“Ο τύραννος και η κόρη”: Μία μνημειακή παραγωγή

Αριστουργηματικό ποιητικό δράμα του Χριστόφορου Χριστοφή “Ο τύραννος και η κόρη“. Η ιστορία συναντάει τη μυθοπλασία. Μεγαλειώδης ο βραβευμένος Δημήτρης Πιατάς στο ρόλο του Στάλιν.

Μαγικός υπέρ-ρεαλισμός. Οι χορογραφίες τής Έρσης Πήττα έδιναν αντιστικτικά μια φελλινική χροιά χαράς τής ζωής, ως αντίδοτο στο τόσο έρεβος. Σε αυτό το έργο συναντώνται Ιστορία και Μυθοπλασία σε έναν εκρηκτικό σχηματισμό. Αναμυθοποιητική απομυθοποίηση ενός ειδώλου, που ήταν – παρ’ όλα αυτά – άνθρωπος με σάρκα και οστά, με το αναμφισβήτητο μεγαλείο, αλλά και με τις ανθρώπινες αδυναμίες του.

Ο Χριστόφορος Χριστοφής πρέπει να ταξιδέψει με αυτή του τη διδασκαλία σε όλες τις χώρες τού κόσμου, με πρώτες τις ειρηνευμένες (εύχομαι) Ρωσία τε και Ουκρανία!!! Όλοι/όλες/όλα έχουν να κερδίσουν τα μέγιστα, τα κάλλιστα, τα άριστα από την μελέτη τής Ιστορίας, που έχει το… συνήθειο να επαναλαμβάνεται, κάτι που είναι απευκταίο φυσικά για κάθε εχέφρονα, μετριοπαθή, σώφρονα, ειρηνιστή πολίτη τού Κόσμου. Πενήντα χρόνια μετά το θάνατο τού μεγάλου Κλασικού Ρώσου συνθέτη, Ντμίτρι Ντμίτριεβιτς Σοστακόβιτς (1906-1975), δεν είναι τυχαίο που ακούγεται στην παράσταση αυτή κυρίως η ανεπανάληπτη μουσική του.

Το έργο εκτυλίσσεται τα τελευταία χρόνια τής ζωής τού Στάλιν μεταξύ 1950 και 1953 και φωτίζει πτυχές της προσωπικής του ζωής, τόσο με τα παιδιά του, όσο και με τον στενό του φίλο και διασημότατο τότε (αλλά και μετά) πασίγνωστο συγγραφέα, Ίλια Έρενμπουργκ. Αλλά και πολλοί άλλοι πνευματικοί άνθρωποι τής Σοβιετικής Ένωσης (εξορισμένοι ή μη) αναφέρονται σε αυτό το ποιητικότατο διαχρονικό δράμα, που διερευνά τα κατώτατα ένστικτα, αλλά και τις υψηλές νοητικές εκλάμψεις του φλοιού της Παγκόσμιας Συνειδητότητας. Ενδεικτικά είναι τα ονόματα ιστορικών προσώπων, που απλώς ακούγονται, δίχως να εμφανίζονται τα ίδια: Όσιπ Μαντελστάμ (ποιητής που βρήκε τραγικό τέλος), Τρότσκι, Παστερνάκ, Σοστακόβιτς, Αχμάτοβα, Χρουτσόφ κ.ά.

Ο Στάλιν για πρώτη φορά στην Παγκόσμια Δραματουργία δείχνει το ανθρώπινο πρόσωπό του και καθίσταται συμπαθής, χάρη στον συγγραφέα, που ως σκηνοθέτης διάλεξε μία πλειάδα χορευτών, ερμηνευτών, ηθοποιών, που με την αρμονική αρωγή όλων των πανάξιων επαγγελματιών συντελεστών απέδωσαν τα μέγιστα, σε μια παράσταση που ταξιδεύει τώρα στη Θεσσαλονίκη και αξίζει να τη δουν όλοι οι κάτοικοι της συμπρωτεύουσας, καθώς και οι παρεπιδημούντες σε αυτήν, καθ’ ότι διαθέτει σημαντικότατη πολύπλευρη πνευματική ζωή, εφάμιλλη του “κλεινού άστεως”.

 

Ο τύραννος και η κόρη: Ιδανική Διανομή

• Ιωσήφ Στάλιν: ο Δημήτρης Πιατάς. Μόνον οι μεγάλοι κωμικοί μπορούν να ερμηνεύσουν απολυτάρχες (όπως ο Τσάπλιν τον Χίτλερ). Ο δικός μας βραβευμένος ηθοποιός Πιατάς δικαιώνει εαυτόν πλάθοντας έναν τελείως ντοστογιεφσκικό ρόλο. Πανάξιος παγκοσμίων διακρίσεων για αυτή του την ερμηνεία.

• Σβετλάνα (κόρη τού Στάλιν, από πολύ νεαρή έως προχωρημένη ηλικία): η πρωτεϊκή Μαρία Παπαφωτίου, χαρισματική πρωταγωνίστρια, που μπορεί να ερμηνεύσει όλες τις ηλικίες, όλους τους τύπους, χαρακτήρες, ρόλους.
• Βασίλι (γιος τού Στάλιν): ο ευρηματικός κι απολύτως αληθοφανής Αλμπέρτο Φάις. Εκπληκτικά ρεαλιστική φιγούρα με υπόβαθρο διονυσιακό και περιεχόμενο απολλώνιο.
• Ίλια Έρενμπουργκ: ο χιτσκοκικός Δημήτρης Μαύρος, που μας αφήνει άναυδους στην μεγάλη ανατροπή τού τέλους, που την αποδίδει με όλη την κυκλοθυμία των διαχρονικών δραματικών προσώπων.
• Λιόλκα: η αποκάλυψη Τζωρτζίνα Δαλιάνη σε ρόλους έκπληξη, με την πλαστικότητα ακροβάτη και την ευελιξία ταχυδακτυλουργού.
• Και ως δραματικοί κλόουν χορεύουν οι ανατριχιαστικά γκραν-γκινιολικοί ηθοποιοί: Κρις Θεοδοσοπούλου, Τζωρτζίνα Καλίνογλου, Απόστολος Κυδωνιεύς, Σπύρος Ντουντούμης.
• Μεγάλος σταρ τής βραδιάς, ο ποιητικός Magnus Pedersen (στα πολλαπλά υποδορίως συγκοινωνούντα συγκινητικά ατμοσφαιρικά βίντεο, που φιλοτέχνησε ο ποιητικότατος Τάκης Δημητρακόπουλος).