“Ο ταχυδρόμος χτυπά πάντα δύο φορές”: Το αθάνατο φιλμ νουάρ του 1946

Έναντι του βαρέως (ή ελαφρώς πλέον) πορνογραφικού ριμέικ, παραγωγής 1981, αυτή η πρωτότυπη ταινία με τον αρχικό τίτλο τού μυθιστορήματος, πάνω στο οποίο βασίστηκε, βλέπεται ευχάριστα, απολαυστικά, με κομμένη την ανάσα (κυριολεκτικά) ακόμη και σήμερα γιατί:

• Είναι καλοχτισμένο το σενάριο
• Είναι εντέχνως ρεαλιστική-αληθοφανής η κατά τα άλλα εξεζητημένη ερμηνεία των σταρ της μακρινής εκείνης δεκαετίας τού μεταπολεμικού 1946.
• Είναι λυσιτελής η σκηνοθεσία.
• Είναι αντιστικτική η φωτογραφία.
• Γίνεται λελογισμένη χρήση των αντιθέσεων και των ανατροπών.
• Η μανιχαϊστική αντίληψη τής αέναης σύγκρουσης Καλού-Κακού που ισχύει μέχρι σήμερα υποφώσκει στο φιλοσοφικό, θεαματολογικό και αισθητικό επίπεδο αυτής της καλογυρισμένης ταινίας.
• Η αναγνώριση μιας υπέρτατης αδέκαστης Νεμέσεως απηχεί την φυσική αίσθηση περί Δικαίου και αντιπεπονθότος που διαπραγματεύεται η αρχαία τραγωδία…

Σας συνιστώ λοιπόν ανεπιφύλακτα να την δείτε κατ’ αντιπαραβολήν με το ομότιτλο μυθιστόρημα και ίσως κατ’ αντιπαράσταση με το remake του 1981 με τον Τζακ Νίκολσον, την Τζέσικα Λανγκ, την Αγγέλικα Χιούστον και πολλούς άλλους άξιους ερμηνευτές. Κάθε δεκαετία έχει τις δικές της εμμονές, ανησυχίες και αισθητικές-κοινωνικές-ερωτικές-πολιτικές-φιλοσοφικές-θεοσοφικές αναζητήσεις.
Η πρώτη ερμηνεία όμως τής Λάρα Τέρνερ είναι απαράμιλλη. Πρώτη διδάξασα, κυριολεκτικώς…

Ο ταχυδρόμος χτυπά πάντα δύο φορές

Διάρκεια 103 λεπτά, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Αγγλική

Ο ταχυδρόμος χτυπά πάντα δύο φορές (αγγλικά: The Postman Always Rings Twice‎‎) είναι φιλμ νουάρ Αμερικανικής παραγωγής του 1946 σε σκηνοθεσία Τέι Γκάρνετ και σενάριο των Χάρι Ράσκιν και Νίβεν Μπους, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του 1934 του Τζέιμς Μ. Κέιν.[6] Πρωταγωνιστούν οι: Λάνα Τέρνερ, Τζον Γκάρφιλντ, Σεσίλ Κελαγουέι και Χιουμ Κρόνιν.

Σκηνοθεσία: Tay Garnett
Παραγωγή: Carey Wilson
Σενάριο: Νίβεν Μπους και James M. Cain
Βασισμένο σε “Ο ταχυδρόμος χτυπά πάντα δύο φορές” (μυθιστόρημα)
Πρωταγωνιστές: Λάνα Τάρνερ, Τζον Γκάρφιλντ, Σέσιλ Κέλαγουεϊ, Χιουμ Κρόνιν, Όντρεϊ Τότερ, Λεόν Έιμς, Άλαν Ριντ, Κινγκ Μπάγκοτ, Μπέτι Μπλάιθ, Dorothy Phillips, Charles Williams και Edward Earle
Μουσική: George Bassman
Φωτογραφία: Σίντεϋ Βάγκνερ
Μοντάζ: George White
Ενδυματολόγος: Irene Lentz—Maud
Εταιρεία παραγωγής: Metro-Goldwyn-Mayer
Διανομή: Metro-Goldwyn-Mayer και Netflix
Πρώτη προβολή: 1946
Κυκλοφορία: 2 Μαΐου 1946 (Ηνωμένες Πολιτείες)
Προϋπολογισμός: 1,6 εκατ. δολ. [4][5]
Ακαθάριστα έσοδα: 5 εκατ. δολ.[4][5]

Αυτή η έκδοση ήταν η τρίτη προσαρμογή του μυθιστορήματος, αλλά η πρώτη με τον αρχικό τίτλο του μυθιστορήματος και η πρώτη στα αγγλικά. Προηγουμένως, το μυθιστόρημα είχε γυριστεί ως “Η τελευταία στροφή” (Le Dernier Tournant) στη Γαλλία το 1939 και ως “Διαβολικοί εραστές” (Ossessione) στην Ιταλία το 1943.