“Οι Παρατηρητές”: Ταινία-θρίλερ που μας τρομάζει η έλλειψη σκηνοθεσίας!

Θα ήμουν διατεθειμένος να προσπεράσω το οξύτατο πνεύμα νεποτισμού που παρέχει τη δυνατότητα στην 23χρονη Ishana Shyamalan να σκηνοθετεί την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, αν το μέχρι στιγμής βιογραφικό της δεν είχε το όνομα του μπαμπά Shyamalan γραμμένο σε κάθε της εργασιακή εμπειρία και αν κάθε επιμέρους στοιχείο των “Παρατηρητών” της δεν αποτελούσε δάνειο από ταινίες του προαναφερθέντος.

Με μια ιστορία που προέρχεται από μυθιστόρημα του A.M. Shine, ένα σκηνικό βγαλμένο από το “Σκοτεινό Χωριό” και διάσπαρτες εμπνεύσεις από λοιπές ταινίες τρόμου του παρελθόντος όπως τα “Πουλιά”, μένεις να αναρωτιέσαι τι πραγματικά στην ταινία οφείλει τη δημιουργία του στη Shyamalan, ειδικά από τη στιγμή που είναι πασιφανές από πού έχει προέλθει. Η δυναμική της μικρής ομάδας χαρακτήρων σε ένα απομονωμένο δάσος, όπως και κάποιες αφηγηματικές μεταφορές μιας παραμυθένιας αίσθησης, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν το ενδιαφέρον, εντούτοις η συνολική ιδέα παραείναι αφηρημένη για να γίνει ελκυστική, αποκαλύπτοντας και μια τρέχουσα αδυναμία σκηνοθετικής ικανότητας.

Κρίνοντας από τη σεναριακή μεταφορά του μυθιστορήματος, διατηρείται αμείωτη η εντύπωση πως το υλικό διέθετε μια ενδοσκοπική λογική που βασίζει τη λειτουργία του στον εσωτερικό μονόλογο. Αυτό δεν βρίσκει ποτέ πλήρως τον δρόμο του στην αλλαγή του μέσου αφήγησης, και έτσι ερχόμαστε αντιμέτωποι με χαρακτήρες οι οποίοι εξηγούν συνεχώς την πλοκή και τους κανόνες που διέπουν τον κόσμο τους. Η Shyamalan ελάχιστα στρέφει την κάμερά της στον χώρο τον οποίο διαθέτει και μένουν ανεκμετάλλευτα μια σειρά από πασιφανή στοιχεία όπως η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και το υπαρξιακό άγχος. Τα δημιουργικά της ενδιαφέροντα στρέφονται περισσότερο σε μια εμμονική καταγραφή μοτίβων διπλασιασμού όπως καθρέφτες, που δεν καταφέρνει να κουμπώσει με φυσικότητα στην αφήγηση.

Η σταθερά που έχει κανείς για να ακολουθεί μέσα στην ταινία είναι η πάντα καλοδεχούμενη Dakota Fanning, η οποία καταφέρνει να δώσει μια αξιοπρεπή ερμηνεία παρότι κατώτερη των αποδεδειγμένων δυνατοτήτων της, δημιουργώντας την απαιτούμενη ένταση μέσα σε μια συνθήκη όπου οι συμπεριφορές των χαρακτήρων σπάνια γίνονται κατανοητές, είτε πρακτικά είτε συναισθηματικά. Δεν αποτελεί παράδοξο λοιπόν που, καθώς η ταινία οδηγείται προς το φινάλε, η επιφανειακή ατμόσφαιρα τρόμου ξεφουσκώνει ραγδαία και οδηγούμαστε στην παρουσίαση μιας συνθήκης παράνοιας που επίσης δανείζεται από αφηγηματικά αρχέτυπα του είδους, γλιστρώντας επικίνδυνα στο κιτς.

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Ishana Shyamalan
Πρωταγωνιστούν: Dakota Fanning, Georgina Campbell, Olwen Fouere, Oliver Finnegan, Siobhan Hewlett

---

Σε συνεργασία με το filmy