“Οδός Μαλχόλαντ”: Ένα ψυχολογικό θρίλερ μετανεωτερικής ασάφειας

Μόνον όσοι και όσες δεν έχουν θητεύσει ερωτευμένοι δεν καταλαβαίνουν τη ζήλια, την καχυποψία, την εκδικητικότητα, την ατομοκεντρικότητα του ερωτευμένου ατόμου, που ζώντας μέσα σε μια ορμονική-νευρική-μυοσκελετική υπερδιέγερση αντιλαμβάνεται τα πάντα μεγεθυμένα σε υπερβολικό βαθμό, όσα είναι σχετικά βέβαια με το “Σκοτεινό αντικείμενο τού πόθου του”.

Άβυσσος η ψυχή τού ανθρώπου” κι οι φιλόδοξοι “Τεμπέληδες της εύφορης Κοιλάδας” χρειάζονται έναν γιδο-προβατοβοσκό να τους επαναφέρει στη σκληρότητα της υλοενεργειακής λάσπης, από την οποία κανείς κύκνος δεν βγαίνει με λευκά φτερά.

Πολλαπλά επίπεδα αφήγησης, πολυδιάσπαση τού “τριτοπρόσωπου παντογνώστη αφηγητή”, που έχουμε συνηθίσει να είναι η κινηματογραφική κάμερα μέσα από το μάτι τού σκηνοθέτη. Οι πολλαπλές ανατροπές του “Οδός Μαλχόλαντ” υπερβαίνουν και το suspense, δημιουργώντας ένα εφιαλτικό περιβάλλον ονειρικού θρίλερ με τις επαναλήψεις του και τα leit motiv, που ενισχύουν την παράνοια…

Το σίγουρο είναι πως λειτουργεί ομοιοπαθητικά απέναντι σε κάθε πρώην ερωτευμένο. Για τους νυν ερωτευμένους ενδέχεται να λειτουργήσει δραματοθεραπευτικά. Δεν ξέρω. Μια ταινία που βλέπεται ξανά και ξανά, πάμπολλες φορές, μα πάντα την ανά-καλύπτεις από άλλη φορά, σαν άγνωστη ήπειρος προς εξερεύνησιν. Έτσι άλλωστε δεν είναι και η συλλογική συνειδητότητα στα μεταβατικά χρόνια της Τέταρτης Ρομποτικής Βιομηχανικής Επανάστασης;

Εάν χάσουμε την ανθρωπιά μας, ο Έρωτας θα γίνει θέμα μηχανιστικό, ακόμα κι όταν δεν έχει ακόμη συντελεστεί… Σκέφτομαι συχνά πως αυτές τις ταινίες για τις ανθρώπινες αδυναμίες θα τις βλέπουν ενδεχομένως σε μουσεία ανθρωπολογίας οι μετά-άνθρωποι, όχι ακριβώς απόγονοι τού Homo Sapiens.

“Οδός Μαλχόλαντ”

Mulholand Drive, 2001
Έγχρωμη, Διάρκεια: 146′, Σινεφίλ, Αμερικανική

Μια νεαρή που μόλις έφτασε στο Λος Άντζελες με όνειρο να γίνει ηθοποιός ανακαλύπτει στο διαμέρισμά της μια κυνηγημένη κοπέλα που πάσχει από αμνησία. Στην προσπάθειά της να τη βοηθήσει, θα βυθιστεί σε έναν κόσμο του παραδόξου, όπου οι ίδιες μορφές, αλλά με άλλες ταυτότητες, κινούνται σε παράλληλα σύμπαντα.

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιντς
Με τους: Ναόμι Γουότς, Λόρα Έλενα Χάρινγκ, Τζάστιν Θερού, Αν Μίλερ, Νταν Χεντάγια, Ρόμπερτ Φόστερ