Ο Παρθενώνας, η Αλεξάνδρα και ο “γάμος αλά ελληνικά”

Σε δεύτερη έκδοση προχώρησαν οι εκδότες του βιβλίου “A Parthenon on our Roof” του Βρετανού Peter Barber που περιγράφει σε αυτό τον γάμο του με την Ελληνίδα Αλεξάνδρα, το τι πέρασαν με έναν Έλληνα εργολάβο, πώς προσπάθησαν να φτιάξουν έναν μίνι Παρθενώνα-Παρθενώνας σε μικρογραφία- στην ταράτσα του σπιτιού τους και κόντεψαν να πάνε στο αυτόφωρο, πώς είδε τα γαϊδουράκια στα νησιά, τις ταβέρνες μας, το ότι σταυροκοπιόμαστε όταν περνάμε από εκκλησίες και πολλά άλλα, πάντως όλα με τρυφερότητα και ζεστασιά. Δυστυχώς δεν έχει μεταφραστεί στη γλώσσα μας.

Το αγγλόφωνο αυτό βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ στην Αυστραλία αλλά έφτασε και στην πρώτη δεκάδα στο Amazon. Στην Ελλάδα το πρακτορεύουν εδώ και ένα μήνα οι εκδόσεις “Κάκτος”. Το αγγλόφωνο βιβλίο από  τις εκδόσεις  Κάκτος πωλείται σε πολύ καλύτερη τιμή απ΄ό,τι το paperback στο Amazon. Μετά την επανέκδοση του πρώτου του βιβλίου, κυκλοφορεί μάλιστα και το δεύτερο που έχει τίτλο ” A Parthenon in Pefki”(“Ένας Παρθενώνας στο Πευκί”).

Στο δεύτερο βιβλίο αναφέρεται στο παραθαλάσσιο θέρετρο της Εύβοιας, το οποίο αγάπησε ως δεύτερη ή τρίτη πατρίδα του. Παρότι θα κυκλοφορήσει το Σεπτέμβρη, έχει ήδη γίνει πρώτο σε παραγγελίες στο Amazon. Στην σελίδα του FB Writing About Greece μπορείτε να βρείτε και άλλα βιβλία που οι συγγραφείς τους εστιάζονται στην Ελλάδα ή και όσα γράφονται σε blog.

Όσον αφορά στο “Parthenon on our Roof” ο Βρετανός συγγραφέας περιγράφει πώς ερωτεύθηκε την ζωηρή και απρόβλεπτη Ελληνίδα μεγάλη αγάπη του. την Αλεξάνδρα, όταν ήταν μικρός και πώς αποφάσισε ότι θα ζούσε για πάντα μαζί της όταν την ξανασυνάντησε αργότερα, μετά τα διαζύγια που πήραν και οι δύο από τους πρώτους τους γάμους. Ο Βρετανός παίρνει στο κατόπι την αγαπημένη του Άλεξ και βρίσκεται σε μια κλασική ελληνική οικογένεια με σπίτι στη Γλυφάδα και περιγράφει την περιοχή σαν χωριό. Πρωτοπήγε εκεί πριν από 25 χρόνια και ήταν και τότε προάστιο και δήμος, αλλά στα μάτια του άγνωστο για πιο λόγο μοιάζει με χωριό, ίσως επειδή πρόλαβε την φάση που έβγαιναν στα μπαλκόνια οι κάτοικοι και συζητούσαν εξ αποστάσεως.

Αναφέρει ανθρώπινες στιγμές και μικρότητες, όπως κάποιου κακού γείτονα, του Παντελή, ο οποίος ειδοποίησε την Αστυνομία όταν προσπάθησαν να βάλουν κολώνες και να στήσουν έναν Παρθενώνα στην ταράτσα του σπιτιού τους, στη Γλυφάδα, όταν γκρέμισαν το παλιό σπίτι των πεθερικών του Βρετανού και ανήγειραν ένα τριώροφο. Τελικά αναγκάστηκαν να “στεγάσουν” τον Παρθενώνα τους και έγινε υπνοδωμάτιο. Περιγράφει τις αμέτρητες φάσεις στις οποίες προσπάθησε να τους γελάσει ο εργολάβος, κάτι που δεν κάνει με κακία, καθώς αυτά τα έχουμε ζήσει οι πιο πολλοί, απλά θα ήταν ίσως κάπως πιο αντικειμενικό αν αναφερόταν στα κόλπα που κάνουν οι απανταχού εργολάβοι. Από την άλλη όμως, το βιβλίο μιλάει μόνο για την Ελλάδα και αν έμπαινε σε αυτή τη διαδικασία θα έπρεπε να αντιπαραβάλει διαρκώς τι συμβαίνει στην πατρίδα του σε ό,τι ελληνικό αντίστοιχο περιγράφει.

Τα συμφραζόμενα

Αναφέρεται χαριτολογώντας και σε μια “απόπειρα δολοφονίας” του από γαϊδουράκι ή μουλάρι στη Σαντορίνη, που μάλλον ήθελε να τον ξεφορτωθεί. Περιγράφει το πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να προσαρμοστεί κάποιος στην ελληνική νοοτροπία, όμως φανερά ερωτευμένος με την Αλεξάνδρα του, δεν διακρίνεται αρνητική προσέγγιση σε όσα προσπαθεί να “ξεπατικώσει” για να γίνει πιο Έλληνας και να μάθει ελληνικά.

Δείχνει πάντως ότι έμαθε σε βάθος τα ελληνικά, τουλάχιστον ως προς τις δύσκολες λέξεις διττής σημασίας, όπως το π##στης και το μα###άκας, εξηγώντας ότι ανάλογα με τον τόνο και τα συμφραζόμενα εκφέρονται άλλοτε ως βρισιά και άλλοτε απλώς αντί ονόματος. Στους ελληνικούς ιδιωματισμούς στο υβρεολόγιο αφιερώνει τέσσερις σελίδες.

Η δε Αλεξάνδρα του δεν τον βοηθάει ιδιαίτερα στην εκμάθηση ελληνικών, γιατί όταν τον στέλνει να ψωνίσει από το φούρνο αντί να του πει να ζητήσει “dyo psomi kai tesseris tyropites parakalo” το οποίο κατάφερε ο άμοιρος να αποστηθίσει και να προφέρει, του λέει ότι καλύτερα να ζητήσει ένα ειδικό ψωμί που λέγεται psoli και να ζητήσει να του το τυλίξουν λέγοντας “piase tin psoli mou”. Στο φούρνο έδειξαν όλοι κατανόηση.

Ότι πει η Αλεξάνδρα

Αναφέρει και τον πατριωτισμό της συντρόφου του Αλεξάνδρας και συγκεκριμένα ότι τον λογόκρινε όταν τόλμησε να πάει να γράψει ότι ο μπακλαβάς είναι τουρκικό γλύκισμα. Ο διάλογος: «Πώς τολμάς να το γράφεις αυτό; Δεν είναι αλήθεια» –«Μα το έχω τσεκάρει, το γράφει και η Wikipedia: ο Μπακλαβάς, ένα γλυκό δημοφιλές σε όλη τη Μέση Ανατολή από τον 11ο αιωνα και θεωρείται ότι τον πρωτοφτιάξανε Τούρκοι νομάδες»  -«Προπαγάνδα. Η μητέρα μου δεν θα μαγείρευε ποτέ τούρκικο γλυκό» -«Ναι αλλά τρώτε κεμπάπ» -«Δεν έχουμε φάει ποτέ κεμπάπ στην Ελλάδα. Δεν χρειάζεται. Έχουμε σουβλάκια, που είναι πολύ καλύτερα», επέμεινε εκείνη. Και από κάτω μια φίλη τους σχολιάζει: «Η κόρη μου είναι αρχαιολόγος, ανθρωπολόγος και όταν αναφέρεται στην Τουρκία, την λέει “κατεχόμενη Ελλάδα῾ Οπότε με αυτή την έννοια, όλα ελληνικά είναι, και ο μπακλαβάς».

Και τα δύο βιβλία περιγράφονται ως “περιπέτειες ενός Αγγλο-ελληνικού γάμου” και εύλογα έγιναν μπεστ σέλερ στην Αυστραλία, όπου έχουμε μεγάλη μειονότητα. Για το επόμενο βιβλίο ο συγγραφέας διοργανώνει και πάρτι στο Πευκί, την ημέρα που θα κυκλοφορήσει το δεύτερο βιβλίο του, στις 22 Σεπτεμβρίου. Όπως γράφει μπορεί να βρει χώρο για 40 άτομα αλλά μπορεί να κάνει κρατήσεις σε ξενοδοχεία και για άλλους.

Ανήμερα της Παναγίας ο Barber έγραψε και για την μεγάλη εορτή του Δεκαπενταύγουστου στην Ελλάδα, αναφερόμενος συγκινημένος και στην πεθερά του Δέσποινα «που δεν είναι πια κοντά μας για να γιορτάσει». Αναφέρει τα έθιμα και την Παναγία της Τήνου, καθώς και ότι στην Ελλάδα «πολιτισμός και θρησκεία πήγαιναν ανέκαθεν χέρι – χέρι, όπως σε όλους τους αρχαίους λαούς”. Καλεί μάλιστα τους φίλους του, ακόμα και τους μουσουλμάνους ή τους άθεους να γιορτάσουν μαζί του αυτή την ξεχωριστή ημέρα γράφοντας «η Φιλοξενία ισχύει για όλους».

Για το βιβλίο του στην Ελλάδα, έγραψε προ ολίγων ημερών τα εξής: «Ήρθαμε νωρίς για την πτήση μας από Αθήνα στο Λονδίνο, οπότε περιπλανηθήκαμε στα καταστήματα του αεροδρομίου. Σταμάτησα ακαριαία όταν είδα το βιβλίο μου στα ράφια του βιβλιοπωλείου του αεροδρομίου. Το βιβλίο παρόλο που πουλούσε καλά παγκοσμίως, δεν είχε ποτέ διατεθεί στην Ελλάδα μέχρι τώρα. Κατά την τελευταία μας επίσκεψη στην Αθήνα, έλαβα κλήση από έναν από τους κορυφαίους εκδότες στην Ελλάδα που προσφέρθηκε να το εκδώσει και να το διανείμει σε κάθε βιβλιοπωλείο σε Ελλάδα και Κύπρο. Αυτό έγινε μόλις πριν από δύο εβδομάδες. Σήμερα είναι παντού στα ράφια! Είμαι τόσο ευγνώμων στους υπέροχους ανθρώπους των Εκδόσεων Κάκτος που έφεραν το βιβλίο μας στην πατρίδα του και έκαναν τα όνειρά μας πραγματικότητα».