιστικών ναρκίσσων ηθοποιών).

Είναι τόσο γλαφυρή η ακίνητη ματιά του, τόσο εκφραστική η στάση τού σώματός του που τα “παραγλωσσικά σημεία” γράφουν στην μεγάλη οθόνη ένα δεύτερο σενάριο υπομνηματίζοντας το πρώτο. Ερμηνεία για OSCAR και όχι μόνον.

Οι άλλοι ηθοποιοί παρασύρονται σε μια δίνη λίγο-πολύ ρητορική, όπως συμβαίνει συνήθως στο αγγλοσαξονικό θέατρο και απηχεί στα οπτικοακουστικά μέσα. Η παρουσία τού Orson Welles βαραίνει ακόμη τα κινηματογραφικά πράγματα τής Εσπερίας.

Το σενάριο κάνει κοιλιά προς τη μέση για να απογειωθεί στο δεύτερο μέρος. Ίσως εάν είχε προοικονομηθεί καλύτερα η γενναία ανατροπή να ήταν ελκυστικότερη η ανέλιξη τής πλοκής. Όμως η θεατρική δομή τής όλης σύλληψης παρέπεμπε μάλλον σε κινηματογραφημένη παράσταση παρά σε αυτοτελές έργο τής Έβδομης Τέχνης. Παρ’ όλες αυτές τι νόμιμες και θεμιτές κριτικές επισημάνσεις, πρόκειται για μια ταινία από τις καλύτερες αυτής της σαιζόν.

Δείτε την. Μην την χάσετε, γιατί θα χαθείτε στο τέλμα των αναφυομένων μετριοτήτων μιας ιδιότυπης Λερναίας Ύδρας που τροφοδοτείται από την έλλειψη εξασκημένου Κριτικού Πνεύματος και κοινωνικής ενσυναίσθησης βεβαίως. Η λέξη “ευαισθησία” είναι πλέον νευρολογικώς παρεξηγημένη και δεν χρησιμοποιείται…

«Φιλοσοφούμεν μετ’ ευτελείας και φιλοκαλλούμεν μετά» …περισκέψεως.

 

---

 

Μικρά πράγματα σαν κι αυτά

2024
Έγχρ.
Διάρκεια: 98′
Κ-12
Σκηνοθεσία:
Τιμ Μιέλαντς
Με τους:
Έιλιν Γουόλς
Κίλιαν Μέρφι
Έμιλι Γουάτσον.